चांदनी ही हल्ली तिला
खुप काही बोलते
तिच्या मनातल ओळखुन
आपोआप तुटते
ते पाहुन ती ही
हळुच हसते
मनातल्या त्याला
चांदण्यात पाहते
चांदनी ही हल्ली तिला
खुप काही बोलते
तिच्या मनातल ओळखुन
आपोआप तुटते
ते पाहुन ती ही
हळुच हसते
मनातल्या त्याला
चांदण्यात पाहते
नजरेतूनी बोलताना
तु स्वतःस हरवली होती
ती वेळही अखेर
क्षणासाठी थांबली होती
ती वाट ती सोबत
ती झुळुक ही धुंद होती
तुझे शब्द ऐकण्यास
ती सांज आतुर होती
ऐक ना एकदा मन हे बोलती
हरवली सांज ही सुर का छेडली
नभात ही चांदणी पुन्हा का पाहुणी
चंद्रास ओढ का तुज पाहता क्षणी
उतरुन ये या गोड स्वप्नातुनी
मिठीत घे मझ एक आस ती
रात्रीस मग नको हा अंतही
सतत तिच्या विचारात राहणं
तिच्या साठी चार ओळी लिहणं
लिहुनही ते तिलाच न कळनं
यालाच प्रेम म्हणतात का?
न राहुनही तिला बघावं
डोळ्यात मग साठवावं
अश्रु मध्ये दिसावं
यालाच प्रेम म्हणतात का?
धुंद हे सांज वारे
छळते तुला का सांग ना?
का असे की कोण दिसे
एकदा तु सांग ना!!
डोळ्यात हे भाव जणु
विरह हा तो कोणता
भावनेस शब्द दे
एकदा तु सांग ना!!
कधी मनात एकदा
डोकावून पहावे
नात्या मधले धागे
जुळवून बघावे
असतील रुसवे फुगवे
बोलुन तरी पहावे
घुसमटून गेलंय मन
नकळत तेव्हा कधी
चुक ती झाली होती
प्रेम झाल अचानक
जेव्हा ती लाजली होती
ठरवल होत तेव्हाच
आपल्याला हीच पाहिजे होती
कस विचारू तिला
जेव्हा ती अनोळखी होती
रोज मन बोलत
आज तरी बोलशील
रुसलेल्या तिला
कशी आहेस विचारशील
भांडलो आपण
आता विसर म्हणशील
डोळ्यातील आसवांना
वाट करुन देशील