poems in marathi

अस्तित्व

स्वतःच अस्तित्व शोधताना
मी कुठेतरी हरवुन जाते
समाज, रुढी, परंपरा यात आता
पुरती मी बुडून जाते

कोणाला मी हवीये
तर कोणासाठी बोज होऊन जाते
एक स्त्री म्हणून जगताना
आज खरंच मी स्वतःस पहाते

आज शब्दांतुन तिला आठवतांना
ती समोरच असते माझ्या
कधी विरहात तर कधी प्रेमात
रोजच सोबत असते माझ्या

बरंच काही लिहिताना
कधी अश्रु मध्ये असते माझ्या
कधी कवितेतल्या प्रत्येक ओळीत
तर कधी भावनेत असते माझ्या

पाहुनी तुझला एकदा
मी पुन्हा पुन्हा का पहावे
नजरेतुनी बोलताना
ते शब्द घायाळ का व्हावे

घुटमळते मनही तिथेच
तुझ्या वाटेवरती का फिरावे
तुला भेटण्यास ते पुन्हा
कोणते हे कारण शोधावे

शोधते मी स्वतःस कुठेतरी
तुझ्यातच तेव्हा हरवुन जाते
तुझ्याकडे पाहतंच राहावे
मन का मज ते सांगत राहते

डोळ्यात तुझ्या पाहताच
तुझ्याकडेच का ओढली जाते
मिठीत तुझ्या यावे आज
ती रात्र का बोलत राहते