Category: प्रेम कविता

“तुझ्याच या वाटेवरती, तुलाच न भेटावे तुझ्याचसाठी झुरावे मी, आणि तुलाच न कळावे सांगू तरी कसे नी काय, मनास कसे समजवावे राहूनही न राहता मग

“कोणती ही मनास चिंता कोणती ही आठवण आहे बदलून गेल्या चेहऱ्यास आता कोणती नवी ओळख आहे कोणता हा रंग त्याचा कोणती नवी वाट आहे पाहू

“लिहिल्या कित्येक शब्दांनी मलाच बोल लावले आहेत माझ्या मनातल्या तुझ्या ते प्रेमात नकळत पडले आहेत कधी हसले ओठांवर जेव्हा कागदास ते बोलले आहेत कित्येक गुपिते

सांग सांग गार वारा उगाच तुला छळतो का रित्या रित्या तुझ्या मिठीस माझी आठवण देतो का बघ बघ ते अभाळ तुझ्यासाठी बरसेल का माझ्या आठवणींचा

कधी कधी या वेड्या मनाला समजावून सांगता येत सखे पण डोळ्यातले अश्रू आजही खरं बोलून जातात पाहून ही न पाहता कधी लपवता येत या नजरेस

स्वप्नांच्या ही पलिकडे एक घर आहे तुझे त्या घरात मला एकदा यायचं आहे तुझ्या आठवणीच्या पडद्यावर मनसोक्त एकदा फिरताना झुळूक होऊन मला एकदा जायचं आहे

संसाराच्या या कवितेत कधी मी बोलेल तर कधी ती प्रश्न माझे असतील आणि उत्तरे देईल ती सांभाळून घ्या हा मला आता सांगते आहे मी चुकलंच