Tag: kavitechya jagat

एक तु || Ek Tu || Best marathi Poem ||

त्या वार्‍यानेही तुला छळावे
सतत तुझे केस उडावे
तु त्यास पुन्हा सावरावे
तरी तो ऐकत नाही ना

बघुन एकदा तुला जावे
पुन्हा पुन्हा परतुन यावे
तरी त्या पानांस आज
करमत नाही ना

इतक जड व्हाव ओझं त्या आठवणींच
की आयुष्यभर फक्त एक सोबत त्यांची
नसते सुटका त्यातुन बाहेर पडावी अशी
की रुतून जावी पाऊले ही मनाची

कधी आठवतो तो चंद्र पोर्णिमेचा लख्ख
की उजाळुन टाकतो घरे ही स्वप्नांची
कधी असतो नुसता अंधार जणु
की न दिसावी आपुली माणसे ही जवळची

पानांवर तुला लिहिताना
कित्येक वेळा तुझी आठवण येते
कधी ओठांवर ते हसु असतं
आणि मनामध्ये तुझे चित्र येते

कधी शब्दात शोधताना
पुन्हा उगाच तुझ्याकडे येते
भावना ती तुझीच असते
कविता होऊन माझ्याकडे येते

गुलाबाची ती पाकळी
मला आजही बोलते
तुझ्या सवे घालवलेले
क्षण पुन्हा शोधते

शब्दांच्या या वहीत
लिहून काहीतरी ठेवते
सुकुन गेली तरी पुन्हा
सुगंध आजही देते

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8

नभातील चंद्रास आज
त्या चांदणीची साथ आहे
तुझ्या सवे मी असताना
मंद प्रकाशाची साथ आहे

हात तुझा हातात घेऊन
रात्र ती पहात आहे
चांदणी ती मनातले जणु
चंद्रास आज सांगत आहे

क्षणात वेगळ व्हावं
इतक नातं साधं नव्हतं
कधी रुसुन कधी हसुन
सगळंच इथे माफ होतं

विचार एकदा मनाला
तिथे कोण राहत होतं
कधी ओठांवर कधी अश्रुमध्ये
सतत माझं नाव होतं

गीत ते गुणगुणावे
त्यात तु मझ का दिसे
शब्द हे असे तयाचे
मनात माझ्या बोलते असे

तु राहावी जवळ तेव्हा
सुर जे छेडले असे
हुरहुर ही कोणती मनाची
ठाव मझ माझा नसे

बरंच काही बोलताना
ती स्वतःत नव्हती
हरवलेल्या आठवणीत
खोलं क्षणात होती
विखुरलेल्या मनात
कुठे दिसत नव्हती
माझ्या सावलीस शोधताना
स्वतः अंधारात होती