मराठी कविता

विठू चरणी आज ,दुमदुमली पंढरी
साद एक होता, भरली ती पंढरी
एक ध्यास , एक ओढ , चंद्रभागेच्या त्या तीरी
विठ्ठल विठ्ठल नामात सारी, तल्लीन ही पंढरी

‘मनाचं कपाट अगदी आठवणींनी भरून गेलं !! त्यात एवढ्या आठवणी झाल्या की, कधी कोणती आठवण भेट देईल सांगता येत नाही..!!या आठवणी कधी नकळत मनात समावल्या, तर कधी आवर्जून आठवणीत ठेवल्या ..!!

एक पुतळा फुटला !! आणि अचानक मनातलं बोलला …! निषेध ..!!! पण कसला ?? पुतळा फुटला म्हणून !! अरे !! पण तो पुतळा जातीपातीत विभागला कोणी त्याला शोधा !! नाटकी हार !! नाटकी नमस्कार करणाऱ्या त्या ढोंगी माणसांना शोधा !!

“हक्काने भांडावं असं
कोणीतरी हवं असतं
हक्काने बोलावं असं
कोणीतरी जवळ लागतं

कोणीतरी अलगद आपल्या
जीवनात तेव्हा येत असतं
मित्र असे त्या नात्यास
नाव ते मग देत असतं