अव्यक्त प्रेम कविता

ओढ ती अनामिक || odh Ti Anamik || Marathi Love Poem ||

बरसतात कित्येक सरी, चिंब मी भिजते !!
भिजल्या त्या मिठीत माझ्या, उगा तुला शोधते !!

सांग कसे समजावू मना, ना कोणा ऐकते !!
कोऱ्या कागदावर सहज ते , चित्र तुझे रेखाटते !!

सहज लिहावं, नी कविता व्हावी !!
कातरवेळी , जणू ती दिसावी !!
क्षणात माझ्या, मिठीत यावी !!
चारोळी ती, जणू पूर्ण व्हावी !!

सहज पहावं, नी प्रेमात पाडावी !!
सखी नजरेतून, मज का बोलावी !!
माझ्यातील मला, जणू ती मिळावी !!
उगाच का मग, कुठे ती शोधावी ??

साऱ्या नभात ती, रंग जणू उधळावी !!
साऱ्या आयुष्याची, साथ ती व्हावी !!

सावल्यात तेव्हा, कूठे ती शोधावी !!
सावली होऊन , हृदयात ती राहावी !!

वाफाळलेला चहा, आणि गप्पाची मैफिल असावी !!
तू मनसोक्त बोलताना, जणु स्वतःत हरवून जावी !!

कधी नकळत हसू तुझे, जणु पावसाची चाहूल व्हावी !!!
नजरेत तुझ्या पाहताच, माझी ओढ का दिसावी ??