Author: Yogesh khajandar

शेवट भाग

“प्रिती तुला माझ्याकडुन घटस्फोट हवाय !! हीच माझ्या प्रेमाची किँमत !! नाही प्रिती हे होणार नाही !! तुला मी माझ्यापासून दूर जावू देणार नाही !! बस्स !! आजपर्यंत खूप ऐकून घेतलं तुझ प्रिती !! दहा वर्ष छळलस मला त्या अनिकेतच्या आठवणीत !! तुला तुझ प्रेम मिळालं !! तू त्याच्याकडे निघून जातेय !! खरतर एका परपुरूषाशी तू माझ्या समोर प्रेमाची कबुली देत आहेस !! आणि मी फक्त बघत बसलो! !! माझ्यावर खोट प्रेम केलंस तू !! नाटक केलंस!! त्या अनिकेतला फसवलस,! नाही प्रिती इतक्या सहज मी तुला माझ्यापासून वेगळं होऊ देणार नाही !! तुला आता माझ्यापासून वेगळं एकच गोष्ट करू शकेल आणि तो म्हणजे मृत्यु !!” सूरज कित्येक विचारात हरवून गेला. त्याच्या मनाने आता विरोध केला.

बघता बघता सकाळ झाली. सूरज रात्रभर झोपलाच नाही. त्याच्या डोळ्यात आता वेगळीच चमक दिसू लागली होती. थोड्या वेळाने प्रिती ही जागी झाली. पटापट आवरू लागली. सूरज तिथेच बसून होता. समोर जळती सिगारेट तशीच होती. दोघांमध्ये एकही शब्द संभाषण होत नव्हतं. थोड्या वेळाने सगळं आवरून प्रिती बाहेर जायला निघाली. दरवाजा जवळ जाताच सूरज तिला विचारू लागला.

“कुठ चाललीस प्रिती ??”
“तुला काय करायचं रे !”
“मला काय करायचं म्हणजे !! तुझा नवरा आहे मी प्रिती !!”
“आहे नाहीस !! होता !! माझं आणि तुझ नात कालच संपलं !! आता फक्त कोर्टात एकदा डिव्होर्स भेटला की झालं !!””दहा वर्षाचा संसार !! असा एका क्षणात तोडता येतो!! “
“तुझ्यासाठी असेल हा संसार !! माझ्यासाठी नरक आहे हा !!” प्रिती दरवाजा थोडा उघड म्हणाली.
“प्रत्येक ठिकाणी हेच !! नाती म्हणजे तुझ्यासाठी बाहुल्यांचा खेळ आहेना !! कधीही मांडला आणि तोडला !! पण आता नाही !! प्रिती माझा अंत पाहू नकोस !!नाहीतर !!” सूरज तिचा हात ओढत म्हणाला.

प्रिती दरवाजा समोरून लांब गेली. सूरजने दरवाजा बंद केला.

“हा काय वेडेपणा लावलायस तू सूरज !! “
“वेडेपणा मी करतोय ??  तू तू वेडेपणा करते आहेस !! काय कमी केलं मी तुला !! की एका क्षणात मला सोडून त्या अनिकेतकडे चालली!! “
“कारण माझं प्रेम आहे त्याच्यावर !!”
“आणि माझ्यावर कधीच केलं नाहीस प्रेम !!”
“नाही !!” 

सूरज शांत झाला. दरवाजा समोरून बाजूला सरकत सिगारेट पेटवून ओढू लागला. प्रिती रागात बाहेर निघून गेली. सूरजच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले. त्याच्या मनात फक्त प्रितीचे ते शब्द पुन्हा पुन्हा ऐकू येऊ लागले. पण तो लगबगीने उठला घरातून बाहेर पडला. इकडे प्रिती अनिकेतच्या घरी आली समोर दरवाजा उघडताच श्वेता समोरच होती. प्रितीला पाहून श्वेता तिला बोलली.

