कधी कधी वाटतं
अबोल होऊन रहावं
तुझ्याकडे पहात नुसत
तुझ बोलन ऐकावं
पापण्यांची उघडझाप न करता
एकटक तुझ्याकडे पहावं
आणि तुझ्या बरोबर सतत राहुन
फक्त तुझाच होऊन जावं
Category: प्रेम कविता
गुलाबाची पाकळी… !! GULABACHI PAKALI || LOVE POEM |
गुलाबाची ती पाकळी
मला आजही बोलते
तुझ्या सवे घालवलेले
क्षण पुन्हा शोधते
शब्दांच्या या वहीत
लिहून काहीतरी ठेवते
सुकुन गेली तरी पुन्हा
सुगंध आजही देते
हिरमुसलेल्या फुलाला || SAD MARATHI KAVITA ||
हिरमुसलेल्या फुलाला
पुन्हा फुलवायचंय
मना मधल्या रागाला
लांब सोडुन यायचंय
ओठांवरच्या हास्याला
पुन्हा शोधुन आणायचंय
सोडुन सारे रुसवे
नातं हे जगायचंय
कधी तरी तिच्या सवे
सार जग फिरायचंय
हातात तिचा हात घेऊन
सोबत तिची व्हायचंय
प्रेम माझं || HRUDAYSPARSHI KAVITA ||
प्रेम म्हणतं मी
ते व्यक्त करायला जावं
हातात गुलाबाचं फुल देताना
नेमकं तिच्या बाबांनी पहावं
बाबा हाच आला होता
तिने अस का म्हणावं
आणि पुढचे काही दिवस मग
एका डोळ्यानेच पहावं
तुझे रुसणे || LOVE POEM ||
न कळावे मनाला काही
तुझे हे भाव सखे
तु रुसताना ओठांवरती
हळुवार ते एक हास्य दिसे
कसे समजावे डोळ्यांना ही
ते पाहतात ती तुच असे
रागावलेल्या कडां मध्ये ही
माझे चित्र का अंधुक दिसे
बरंच काही बोलताना… !! || AVYAKT PREM KAVITA || MARATHI ||
बरंच काही बोलताना
ती स्वतःत नव्हती
हरवलेल्या आठवणीत
खोलं क्षणात होती
विखुरलेल्या मनात
कुठे दिसत नव्हती
माझ्या सावलीस शोधताना
स्वतः अंधारात होती
हवंय मला ते मन || HAVAY MLA TE MANN || KAVITA ||
“हवंय मला ते मन
प्रत्येक वेळी मला शोधणार
माझ्या गोड शब्दांनी
लगेच माझं होणारं
मी शोधुनही न सापडता
बैचेन होणारं
आणि एकांतात बसून
माझ्यासाठी रडणारं!!
प्रेम || SAD || LOVE || POEMS || MARATHI ||
“म्हणतात तरी अस
प्रेम हे खुप छान असत
छोट्या छोट्या गोष्टीत
ते सतत हव असत
कधी आईच्या मायेत
लपलेल ते असत
कधी प्रेयसीच्या रागात
दडलेल ते असत