Tag: kavita manatalya

सांज तो वारा || अव्यक्त प्रेम कविता || Marathi Poem ||

बहरून गेला सांज तो वारा, चाहूल तुझ्या येण्याची !! हुरहूर त्या ओल्या वाटेवरी का ?…

ध्येयवेड्या माणसास नकोच खंत कोणती !! मार्ग एक चालताच , नसावी त्यास भीती !! प्रयत्न…

आई तुळशी समोरचा दिवा असते बाबा त्याचा मंद प्रकाश असतात आई अंगणातील रांगोळी असते बाबा…

एक गोड मावळती रेंगाळूनी तिच्या नजरेच्या कडात हरवूनी उरल्या कित्येक आठवणींत ती बोलकी एक भेट

घुटमळत राहिले मन तिथेच पण तू कधीं मुक्त झालीच नाही कदाचित तू त्या भिंतींना नीट…

कधी कधी मनातली सखी खुपच भाव खाते पाहुनही मला न पहाता माझ्या नजरेत ती रहाते…

सोबतीस यावी ती उगाच गीत गुणगुणावी ती अबोल नात्यास या पुन्हा बहरून जावी ती रिमझिम…

आज शब्दांतुन तिला आठवतांना ती समोरच असते माझ्या कधी विरहात तर कधी प्रेमात रोजच सोबत…