“अरे प्रिती ताई !! या ना !! एवढ्या सकाळी येणं केलं !! “
“अनिकेत कुठ आहे !!” प्रिती आत हॉल मध्ये येत म्हणाली.
“ते आहेत !! आवरत आहेत !! ऑफिसला जायचं ना !!””बसा ना !! ”  एवढं म्हणून श्वेता घरात निघून जाते.

थोड्या वेळात अनिकेत प्रिती समोर येतो. प्रिती त्याला पाहून त्याच्या जवळ जाते त्याला मिठी मारत कित्येक गोष्टी बोलू लागते.
“अनिकेत !! मला माफ कर !! पण मी नाही राहू शकत रे तुझ्याशिवाय !! या या तुझ्या बायकोमुळे तू मला नाकारतो आहेस हे माहिती मला!!! चल ना !! आपण पुन्हा आपल्या आयुष्यात एकत्र येऊत !!” 

अनिकेत आणि श्वेताला प्रितीच हे वागणं धक्कादायक होत. क्षणभर ते दोघे एकमेकांकडे पाहत राहतात. आणि अनिकेत प्रितीला आपल्यापासून लांब करतो.

“प्रिती तुला कळतंय का !! तू वेडी आहेस का !! तुला एकदा सांगितलेलं कळत नाही का !! ” अनिकेत प्रितीला समजावून सांगू लागला.
“हो !! झालिये मी वेडी !! तुझा तो स्पर्श आजही आठवला की मला बैचेन होत !!तुझी ती मिठी मला वेड करते !! अनिकेत मला माफ कर !! आणि चल माझ्या सोबत !!”
“प्रिती तू समजुन घे आता !! आणि please जा निघून इथून !!” 
“सूरज ही तितकंच प्रेम करतो तुझ्यावर !! बघ एकदा नात्यांकडे त्या !!”
“नाही नाही नाही !! मला नकोय ते!”

अचानक दरवाजा जोरात उघडल्याचा आवाज झाला.डोळ्यात आग, मनात आता या प्रेमाचा तिरस्कार आणि हे सगळं खोटं आहे हे मानायला विरोध. सूरजला पाहून प्रिती आश्चर्यचकित होते. त्याला पाहून बोलते.

“तू इथ काय करतोयस !!”
“तुझी नाटक संपवायला आलोय मी !! “
“सूरज तू घरी जा !! उगाच इथे तुझा तमाशा नको आहे !!”
“आणि तू काय करतेस ??स्वार्थी , ढोंगी बाई!! अनिकेत सारख्या खर प्रेम करणाऱ्याला माझ्याकडे पैसा होता म्हणून सोडून माझ्या मागे आलीस !! आज पुन्हा अनिकेत दिसला की त्याच्या मागे चाललीस !! उद्या आजुन कोणी आला तर !” सूरज खूप काही बडबड करू लागला.
“सूरज शांत हो!! आत ये !! आपण शांत बोलुयात !! ” अनिकेत सूरजला शांत करण्याचा प्रयत्न करू लागला.
“अनिकेत तू आता मध्ये पडू नकोस !! ” सूरज आपल्या जवळील पिस्तुल काढत म्हणाला.
अनिकेत श्वेता दोघेही आता गोंधळून गेले. सूरजने पिस्तुल प्रितीवर ताणले. 
“सूरज !! हा मूर्खपणा आहे !!  अनिकेत तू तरी सांग ना !! ” श्वेता स्वतःला सावरत म्हणाली.
“मारायचं मला !! मारून टाक !! ” प्रिती मोठ्या आवजात बोलू लागली.
“प्रिती ही चेष्टा नाही !! आपल्या नात्याचा अंत आहे !!” 

सूरज असे म्हणताच त्याने प्रितीवर गोळी झाडली. प्रिती क्षणार्धात जमिनीवर कोसळली. अनिकेत तिला सावरायला पुढे गेला. श्वेता सुन्न होऊन पाहत राहिली.
“प्रिती !! प्रिती !! हे काय काय केलंस तू सूरज !! माझा या नात्याला विरोध होता !! पण प्रिती माझं प्रेम आहे सूरज !! ” प्रिती तुटक बोलण्याचा प्रयत्न करू लागली. अनिकेत श्वेताला म्हणू लागला.
“श्वेता ambulance बोलावं लवकर !! ” 

समोर सूरज भिंतीला टेकून खाली बसला. श्वेता ambulance ला फोन लावू लागली. प्रिती तुटक तुटक अनिकेतला बोलण्याचा प्रयत्न करत होती.
“अ .. अ..अनिकेत!! “
“प्रिती तुला काहीही होणार नाही !! “
“अनिकेत !! I .. i … Hate .. you …!!” 

