अव्यक्त कथा

मी पंख पसरून पाहिले आकाश त्यात मज दिसले आभास शोधूनी घेतली वाट नव्या प्रवासास घेऊन जाते सोबती चंद्र नी ताऱ्यास असाच हवा मज आयुष्याचा सहवास !!!

TOP POEMS

क्षणिक या फुलास काही || kshanik ya Phulas kahi ||

क्षणिक यावे या जगात आपण क्षणात सारे सोडून जावे फुलास कोणी पुसे न आता क्षणिक बहरून कसे जगावे न पाहता वाट पुढची कोणती क्षणाक्षणास गंध उधळीत जावे कोणी ठेविले मस्तकी उगाच अन कोणी पायी त्यास तुडवून जावे

चांदण्यात फिरताना ||| PREM KAVITA MARATHI ||

चांदण्यात फिरताना दुख मनात सलते शुभ्र या चंद्रावरती डाग लागले कसले कुणी केला आघात कोणते दुर्दैव असते जीवन हे जगताना

क्षण सारें असेच !!! kshan Saare asech || Marathi Poem

क्षण सारें असेच , खूप बोलून जातात , जणु कोणाचे शब्द, मनास बोलत राहतात !! रुसव्यात त्याची समजूत, जणु काढत रहातात !! एकांतात माझ्याशी उगा, का भांडत रहातात?? क्षण सारें असेच, जीव लावून जातात !! परतून येण्याचे का? वचन देऊन जातात!! मागे वळून पाहता , दूर का भासतात ?? डोळे बंद करता, जवळ का येतात ??

माझी आई || MAJHI AAI || MARATHI POEM ||

अथांग भरलेल्या सागराचे कोणी मोजेल का पाणी त्या सम माझ्या आईचे प्रेम नजरेत दिसते आकाश सारे सामावून घ्यावे मिठीत वारे त्या सम् माझ्या आईचे मन

अस्तित्व || ASTITV EK KAVITA ||

स्वतःच अस्तित्व शोधताना मी कुठेतरी हरवुन जाते समाज, रुढी, परंपरा यात आता पुरती मी बुडून जाते कोणाला मी हवीये तर कोणासाठी बोज होऊन जाते एक स्त्री म्हणून जगताना आज खरंच मी स्वतःस पहाते

न कळावे || MARATHI KAVITA || Love Poem ||

न कळावे सखे तुला का भाव ते कवितेतले तुझ्याचसाठी चंद्र नी तारे वेचले मी जणु सुर जसे कधी बोलुनी लाटांस या आठवते ती सांज सखे

आई || कथा भाग ६ || मराठी कथा || Marathi Story ||

"शीतल !! एवढ्या सकाळी कॉल केलास !! सगळं ठीक आहेना ??" "हो समीर !! सगळं ठीक आहे !! त्रिशा उठली नाही का झोपेतून अजून ??" "नाही !! नाही उठली अजून !! अक्च्युली ती रात्रभर झोपलीच नाही!! जागीच होती!! थोडा वेळ झोप लागलीच तर लगेच दचकून उठायची आणि रडायला लागायची !! पहाटे ४ला आईने तिला तिच्याकडे घेऊन गेली तेव्हा कुठे शांत झोपली. " " रात्रभर जागी होती !!" शीतल शांत आवाजात विचारतं होती. "हो!! पण आता काही टेन्शन नाहीये !! झोपली आहे आता शांत !! मी आता थोड्या वेळाने ऑफिसला निघतोय !! आई घेईन काळजी तिची !! खरतर माझ्यापेक्षा आईकडेच जास्त राहते ती. सतत आईच्या मागे रांगत रांगत फिरत असते ती !! काल तुझ्याशी बोललो ते मग इथेच माझ्याजवळ राहिली !! " शीतल शांत राहिली. तिला काय बोलावं काहीच कळत नव्हतं. ती फक्त समीर सांगेन ते ऐकत होती. तिलाही समीरला सांगायचं होत की तीही रात्रभर त्रिशाच्या आठवणीत झोपली नाही.

