Tag: प्रेम कविता
प्रेम ओळी
Marathi Stories, Poems And Much More !!
अबोल नाते…
नको अबोला नात्यात आता
की त्यास त्याची सवय व्हावी
अबोल भाषेतूनी एक आता
गोड शब्दाची माळं व्हावी
त्या वाटेवरती…!!
मी पुन्हा त्या वाटेवरूनी तुला पहात जावे
किती ते नजारे आणि किती ते बहाणे
कधी उगाच त्या वाटेवरती घुटमळत राहता
कोणती ही ओढ मनाची कोणते हे तराणे
आठवतं तुला..?
आठवत तुला?
तू एकदा भेटायचं म्हटली होतीस
मनातल काही सांगायचं म्हटली होतीस
पण तेव्हाही तू अबोलच राहिली होतीस
आणि माझ्या मनाला सगळं सांगून गेली होतीस
राहून गेले काही !!!
राहून जातंय काहीतरी म्हणून
मागे वळून पहायचं नसतं
शोधून पाहिलं तरी तिथे तेव्हा
आठवणीच्या पावला शिवाय काही नसतं
मन ऐकणार नाही हे माहित असतं
पुन्हा पुन्हा ते तिथे जातही असत
न कळावे …
न कळावे सखे तुला का
भाव ते कवितेतले
तुझ्याचसाठी चंद्र नी तारे
वेचले मी जणु सुर जसे
कधी बोलुनी लाटांस या
आठवते ती सांज सखे
अनोळखी वाटेवर
अनोळखी वाटेवर
ती मला पुन्हा भेटावी
सोबत माझी देण्यास तेव्हा
ती स्वतःहून यावी
थांबावे थोडे क्षणभर तिथे
ती वाट वाकडी पहावी
माझ्यासवे चाललेली ती
आठवणींची पाऊलखुण दाखवावी
मला माहितेय
खुप बोलावंसं वाटतं तुला
पण मला माहितेय आता
तु मला, बोलणार नाहीस!!
सतत डोळे शोधतात तुला
पहाण्यास एकदा आता
नजरेस तु पुन्हा, दिसणार नाहीस!!
एक तु…
त्या वार्‍यानेही तुला छळावे
सतत तुझे केस उडावे
तु त्यास पुन्हा सावरावे
तरी तो ऐकत नाही ना
बघुन एकदा तुला जावे
पुन्हा पुन्हा परतुन यावे
तरी त्या पानांस आज
करमत नाही ना
अबोल मी
कधी कधी वाटतं
अबोल होऊन रहावं
तुझ्याकडे पहात नुसत
तुझ बोलन ऐकावं
पापण्यांची उघडझाप न करता
एकटक तुझ्याकडे पहावं
आणि तुझ्या बरोबर सतत राहुन
फक्त तुझाच होऊन जावं
वहीच्या पानांवर…!!!
जुन्या वहीच्या पानांवर
आज क्षणांची धुळ आहे
झटकून टाकावी आज
मनात एक आस आहे
कधी भरून गेली ती पाने
आठवणींचे गावं आहे
कालचे ते सोबती मज
पानांवर दिसतं आहे