अखेरचे शब्द बोलुन प्रिती कायमची शांत झाली. अनिकेत आणि श्वेता सुन्न बसून राहिले. समोर सूरज पाहताच अनिकेत रागात बोलू लागला.

“काय केलंस तू कळतंय का तुला सूरज !! “
“अनिकेत तू शांत हो !!” श्वेता अनिकेतला सावरू लागली.
“ज्या नात्याला काहीच अर्थ उरला नसेल ते ठेवून तरी काय करायचं !! मला माफ कर अनिकेत !!”

क्षणात होत्याचं नव्हतं झालं. सूरजनेही आपल्या डोक्यावर पुस्तुल ताणली अनिकेत त्याला आडवयाला पुढे जाणार तेवढ्यात सार काही संपून गेलं. रक्ताच्या थारोळ्यात सूरज आणि प्रिती पडले होते. अनिकेत आणि श्वेता कित्येक वेळ सुन्न राहिले. थोड्या वेळाने पोलिसांनी येऊन पंचनामे केले. प्रिती आणि सुरजच्या खुनाचा संशय घेऊन पोलिसांनी अनिकेत आणि श्र्वेताची चौकशी केली. पण अखेर सत्य समोर आले.

अनिकेत आणि श्वेता या घटनेनंतर शांत झाले. त्या घरापासून दूर निघून गेले. ते घर , ते ऑफिस ,तो सूरज आणि ती प्रिती या सगळ्या पासून दूर निघून गेले.

“अनिकेत !! या सगळ्यात चूक कोणाची ??”
“आता चुकलं कोण हे ठरवून तरी काय करायचं !!”

श्वेता काहीच बोलत नाही. दोघे कित्येक वेळ मावळतीचा सूर्य पाहत बसतात. आपल्या नव्या आयुष्याची वाट शोधत राहतात.

*समाप्त*

✍️© योगेश खजानदार

भाग ३

 कित्येक वेळ तिथे बसल्या नंतर प्रिती घरी जायला निघाली. तिच्या मनात कित्येक विचारांचे आभाळ होते. डोळ्यात अश्रू होते आणि तिला सोडून जाणारा अनिकेत दिसत होता. आज खरंच प्रेमाने त्या पैशाच्या नात्याला कमजोर केलं याची जाणीव तिला झाली. रात्र खूप झाली, ती आता तिच्या घरी पोहोचली. सूरज तिची वाटचं पाहत बसलेला होता. 

प्रिती दरवाजा उघडून आत येते. समोर सूरज सोफ्यावर बसला होता. तिला पाहून थोड रागातच तो विचारतो.

“कुठ गेली होतीस प्रिती ?? आणि तुझा फोन बंद का लागतोय ??

“स्वतःला सावरतच प्रिती बोलते.

“मैत्रिणीकडे गेले होते!!!”

“यायला उशीर का झाला ??”

“झाला उशीर !! जाऊदे ना आता !! जाऊन झोप बर तू !!” प्रिती थोड्या चिडल्या आवाजात बोलते.

“कुठ गेली होतीस प्रिती !! खरं सांग !! त्या अनिकेतला भेटायला गेली होतीस ना ??”

प्रिती अगदी रागात येत म्हणाली.

“हो!! मी त्यालाच भेटायला गेले होते.!! अजुन काही ??”

 “कशाला पण !! काल भेट झाली होती ना !!”

“मला भेटायचं होत त्याला !! मला भेटावसं वाटत त्याला !!” 

“सरळ सरळ सांगना प्रिती !! की आजही प्रेम करतेस तू त्याच्यावर !!”

 “हो !! करते मी त्याच्यावर प्रेम !!”

