Category: मराठी कविता

मार्ग ..🚴

Advertisements

“शोधावी ती माणसं
जी स्वप्नांशी झुंजत असतात
झोपलेल्या उगाच पाहत
वेळ वाया घालवू नये

शोधावे ते मार्ग
जे तुम्हाला खुणावत असतात
उगाच सगळे जातात म्हणून
चालत राहू नये

शोधावे ते ध्येय
जे तुम्हाला बोलत असतात
उगाच दुसऱ्यात कधी
स्वतः स पाहू नये

शोधावी ती आग
जी तुम्हाला पेटवत असते
दुसऱ्याच्या आगीत कधी
खाख होऊ नये

शोधावी ती जिद्द
पुन्हा उभा राहण्यासाठी
उगाच हताश होऊन
रडत बसू नये

शोधावी ती ओळख
आपलीच आपल्यासाठी
उगाच कोणाच्या सावलीत
उभा राहू नये..!”

✍️योगेश खजानदार

Photo credits👇👇 ADK Photography

//www.facebook.com/DKhajandarPhotography/

Advertisements

बावरे मन ..✍️

“कळावे कसे मनास आता
तू आता पुन्हा येणार नाहीस
सांगितले तरी त्या वेड्या मनास
ते खरं केव्हाच वाटणार नाही

तुझ्याच वाटेवरती कित्येक वेळ
ते उगाच बसून राहील
चाहूल कोणती होताच त्यास
लगबगीने ते धावत जाईल

तुझ्याच आठवणी सांगत ते
कित्येक वेळ बोलत राहील
अश्रुसवे उगाच मग तेव्हा
रात्रभर चांदणे पाहिलं

कधी हळूवार वाऱ्याची झुळूक
तुलाच शोधून येईल
तुझा गंध हरवला असा की
हा श्वासही त्यास विसरून जाईल

एक चित्र तुझे मनात असे की
त्यात आठवांचे रंग भरून घेईल
पहावेसे वाटलेच तुला कधी तर
अलगद ते डोळे मिटून राहील

अधीर झाले उगाच जेव्हा
त्यास मी समजून घेईल
पण ऐकलेच नाही त्या मनाने
तर ती ओढ मनात राहील

कळावे कसे मनास आता
तू आता पुन्हा येणार नाहीस..!!”

✍️©योगेश खजानदार

कथा ,कविता आणि बरंच काही ..!!

ध्येय , जिद्द 💪

प्रत्येक पाऊल ध्येयाच्या वाटेवरती असताना .!!तू किती वेळा पडलास !!! याचा विचार करू नकोस .!! किती वेळा उभा राहिलास याचाही विचार करू नकोस ..!! चालणाऱ्या मार्गावरती कुठे कोणासाठी थांबत बसू नकोस ..!!! कोण काय म्हणत आहे..!!! हे ऐकत बसू नकोस !!! …

लक्षात ठेव ..!! तुझे प्रत्येक पाऊल त्या ध्येयाकडे जाणारचं असायला हवं !!! ….. हा येतील कित्येक अडथळे ..!! पण त्यांना पार करायलाच हवं !!! यशाची गोडी चाखायची असेल, तर थोडं कठोर व्हायलाचं हवं ..!!..

कारणं. .. त्या ध्येयाच्या मार्गावर चालणारे आपण एकटे कधीच नसतो ..!!

आपल्या सारखा प्रयत्न करणारा नक्कीच कोणीतरी असतो .. आपल्या सारखी स्वप्न पाहणारा नक्कीच कुठेतरी प्रयत्न करत असतो … म्हणूनच आपण जिथे थांबू तिथेच कोणी आपल्या पुढे निघून जाऊ शकत .. ! जे आपल्याला हवं ते दुसऱ्याला मिळू शकत ..!! …

मग .. तेव्हा मनात एवढाच विचार येईल ..!! की थोडा अजून प्रयत्न केला असता..!!तर आज कदाचित वेगळं पाहता येईल ..!! … पण तो फक्त एकच विचार येऊ जाईल !! की थोडा अजून प्रयत्न केला असता तर .?? !! फक्त एक विचार आयुष्य बदलून जाईल .. !!!….

