संध्याकाळ

अस्तास चालला सूर्य जणु परका मज का भासे रोज भेटतो मज यावेळी तरी अनोळखी मज का वाटे ती किरणांची लांब रेष मज एकटीच आज का भासे झाडा खालचे मंद दिवे मज आपुलकीचे आज का वाटे

TOP POEMS

स्वप्नातली परी || SWAPNATALI PARI || PREM KAVITA ||

न भेटली इथे न भेटली तिथे स्वप्नातल्या परी तुज पाहू तरी कुठे कधी शोधले तिथे कधी शोधले इथे सांग तुझा ठाव आहे तरी कुठे

गोडवा || GODVA MARATHI KAVITA ||

तुझ नी माझं नातं हे अगदी गोड असावं तुझ्याकडे पहातचं मी मला पूर्णत्व मिळावं कधी हसुन रहावं तर कधी मनमोकळ बोलावं अश्रुना ही इथे येण्यास आनंदाच कारण असावं

कुठे शोधुन सापडेल || KAVITA MARATHI ||

कुठे शोधुन सापडेल मनातील भाव सखे न बोलता न ऐकता तुला कळणारे डोळ्यात माझ्या दिसताच मनास तुझ्या बोलणारे आणि ओठांवर न येताच तुला ऐकु येणारे

एक लाट || EK LAAT ||

अलगद स्पर्श करून जाणारी समुद्राची ती एक लाट प्रत्येक वेळी नव्याने भेटणारी पाहात होती माझीच वाट

माझी आई || MAJHI AAI || MARATHI POEM ||

अथांग भरलेल्या सागराचे कोणी मोजेल का पाणी त्या सम माझ्या आईचे प्रेम नजरेत दिसते आकाश सारे सामावून घ्यावे मिठीत वारे त्या सम् माझ्या आईचे मन

कधी तरी || KADHITARI MARATHI KAVITA||

"थोड तरी हवं या मनाला उगाच हरवून जाणं कधी जुन्या अडगळीत उगाच रमून जाणं!! धुळीत पडलेल्या त्या फोटोला अलगद पुसून घेणं थोड तरी हवं त्या क्षणाना पुन्हा मागे घेऊन जाणं!!

विरुद्ध || कथा भाग ५ || अंतिम भाग || MARATHI KATHA ||

"किती गोड क्षण असतात ना !! आपली आवडती व्यक्ती आपल्या सोबत, आणि त्या व्यक्ती सोबत कित्येक वेळ बोलत बसायला लावणारी ती एक कॉफी !! त्या समुद्रावरील माझे आणि प्रियाचे सोबतीचे क्षण किती सुंदर होते ना !! आणि आता हे काही क्षण !! " सुहास हॉलमध्ये बसून विचार करत होता

आई || कथा भाग ६ || मराठी कथा || Marathi Story ||

"शीतल !! एवढ्या सकाळी कॉल केलास !! सगळं ठीक आहेना ??" "हो समीर !! सगळं ठीक आहे !! त्रिशा उठली नाही का झोपेतून अजून ??" "नाही !! नाही उठली अजून !! अक्च्युली ती रात्रभर झोपलीच नाही!! जागीच होती!! थोडा वेळ झोप लागलीच तर लगेच दचकून उठायची आणि रडायला लागायची !! पहाटे ४ला आईने तिला तिच्याकडे घेऊन गेली तेव्हा कुठे शांत झोपली. " " रात्रभर जागी होती !!" शीतल शांत आवाजात विचारतं होती. "हो!! पण आता काही टेन्शन नाहीये !! झोपली आहे आता शांत !! मी आता थोड्या वेळाने ऑफिसला निघतोय !! आई घेईन काळजी तिची !! खरतर माझ्यापेक्षा आईकडेच जास्त राहते ती. सतत आईच्या मागे रांगत रांगत फिरत असते ती !! काल तुझ्याशी बोललो ते मग इथेच माझ्याजवळ राहिली !! " शीतल शांत राहिली. तिला काय बोलावं काहीच कळत नव्हतं. ती फक्त समीर सांगेन ते ऐकत होती. तिलाही समीरला सांगायचं होत की तीही रात्रभर त्रिशाच्या आठवणीत झोपली नाही.

Tag: संध्याकाळ

क्षण || KSHAN MARATHI KAVITA ||

सुर्यास्त || SURYAST || MARATHI POEM ||