या इंटरनेटच्या जगात काहीही भेटत हे मी चांगलच जाणून होतो. मग सुरू केला शोध आईच्या वाढदिवसाच्या तारखेचा. मंगळवार आणि द्वादशी एवढंच ते काय माहित होत. कित्येक वेबसाइट्स शोधल्या, जुने पंचांग पाहीले आणि अखेर ती तारीख मला मिळालीच, १८ जुलै १९६७ वार मंगळवार आणि द्वादशी हे सगळं या तारखेत आज्जीने सांगितलं तस जुळून आल आणि आईचा वाढदिवस त्यानंतर १८ जुलैला साजरा होऊ लागला.
किती आठवांचा उगा अट्टाहास
नव्याने तुला ते जणू पाहताच!!
सोबतीस यावी ही एकच मागणी
तुझ्यासवे त्या जणू बोलतात !!
चांदणी ती पाहता तुला शोधणे
रात्रीस त्या जणू हरवणे !!
चांदणे होऊन तू पसरून जावे
त्या चंद्रास त्या जणू सांगतात !!
मी विसरावे ते क्षण
की पुन्हा समोर आज यावे
सहज आठवणीने तेव्हा
जुने ते पान उलटावे
का सोबतीस तु
मला येऊन भेटावे
जुन्या त्या वाटेवरती
साथ देत आज जावे
खरंच खुप छान लिहिता तुम्ही !! एका माझ्या मित्राचा मला काही दिवसा पुर्वी फोन आला. ‘तुमच्या कवितेतुन मला माझी सखी , माझी ती मिळाली! !’ मला दोन मिनिटे काय बोलाव तेच कळेना. अखेर काही वेळ त्याच्याशी बोलनं झाल्यावर मनात एकच ओळ घोळत होती
मी हरलो नाही
मृत्युच्याही डोळ्यात पाहुन
अखेर मी हरलो नाही
मी एकटा ही नाही
अंताच्या या प्रवासात
अखेर मी एकटा नाही