आई || कथा भाग ३ || Marathi Katha ||

शीतल लांबुनच सर्वांना पाहताना थोडी आपल्याच विश्वात हरवून गेली. तिचे बाबा तिच्या जवळ केव्हा आले हे तिला कळलं ही नाही. " थोड बोलायचं होत तुझ्याशी शीतल !! शीतल !!" शीतल भानावर आली आणि बाबांना म्हणाली. "बोला ना बाबा !! "डॉक्टर पाठक यांना भेटलीस ना ??त्यांनी मला सगळं काही सांगितलं !! तुला मी याबद्दल बोलणार त्यापूर्वी तुझ्या सासूबाईंचा फोन आला आणि माझं बोलणं राहून गेलं." "बाबा ते ! मी .. मी!! " "काही बोलू नकोस शीतल !! Abortion साठी गेलीस तू त्यांच्याकडे !! माहितेय ना तुला तो कायद्याने गुन्हा आहे ते !! अस करता नाही येत ते बाळा !! डॉक्टर पाठक माझे चांगले मित्र आहेत त्यांनी तुझी कशीतरी समजूत काढून तुला घालवून दिल. त्यांनाही हे अनपेक्षित होत !! "

दृष्टी || कथा भाग २ || MARATHI KATHA ||

"आई !! खरंच माझं चुकलं!! मगाशी मी तुला अस बोलायला नव्हतं पाहिजे !! " "बोलून झालं की सगळे असेच म्हणतात!! " आई डोळ्यात आलेला अश्रू पुसत बोलते. "आई खरंच माझं चुकलं !! " "तुझं नाही माझंच चुकलं क्षितिज !! मी बाबांपासून का वेगळं झाले !! हे कधी मी तुला सांगितलंच नाही !! तू तुझ्या मनाला वाटेल ते तर्क लावत राहिलास !!" क्षितिज फक्त ऐकत राहिला. "लग्नाआधी तुझ्या बाबांनी मला खूप स्वप्न दाखवली !! कित्येक वचनही दिली !! पण लग्नानंतर मात्र तुझ्या बाबांना कोणतीच जबाबदारी नकोशी वाटू लागली !! तुझा जन्म झाला!! खिशात पैसा नाही !! बाबांना म्हटलं तर त्यांनी हात झटकून दिले !! " "मग पुढे !!" क्षितिज कुतूहलाने विचारू लागला.

बंगला नंबर २२ || कथा भाग १ || शोध || Marathi Horror Story ||

श्रीधरला मागून आवाज आला. तो मागे वळून पाहतो तर तिथे कोणीच नव्हतं. कित्येक वेळ तो त्याला शोधत राहिला. पण ते मूल त्याला काही सापडलं नाही. अखेर त्याला ते मुल मुख्य दरवाजातून बाहेर पळून जाताना दिसलं. त्यानंतर श्रीधर बेडरूममध्ये वाचत बसला. वाचता वाचता झोपी गेला.

स्मशान || कथा भाग ३ || Gavakadchya Katha ||

सदा शिवाच्या मागे मागे चालू लागला. तसेतसे ते कंदील आणखी जवळ येऊ लागले. शिवा आणि सदा थोडे जवळ येताच त्या दिशेने बाईच्या ओरडण्याचा आवाज येऊ लागला. त्या आवाजाने शिवा गोंधळून गेला. "आबा !! बाईंचा आवाज!!"सदा कुतूहलाने म्हणू लागला.

दृष्टी || कथा भाग ४ || Marathi sundar katha ||

दृष्टी कथा भाग ४ ,नक्की वाचा !!

Tag: अव्यक्त कथा

सहवास || कथा भाग ५ || SAHAWAS MARATHI KATHA ||