Category: मराठी कविता

मनातली कविता || MANATLI KAVITA || VIRAH ||

एक आर्त हाक मनाची
पुन्हा तुला बोलण्याची
तुझ्यासवे सखे मनातील
खुप काही ऐकण्याची

तुझ्याचसाठी पावसाची
ढगाळल्या नभाची
तु नसताना समोर आज ती
बेधुंद होऊन बरसण्याची

काहीतरी राहून जावं
अस मन का असतं
झाडावरची पाने गळताना
उगाच का ते पहात असतं

हे मिळावं ते रहावं
स्वतःस का सांगत असतं
काही तरी गमावल्यावर
लपुन का ते रडतं असतं

कदाचित त्या वाटा ही
तुझीच आठवण काढतात
तुझ्या सवे चाललेल्या
क्षणास शोधत बसतात
पाऊलखुणा त्या मातीतून
भुतकाळाची साक्ष देतात
एकट्या या मुसाफिरास

मला माझ्यात पाहताना
तु स्वतःत एकदा शोधुन बघ
डोळ्याच्या या पापण्यांन मध्ये
मला एकदा सहज बघ

मी तिथेच असेन तुझी वाट पहात
मला एकदा भेटुन बघ
मनातल्या भावनांना
ओठांवरती आणुन बघ

फुलांच्या पाकळ्या मधील
सुगंध तुच आहेस ना
ही झुळुक वार्‍याची जणु
जाणीव तुझीच आहे ना

तु स्पर्श ह्या मनाचा
भावनेत तुच आहेस ना
प्रेम हे माझे असे की
मन तुझेच आहे ना

तुझी साथ हवी होती मला
सोबत चालताना
वार्‍या सारख पळताना
पावसात भिजताना
आणि ऊन्हात सावली पहाताना!!

तुझी साथ हवी होती मला
दुःखात रडताना
आनंदाने हसताना

वाटा शोधत होत्या मला
मी मात्र स्वतःतच गुंतलो होतो
बेबंद वार्‍या सोबत
उगाच फिरत बसलो होतो

वळणावर येऊन सखी ती
सोबत येण्यास तयार होती
मी मात्र परक्याच्या घरात
उगाच भांडत बसलो होतो

कुठे असेल अंत
मनातील विचारांचा
एक घर एक मी
आणि या एकांताचा

भिंती बोलतील मला
संवाद हा कशाचा
आरशातील एक चित्र
शोध हा स्वतःचा