म्हणूनच इथे कोणतीही कारण नको .!!! इथे फक्त लढण्याची ताकद हवी..!! इथे हात बांधून बसणं नको …!! दोन्ही हात खोलून प्रयत्नांची पराकाष्ठा हवी..!!! कारण ..

इथ फक्त लढायच आहे !!
इथ फक्त जिंकायचं आहे ..!!
ध्येय आपलं मिळवायचं ..!
थोड गमावयाच आहे.!!
आणि खूप काही मिळवायचं आहे !!
हो !! याच रस्त्यावर चालायचं आहे !!
जिथे कोणतही कारण नाही ..!
हारण्याची भीती मनात नाही…!!
बस सर्व ताकदीने उठायचं !! आणि जिंकायचं आहे !!

इथे आपणच आपल्याला शोधायचं आहे !! .. कारण ..

“पडणाऱ्यास हसतात सारे
उगाच खचून जाऊ नकोस
जगा वेगळे चालताना मग
भीती कोणती बाळगू नकोस

अरे बोलू दे बोलणाऱ्यास तू
त्यांचं ऐकत बसू नकोस
घे मशाल हाती नव्याने
आता कुठे थांबत बसू नकोस

कैक दगड लागतील पायास
विचार तू तुझा बदलू नकोस
ध्येयाच्या या वाटेवरती आता
आता डगमगून जाऊ नकोस

कसे, कुठे कधी नी काय
याचा विचार करत राहू नकोस
यशाच्या जवळ जाण्यास आता
वाट कोणाची पाहत थांबू नकोस

जिंकलो, हरलो यात उगाच
स्वतःस तु गुंतवून घेऊ नकोस
जिद्द , चिकाटी प्रयत्न यात
कुठेच कमी पडू नकोस

मार्ग एक, ध्येय एक
दुसरा विचार कोणता करू नकोस
उठ !! लढ , धावत जा ध्येयाकडे !!!
ही आग मनातली विजवू नकोस ..!!”

✍️© योगेश खजानदार

Best Marathi Motivational Video Ever..!! Must watch

विठू माउली ..🙏

“विठू चरणी आज ,दुमदुमली पंढरी
साद एक होता, भरली ती पंढरी
एक ध्यास , एक ओढ , चंद्रभागेच्या त्या तीरी
विठ्ठल विठ्ठल नामात सारी, तल्लीन ही पंढरी

उभा तो विठू सावळा, एका त्या विठेवरी
तहान भूक , उन्ह नी वारा , विसरले ते वारकरी
भेटीस त्या विठ्ठलाच्या, आले ज्ञानोबा माउली
टाळ मृदंग वाजत आज, हरवली ती पंढरी

एक भाव , एक मन ,गाते ती पंढरी
तुकोबांचे अभंग सारे , बोलते ही पंढरी
व्यापून सारे आकाश, आपुली ही पंढरी
नाव घेता विठू रायाचे , नजरेत एक पंढरी

विठ्ठल विठ्ठल नामात सारी ,तल्लीन ही पंढरी ..!!!”

✍️©योगेश खजानदार

समोर तू येता ..!!

“अचानक कधी समोर तू यावे
बोलण्यास तेव्हा शब्द ते नसावे
नजरेने सारे मग बोलून टाकावे
मनातले अलगद तुला ते कळावे

हात तुझा अलगद हातात घ्यावे
अबोल मी त्यास घट्ट धरावे
नकळत तेव्हा तू साथ द्यावे
सोबतीस माझ्या नेहमीच राहावे

स्वप्नात माझ्या जरी तू उरावे
चांदण्यात एक उगा मी शोधावे
कधी कळले ,कधी न कळावे
कुठे गुंतले ,कुठे हरवून जावे

इथे बहरली फुले उगा बघावे
त्यास मनातले सारे सांगून टाकावे
बहरल्या कळ्यानी तुलाच पहावे
अलगद त्यांनी मग गालात हसावे

अबोल या प्रेमास शब्द न मिळावे
किती शोधले परी सारे अबोल रहावे
हळूवार या मनास कसे आज सांगावे
भाव या मनीचे कसे ओठी आणावे

ओढ ही कोणती कसे आज कळावे
विरह हा असा की डोळ्यातून वहावे
अधीर या प्रेमात फक्त तुलाच पहावे
शब्द ते पुसट तेव्हा ओठांवर यावे …..!!”

