ध्येयवेड्या माणसास नकोच खंत कोणती !!
मार्ग एक चालताच , नसावी त्यास भीती !!
प्रयत्न जणू असे करावे, हरण्याची नसावी गिनती !!
रुतेल तो काटा अपयशाचा, पण मन नसेल दुःखी !!
Tag: kavita manatalya
भेट
एक गोड मावळती रेंगाळूनी
तिच्या नजरेच्या कडात हरवूनी
उरल्या कित्येक आठवणींत
ती बोलकी एक भेट
बंद कवाडं
घुटमळत राहिले मन तिथेच
पण तू कधीं मुक्त झालीच नाही
कदाचित तू त्या भिंतींना
नीट कधी ओळखलंच नाही
मनातली सखी
कधी कधी मनातली सखी
खुपच भाव खाते
पाहुनही मला न पहाता
माझ्या नजरेत ती रहाते
चांदण्याशी बोलताना मात्र
खुप काही सांगते
माझ्याशी अबोल राहुन मात्र
फक्त मला छळते
कवितेतील ती ..!!
सोबतीस यावी ती
उगाच गीत गुणगुणावी ती
अबोल नात्यास या
पुन्हा बहरून जावी ती
रिमझिम पाऊस ती
एक ओली वाट ती
मनातल्या आकाशात या
इंद्रधनुष व्हावी ती
मिठीत माझ्या
आज शब्दांतुन तिला आठवतांना
ती समोरच असते माझ्या
कधी विरहात तर कधी प्रेमात
रोजच सोबत असते माझ्या
बरंच काही लिहिताना
कधी अश्रु मध्ये असते माझ्या
कधी कवितेतल्या प्रत्येक ओळीत
तर कधी भावनेत असते माझ्या
तुझ्यात मी
शोधते मी स्वतःस कुठेतरी
तुझ्यातच तेव्हा हरवुन जाते
तुझ्याकडे पाहतंच राहावे
मन का मज ते सांगत राहते
डोळ्यात तुझ्या पाहताच
तुझ्याकडेच का ओढली जाते
मिठीत तुझ्या यावे आज
ती रात्र का बोलत राहते
मन
काहीतरी राहून जावं
अस मन का असतं
झाडावरची पाने गळताना
उगाच का ते पहात असतं
हे मिळावं ते रहावं
स्वतःस का सांगत असतं
काही तरी गमावल्यावर
लपुन का ते रडतं असतं
‘मनातील..!’
“तो ओठाचा स्पर्श अजुनही
जाणवतो मला माथ्यावर
तुझ्या भावना अबोल होऊन
बोलल्या त्या मनावर
माझीच तु आणि तुझाच मी
एक जाणीव होती नात्यावर
विसरुन जाईल जग हे सारे
जादु कसली ही क्षणांवर
एकांतात ही
एकांतात बसुनही कधी
एकट अस वाटतंच नाही
घरातल्या भिंतींही तेव्हा
बोल्या वाचुन राहत नाही
तु एकटाच राहिलास इथे
सोबत तुझ्या कोणीच नाही
आयुष्यभर दुसर्‍यासाठी जगुन
हाती तुझ्या काहीच नाही