आई तुळशी समोरचा दिवा असते
बाबा त्याचा मंद प्रकाश असतात
आई अंगणातील रांगोळी असते
बाबा त्या रांगोळीतला रंग असतात

आई तुळशी समोरचा दिवा असते
बाबा त्याचा मंद प्रकाश असतात
आई अंगणातील रांगोळी असते
बाबा त्या रांगोळीतला रंग असतात
उसवलेला तो धागा कपड्यांचा
कधी मला तू दिसुच दिला नाही
मला नेहमीच नवीन कपडे घेतले
पण स्वतःसाठी एकही घेतला नाही
आई तुळशी समोरचा दिवा असते
बाबा त्याचा मंद प्रकाश असतात
आई अंगणातील रांगोळी असते
बाबा त्या रांगोळीतला रंग असतात
आई देवासमोर लावलेली निरांजन असते
बाबा त्याची ज्योत असतात
असंख्य वेदनांचा त्रास होऊनही
सहन करणारी फक्त आईच असते
कधी सहज तर कधी कठोर वागणारी
मनास संस्कार देणारी आईच असते
रात्री आकाशात पहाताना
चांदण्याकडे बोट करणारा
माझ्या लुकलुकत्या डोळ्यात
स्वप्न पहाणारा आणि
त्या स्वप्नातही स्वतःला पहाणारा
बाबा तुच होतास
कधी मला रागवलास तरी
मायेनं जवळ करणारा
जगाची दुख सहन करून
आपली आसवे लपवताना
” आई आज वाढदिवस तुझाय!”
ति म्हणाली
” माहितेय रे मला!’ मग तुझ काहीतरी सांग ना!!”
त्यावेळी ती सहज म्हणुन गेली,
” हे सगळंच माझय रे!!” बोलायला काहीच उरलं नव्हतं.
मायेच घर म्हणजे आई
अंधारातील दिवा म्हणजे आई
किती समजाव या शब्दाला
सार विश्व म्हणजे आई
चुकल ते समजावणारी आई
योग्य मार्ग दाखवणारी आई
आपल्या ध्येयाकडे चालताना
खंबीरपणे बरोबर उभी ती आई
शब्द नाहीत सांगायला
आई शब्दात सर्वस्व
माया , करुना, दया
तुझी कित्येक रूप
मझ घडविले तु
हे संसार दाखविले
तुझ सम जगात
दुसरे न प्रतिरूप