kavitechya jagat

प्रेम ते || PREM TE LOVE POEM ||

नभातील चंद्रास आज
त्या चांदणीची साथ आहे
तुझ्या सवे मी असताना
मंद प्रकाशाची साथ आहे

हात तुझा हातात घेऊन
रात्र ती पहात आहे
चांदणी ती मनातले जणु
चंद्रास आज सांगत आहे

क्षणात वेगळ व्हावं
इतक नातं साधं नव्हतं
कधी रुसुन कधी हसुन
सगळंच इथे माफ होतं

विचार एकदा मनाला
तिथे कोण राहत होतं
कधी ओठांवर कधी अश्रुमध्ये
सतत माझं नाव होतं

गीत ते गुणगुणावे
त्यात तु मझ का दिसे
शब्द हे असे तयाचे
मनात माझ्या बोलते असे

तु राहावी जवळ तेव्हा
सुर जे छेडले असे
हुरहुर ही कोणती मनाची
ठाव मझ माझा नसे

बरंच काही बोलताना
ती स्वतःत नव्हती
हरवलेल्या आठवणीत
खोलं क्षणात होती
विखुरलेल्या मनात
कुठे दिसत नव्हती
माझ्या सावलीस शोधताना
स्वतः अंधारात होती