त्रिशाला भेटून समीर घरी गेला.तेव्हा आकाश त्याची बाहेर वाटच पाहत होता.
“काय सम्या किती वेळ !! वैतागलो बाहेर थांबून !! ” आकाश समीरला जवळ येताना पाहून म्हणाला.
“Sorry!! अरे भेटायला गेलो होतो मित्राला म्हणून उशीर झाला!!” समीर फ्लॅटचा दरवाजा उघडत बोलत होता.
“कळावे कसे मनास आता
तू आता पुन्हा येणार नाहीस!!
सांगितले तरी त्या वेड्या मनास
ते खरं केव्हाच वाटणार नाही!!
तुझ्याच वाटेवरती कित्येक वेळ
ते उगाच बसून राहील!!
चाहूल कोणती होताच त्यास
लगबगीने ते धावत जाईल!!
कधी हळूवार वाऱ्यासवे
तुझाच गंध दरवळून जातो
देतो आठवण तुझी आणि
तुलाच शोधत राहतो
उगाच वेड्या मनास या
तुझ्या येण्याची हुरहूर देतो
हळूवार तो वारा कधी
नकळत स्पर्श करून जातो
कधी कधी मनाच्या या खेळात
तुझ्यासवे मी का हरवतो
तुला शोधण्याचा हट्ट इतका का?
की प्रत्येक शब्दात तुला मी का लिहितो
तुला यायचं नाही माहितेय मला
तरी मी तुझी वाट का पाहतो