“माझ्या प्रेमाला तुझ्या मनात काहीच किंमत नाही !!” सूरज मध्येच विचारतो.

प्रिती गप्प राहिली, पण सूरज पुढे बोलला.

“तुला प्रिती तुझ प्रेम ही सोडावस वाटलं नाही !! आणि माझ्याकडे मिळालेलं सुखही !! स्वार्थी आहेस तू प्रिती !! स्वार्थी !!”

प्रिती काहीच न बोलता खोलीत निघून जाते. सूरज आता थोडा शांत होतो. शेजारीच ठेवलेल्या सिगारेटच्या पाकिटातून एक सिगारेट काढतो आणि पेटवून ओढू लागतो. असंख्य विचारांच्या समुद्रात बुडून जातो. सगळं काही अंधुक होत.

” प्रिती ! ज्यावेळी पहिल्यांदा माझ्याकडे आली तेव्हा खरंच मला वाटलं जगातला सगळ्यात नशीबवान माणूस मी आहे !! मला माझं प्रेम मिळालं! पण ते कस?? तर या पैसा, संपत्तीकडे पाहून!! की मी या संपत्तीचा रुबाब दाखवून ते मिळवलं!! चूक माझीच आहे !!! हे खोट प्रेम मी कधी ओळखूच शकलो नाही !! प्रितीला भेटायला गेलो तेव्हा ती माझ्यापेक्षा माझ्या हातातील त्या तिला भेट म्हणून आणलेल्या अंगठीकडे जास्त पाहत होती. मला वाटलं ती आनंदाने हुरळून गेली असेल !! पण ती पैशातून नात तयार करत होती!! मग हे टिकेल तरी किती दिवस !! जेव्हा हे सारं काही नकोस वाटायला लागलं, तेव्हा तिला आता पुन्हा अनिकेत आठवू लागला. नाही !! मला तिला सावरायला हवं !! “

सूरज भानावर येत खोलीत आला.  त्याला समोर शांत बसलेली प्रिती दिसत होती. तिच्या सुंदर चेहऱ्यावरून त्याची नजर हटत नव्हती. तो तिच्या जवळ जात बोलू लागला.

“प्रिती !! झालं गेलं विसरून जाऊ आपण !!”

प्रिती ऐकुन न ऐकल्या सारखं करत होती. तरीही सूरज तिला पुन्हा पुन्हा बोलत होता.

“ऐक ना प्रिती !! हे बघ मी तुझ्यावर खूप प्रेम करीन!! त्या अनिकेत पेक्षा जास्त करीन!! पण अस वेड्या सारख करू नकोस!! “

“तू जा बर सूरज इथून !!” प्रिती त्याला लांब करत म्हणाली. 

सूरज तिला काहीच बोलत नाही. तो बाहेर निघून जातो. 

रात्रभर तो बाहेर बसून राहतो. प्रिती आणि त्याच्या मधल्या या नात्याला कोणत्याच गोष्टीची मात्रा लागू होत नाही हे त्याला कळून चुकलं होत. कारण प्रितीला आता या नात्याची गरजच राहिली नव्हती. त्याच्या मनात असंख्य विचार येत होते. कधी त्याला वाटलं आपण जाऊन जाब विचारावा तिला! की मी तुझा नवरा आहे प्रिती !! हे असलं नाटक माझ्या समोर चालणार नाही !! पण पुन्हा तो शांत होई. पण कधी वाटे सरळ जाऊन त्या अनिकेतला विचारावं, की तू माझ्या बायकोला का भेटलास ते , पण त्याची काहीच चूक नाही हे माहितेय मला!!  सार काही अवघड आहे हे.

