kavitechya jagat

एक तु… !! Ek Tu

त्या वार्‍यानेही तुला छळावे
सतत तुझे केस उडावे
तु त्यास पुन्हा सावरावे
तरी तो ऐकत नाही ना

बघुन एकदा तुला जावे
पुन्हा पुन्हा परतुन यावे
तरी त्या पानांस आज
करमत नाही ना

इतक जड व्हाव ओझं त्या आठवणींच
की आयुष्यभर फक्त एक सोबत त्यांची
नसते सुटका त्यातुन बाहेर पडावी अशी
की रुतून जावी पाऊले ही मनाची

कधी आठवतो तो चंद्र पोर्णिमेचा लख्ख
की उजाळुन टाकतो घरे ही स्वप्नांची
कधी असतो नुसता अंधार जणु
की न दिसावी आपुली माणसे ही जवळची

पानांवर तुला लिहिताना
कित्येक वेळा तुझी आठवण येते
कधी ओठांवर ते हसु असतं
आणि मनामध्ये तुझे चित्र येते

कधी शब्दात शोधताना
पुन्हा उगाच तुझ्याकडे येते
भावना ती तुझीच असते
कविता होऊन माझ्याकडे येते

गुलाबाची ती पाकळी
मला आजही बोलते
तुझ्या सवे घालवलेले
क्षण पुन्हा शोधते

शब्दांच्या या वहीत
लिहून काहीतरी ठेवते
सुकुन गेली तरी पुन्हा
सुगंध आजही देते