Tag: मन

“लिहिल्या कित्येक शब्दांनी मलाच बोल लावले आहेत माझ्या मनातल्या तुझ्या ते प्रेमात नकळत पडले आहेत कधी हसले ओठांवर जेव्हा कागदास ते बोलले आहेत कित्येक गुपिते

ज्या हातांनी त्या पाखरांना बळ दिलं!! ती पाखरेच जर उतार वयात त्या आईला विसरले तर ..!! ती क्षणक्षण त्यांची वाट पाहत असेल तर ..!! तिची

“मनातले सखे कितीदा सांगुनी प्रेम तुझ माझे कळलेच का नाही हळव्या क्षणांची ती साथ तुझ भेटून त्या डोळ्यात तू शोधलेच का नाही उरल्या या मिठीत

“अश्रुसवे उगाच बोलता शब्दही का भिजून गेले आठवणीतल्या तुला पाहता हळूच मग ते विरून गेले समजावले मनास किती त्या तुझ्याच जगात हरवून गेले बोलले किती

“किती गोड क्षण असतात ना !! आपली आवडती व्यक्ती आपल्या सोबत, आणि त्या व्यक्ती सोबत कित्येक वेळ बोलत बसायला लावणारी ती एक कॉफी !! त्या

“माझ्या आयुष्यात कधी प्रिया नव्हतीच !! अस मनाला कितीही सांगितलं, तरी ते तिची आठवण पुन्हा करून देतं ना !! म्हणे मी मधे आलो तिच्या आणि

“भावनीक नात खरंचं खूप अवघड असतं तोडून टाकणं, त्याला दूर केलं तरी त्रास होतो आणि जवळ ठेवलं तरी अश्रून शिवाय काही मिळत नाही. माझ्या आणि

“मला कधी या प्रियाच काही कळलंच नाही !! इतक्यात ती मला माफी मागून गेली आणि लगेच अनोळखी असल्या सारखे मला काहीच न बोलता निघून गेली

“तुझ्यासाठी कित्येक कविता लिहिल्या विशाल !! माझ मन मला सांगत होत, तू कुठेतरी नक्कीच वाचत असणार!! पण ते असं !! याचा कधीच विचार मी केला

सकाळच्या किरणांनी विशाल प्रितीच्या आठवणींन पासुन दुरावला. त्या उगवत्या सूर्याला त्याला म्हणावंसं वाटतं कधी कधी. ” उगाच येतोस तु उगवून पुन्हा , आणि मला माझ्या