रात्र वेडी गंधाळूनी, रातराणी जवळ बसली !!
क्षणभर विसरून अंधारास त्या, मनसोक्त बहरली !!

रात्र वेडी गंधाळूनी, रातराणी जवळ बसली !!
क्षणभर विसरून अंधारास त्या, मनसोक्त बहरली !!
मनात माझ्या तुझीच आठवण
तुलाच ती कळली नाही
नजरेत माझ्या तुझीच ओढ
तुलाच ती दिसली नाही
सखे कसा हा बेधुंद वारा
मनास स्पर्श करत नाही
हळुवार पावसाच्या सरी बरसत
तुलाच का भिजवून जात नाही
एक सांजवेळ आणि तु
गुलाबी किरणातील गोड भास तु
मंद वारा आणि झुळूक तू
मन माझे आणि विचार तु
मला न भेटावी की हरवतेस तु
मनास का एक आस तु
भावनेच्या विश्वात
आपुलकीच्या जगात
सैरभैर फिरूनी
मी एक शुन्य
प्रेमाची ही गोष्ट
भरगच्च पानात
वाचुनही शेवटी
मी एक शुन्य
“शेवटचं एकदा मला,
बोलायचं होत!!
प्रेम माझ तुला,
सांगायच होत!!
सोडुन जाताना मला,
एकदा पहायच होत!!
डोळ्यातली आसवांना,
बोलायचं होत!!