kavitechya gharat

कवितेतुन ती

ती मला नेहमी म्हणायची
कवितेत लिहिलंस का कधी मला
माझ्यासाठी लिही म्हटलं तर
सुचतंच नाही का रे तुला

इतक सार लिहिताना
आठवलंस का कधी मला
वाटतं एकदा डोकावून
मनातुन वाचावं तुला

न राहुन पुन्हा पुन्हा
मी तुला पाहिलं होतं
लपुन छपुन चोरुन ही
मनात तुला साठवलं होतं

कधी तुझ हास्य
डोळ्यांत मी भरलं होतं
कधी तुझ्या अश्रु मधलं
दुख मी जाणलं होतं

आठवणीत झुरताना
कधी तरी मला सांगशील
डोळ्यात माझ्या पहाताना
कधी तरी ओठांवर आणशील

रोज सायंकाळी त्या वाटेवर
वाट माझी पहाशील
मंद दिव्यात रात्री
चित्र माझे रेखाटशील

माझे मन का बोलते
तु आहेस जवळ
वार्‍यात मिसळून
सर्वत्र दरवळत
कधी शोधले तुला मी
मावळतीच्या सावलीत
तु मात्र आहेस
मिटलेल्या कळीत