“मला वाटलं होत आपण खूप चांगले मित्र आहोत !! म्हणूनच तर मी तुला माझ्या आयुष्यातील प्रत्येक गोष्ट सांगत होते !! एक चांगला मित्र म्हणून मी तुझ्यावर विश्वास ठेवत होते!! पण आजच तुझं बोलणं मला नाही आवडलं !!”
सायलीचा मेसेज पाहताच आकाशला तिच्या या बोलण्याचा भयंकर राग आला, आधीच उद्याच्या रिझल्टच टेन्शन आणि त्यातून सायलीने त्याला दिलेले दुःख यातून तो सावरू शकत नव्हता,
दिवसा मागून दिवस निघून जात होते, रिझल्टची वेळ जवळ आली होती. पण आकाशला वेगळीच ओढ लागली होती,
“सायली सोबत गप्पा मारताना, तिच्या सोबत बाहेर कुठे असताना मला जणू एक पूर्णत्व येत. कोणतंही टेन्शन असू दे तिचा एक मेसेज तेवढ्यात आला तर सगळं टेन्शन कुठच्या कुठे निघून जात. पण हे तिलाही वाटतं असेलच ना?? तिलाही माझ्याबद्दल त्याच फीलिंग्ज असतील ना ?? उगाच नाही आम्ही दोघे एकमेकांत इतके गुंतून गेलो
दुसऱ्या दिवशी पुन्हा तो सकाळी लवकर उठतो, अभ्यास करतो. पेपरला लवकर जातो. पण मनात सायलीला भेटायला जायचं हे ठरवून जातो. काल सारखेच एक वर्गशिक्षक येतात. प्रश्नपत्रिका, उत्तरपत्रिका देतात. आकाश पेपर लिहू लागतो. पण त्याच लक्ष पुन्हा पुन्हा मनगटावरच्या घड्याळात राहत.
आकाश फोनमध्ये पाहताच लगेच कॉल रिसिव्ह करतो आणि बोलू लागतो,
“काय सूम्या !! कसल्या घाण टायमिंगला फोन केलाय तू !!”
“का रे ?? स्टडी करतोयस का ??”
“नाही रे !! जाऊदे तू बोल !! ”
“परवाच्या पेपरचा अभ्यास झाला का ???”
“परवा पेपर आहे आपला??”
“हो !! टाइम टेबल बघितलं नाहीस का तू ??”
“अरे अभ्यासाच्या नादात राहून गेलं !!” आकाश सुमितला खोटं बोलतो.
“हाय , मला वाटलं तू मेसेज करायची विसरून जाशील !!” आकाशने मेसेज केला.
“अशी कशी विसरून जाईल मी !! बघ केला की नाही मेसेज !!”
“हो !! केलास !! बरं वाटलं मेसेज आला ते !!”
“का बरं ? ”
“म्हणजे !! मित्र कॉन्टॅक्ट मध्ये असले की बर असत ना !! म्हणून !!”
“अच्छा !! म्हणून इतक्या दिवस मेसेज केला नाहीस का ??”
आकाश लगबगीने निघाला. दिपकने जेव्हापासून सायली येणार आहे हे सांगितलं तेव्हापासून त्याला कधी एकदा तिला भेटेन अस झालं होत. बसमध्ये सुद्धा त्याच्या मनात तिचेच विचार होते,
“दिप्या म्हणाल्या पासून मला खरंच काहीच कळतं नाहीये की सायली खरंच माझ्यावर प्रेम करत असेल का? पण मग आजपर्यंत ती कधीच का मला बोलली नाही. शाळेच्या ग्रूपमध्ये सुद्धा ती मला बोलली नाही. मग मला कसे समजणार की ती खरंच माझ्यावर प्रेम करते ते. तिला पाहून आता वर्ष दीडवर्ष होऊन गेले असतील.
“अयोध्या पती तो त्रिलोकरक्षक: !! मर्यादा पुरुषोत्तम जानकीवल्लभ: !!
त्याग मूर्ती असा तो पितृभक्त: !! नाव मुखी सदा तो रामचंद्र: !!
कौसल्ये: पुत्र असा जो परब्रह्म: !! आदी अंती असा जो शाश्वत: !!
सत्यवाक् असा जो सत्यविक्रम: !! नाव मुखी सदा तो रामचंद्र: !!
त्या दिवसानंतर आकाश आणि बाबांमध्ये पहिल्या सारखं बोलणं कधी झालच नाही. आकाशने त्यानंतर बाबांसमोर काही दिवस जाणं टाळलं. पण मनातली ती इच्छा मात्र तो काही सोडत नव्हता. स्त्रियांकडे बघण्याचा दृष्टिकोन त्याचा पूर्णतः बदलून गेला होता. आयुष्यात कोणी मुलगी असावी अस त्याला सतत वाटतं होत, पण प्रेम करण्यासाठी की फक्त संभोग करण्यासाठी, याच उत्तर मात्र त्याचे त्यालाही सापडत नव्हत. कधी कोणा मुलीच्या स्तनाकडे पाहून उत्तेजीत व्हायच, तर कधी कोणा