अव्यक्त कथा कविता आणि बरंच काही!!
सहज लिहावं, नी कविता व्हावी !!
कातरवेळी , जणू ती दिसावी !!
क्षणात माझ्या, मिठीत यावी !!
चारोळी ती, जणू पूर्ण व्हावी !!
सहज पहावं, नी प्रेमात पाडावी !!
सखी नजरेतून, मज का बोलावी !!
माझ्यातील मला, जणू ती मिळावी !!
उगाच का मग, कुठे ती शोधावी ??
साऱ्या नभात ती, रंग जणू उधळावी !!
साऱ्या आयुष्याची, साथ ती व्हावी !!
सावल्यात तेव्हा, कूठे ती शोधावी !!
सावली होऊन , हृदयात ती राहावी !!
वाफाळलेला चहा, आणि गप्पाची मैफिल असावी !!
तू मनसोक्त बोलताना, जणु स्वतःत हरवून जावी !!
कधी नकळत हसू तुझे, जणु पावसाची चाहूल व्हावी !!!
नजरेत तुझ्या पाहताच, माझी ओढ का दिसावी ??
ऐक ना !! नव्याने भेटायचं होत तुला !!
पुन्हा त्या वाटेवर, हरवून जायचं होत तुला !!
कधी नकळत तेव्हा , माझ्यात शोधायचं होत तुला !!
वळवणावरती वळताना, अश्रू लपवायचे होते मला !!
किती आठवांचा उगा अट्टाहास
नव्याने तुला ते जणू पाहताच!!
सोबतीस यावी ही एकच मागणी
तुझ्यासवे त्या जणू बोलतात !!
चांदणी ती पाहता तुला शोधणे
रात्रीस त्या जणू हरवणे !!
चांदणे होऊन तू पसरून जावे
त्या चंद्रास त्या जणू सांगतात !!
मनातले सांगायचे कदाचित
राहुन गेले असेनही
पण डोळ्यातले भाव माझ्या
तु वाचले नाहीस ना
हात तुझा हातात घेऊन
तुला थांबवायचे होते ही
पण तु जाताना तुझा हात
मी सोडला नाही ना
नभातील चंद्रास आज
त्या चांदणीची साथ आहे
तुझ्या सवे मी असताना
मंद प्रकाशाची साथ आहे
हात तुझा हातात घेऊन
रात्र ती पहात आहे
चांदणी ती मनातले जणु
चंद्रास आज सांगत आहे
कदाचित आता मी पुन्हा
तुला भेटणार ही नाही
मनातल माझ्या कधी आता
तुला सांगणारं ही नाही
हसत माझ्या भावनांचा
पाऊस ही कधी येईल
त्या पावसात तुला आता
मी दिसणार ही नाही
आस लागे जीवा
साथ दे तु मला
वाट ती हरवली
शोधीसी रे तुला
राख झाली मना
जाळते जाणीवा
मन हे तरीही
शोधीसी रे तुला
मला काही ऐकायचंय
तुला काही सांगायचंय
मनातल्या प्रेमाला
कुठे तरी बोलायचंय
लाटां सोबत दुर जाताना
डोंगराशी भेटायचंय
आठवणींच्या नदीला
समुद्राशी बोलायचंय