✍️©योगेश खजानदार

एक वचन ..!

“न मी उरले माझ्यात आता
तुझ्यात जरा शोधशील का ..??
भाव या मनीचे माझ्या तू
नकळत आज ओळखशील का .??

तुझ्याच वेड्या स्वप्नात रमले
तिथे मला तू भेटशील का ..??
अलगद या हृदयात तुझ्या तू
मला सामावून घेशील का ..??

पाऊलवाट ओळखीची एक
सोबत माझी होशील का ..?
कधी मावळती होताना मग
मला जवळ करशील का..??

हळूवार स्पर्श होताच तुझा
माझे लाजणे पाहशील का ..??
माझ्या डोळ्यात तुझ्या प्रेमाची
ओढ तुला कळेल का ..??

चांदणे पांघरूण येताना मग
रात्र तुझ ती बोलेल का ..??
माझ्या मनाच्या कोपऱ्यात तुला
तुझेच चित्र दिसेल का ..??

प्रत्येक श्वास बोलला काही
तू काही ऐकले का .??
हवी एक तुझीच साथ मला
एवढे वचन देशील का ..??”

✍️©योगेश खजानदार

निषेध .!! पण कशाचा ???

एक पुतळा फुटला !! आणि अचानक मनातलं बोलला …! निषेध ..!!! पण कसला ?? पुतळा फुटला म्हणून !! अरे !! पण तो पुतळा जातीपातीत विभागला कोणी त्याला शोधा !! नाटकी हार !! नाटकी नमस्कार करणाऱ्या त्या ढोंगी माणसांना शोधा !! अरे मला (पुतळ्याला) फक्त कामापुरत आठवणाऱ्या त्या जमातीला शोधा !! अरे विचार जागवा !! विचारांचे पुतळे बांधा !! त्याला म्हणायचं वैचारिक वारसा !! अरे मी अबोल, निर्जीव !! पण तुम्हाला बोलेल माझ्यातील तो महापुरुष त्याच्या विचारातून !! त्याच्या कार्यातून !!! मी काय रे !! एकदा तरी फुटला जाणारच आहे !! पण विचार !! ते ना फुटतात !!ना जाळले जातात !!! उठा आणि निषेध करायचा सोडून !! विचारांचा पुतळा बांधा !!! हो एक निर्जीव पुतळा तुम्हाला सांगत आहे !! उठा !! विचारांच्या मागे जा !! पुतळ्यांच्या नाही !!!!

“फुटलेल्या या पुतळ्याचा आता
कसला तू निषेध करतोस
निर्जीव आणि अबोल माझ्यात
महापुरुषास त्या शोधतोस

राहिले कोणते विचार न इथे
कसली आपुलकी दाखवतोस
अरे लाज थोडी ठेवायची होती
जाती धर्मात जेव्हा वाटतोस

कधी नमस्कार!! कधी हार!
उगाच नाटक करतोस
अरे तुझ्याच स्वार्थासाठी तू
माझाच अपमान करतोस

उरले का रे महापुरुष एवढ्यात
त्यांना फक्त माझ्यात तु पाहतोस
अरे!! माणसा मला पुजण्या परी
त्याच्या विचारास का न तू पुजतोस!

नको मला हा एकांत आता
जिथे तू कामा पुरता येतोस
पक्षी बोलतात थोडे फार
बाकी एकटाच बोलत असतो

उगाच नको ते ओझे मोठेपणाचे
उगाच मला महापुरुष करतोस
तुकड्या तुकड्यात विखुरतो जेव्हा
मलाच पाया खाली तुडवतोस ..!!

अरे !! फुटलेल्या या पुतळ्याचा आता
कसला तू निषेध करतोस ????”

✍️©योगेश खजानदार