 रात्रभर सूरज हॉल मध्येच सोफ्यावर झोपी गेला. सकाळी उशिरा त्याला जाग आली. झोपेतून उठल्या उठल्या तो प्रिती झोपी गेली होती तिथे गेला पण ती तिथे नव्हतीच. तिला त्याने सगळ्या घरात शोधलं पण ती घरी नव्हतीच. त्याने फोनही लावला तोही बंद लागतं होता. त्याला आता काळजी वाटू लागली. तो घरातून बाहेर पडला सगळीकडे तो तिला शोधू लागला. कदाचित ती रागात कुठे निघून तर गेली नाहीना !! अस त्याला वाटू लागलं. ती पुन्हा त्या अनिकेतला भेटायला गेली असेल का !! काहीच कळत नाही. सूरज मनातून खचून गेला. त्याच्या मनात नाही नाही ते विचार येऊ लागले.

” प्रिती !! माझं पहिल प्रेम !! जिच्यावर मी मनापासून प्रेम केलं ती प्रिती !!! ती अशी कुठे निघून गेली !! मला न सांगता!! मला सांगून तरी जायचं ना !! एवढं काय लगेच नाराज व्हावं !! देवा !! ती कुठे असेल तिथे तिला सुखरूप ठेव !! ” सूरज आता हताश झाला होता. राहून राहून तो तिचा फोन लागतो का ते पाहत होता. आणि थोड्या वेळाने तिचा फोन लागतो. आणि ती फोन उचलते. सूरज बोलू लागतो.

“प्रिती !! प्रिती !!! प्रिती !! कुठे आहेस तू ?? अस मला न सांगता कुठे निघून गेलीस तू !!” 

“सूरज मी नीट आहे!! तू !! तू उगाच माझी काळजी करू नकोस बर !! मी काही लहान बाळ नाहीये!!”

“पण तू आहेस कुठे ??” “मी आहे जिथं आहे तिथेच !! “

“अनिकेत सोबत आहेस ना तू ??”

“नाही !! श्वेताकडे आली आहे !!!”

“श्वेता !! म्हणजे त्या अनिकेतची बायको ??”

“हो !! येईल मी थोड्या वेळाने घरी !! उगाच फोन करू नकोस !! “

 एवढं बोलून प्रिती फोन बंद करते. सूरज निराश होऊन घरी निघून जातो. इकडे श्वेता प्रितीला बोलते.

“आज अचानक कसकाय येणं केलं ??”

“सहजच आले होते!! या इकडे आले मग अनिकेत म्हणाला होता की इथे जवळ राहतो आम्ही !! म्हणून म्हटलं भेटाव चला !!” प्रिती घरात इकडे तिकडे पाहत म्हणाली.

“होका!! अनिकेत म्हणाले का !!”

“अनिकेत नाही घरी ?”

 “ते सकाळीच गेले ऑफिस ला !! “

“अच्छा !!”

“काय घेणार मग !! चहा की कॉफी??”श्वेता प्रितीला विचारते.

“काही नको !! बर चला मी निघते !!”

“लगेच !! काहीतरी घ्या!!”

“नाही नको!! पुन्हा कधीतरी !! आता काय भेट होईलच वरचेवर!!”

 श्वेता काहीच बोलत नाही.तिला प्रितिच हे अचानक येणं थोड वेगळंच वाटलं. पण ती त्याच्याकडे जास्त लक्ष देत नाही. ऑफिस संपून अनिकेत संध्याकाळी घरी आल्यानंतर ती त्याला म्हणते.

“अरे अनिकेत !! आज प्रिती आली होती रे घरी !!”

“कसकाय ??” अनिकेत आश्चर्याने विचारतो.

 “काय माहित !! आली काय बसली काय आणि तू नाही म्हणाले की निघून गेली काय !! काहीच कळलं नाही !!” श्वेता शांत बोलत होती.

“जाऊदे सोड !! ती अशीच आहे !!”

“नाहीरे !! पण तीच वागणं !! बोलणं !! सगळंच जरा वेगळं वाटलं मला!!”

“श्वेता !! जाऊदे ना !!” अनिकेत तिला जवळ घेत म्हणाला.

आणि तेवढ्यात मोबाईलच्या मेसेजची टोन वाजते.

क्रमशः 

✍️© योगेश खजानदार

भाग २

 आपण एका गोड स्वप्नात असावं आणि अचानक आपल्याला जाग यावी असच काहीसं अनिकेतला वाटत होत. रात्रभर त्याला या गोष्टीने झोपच लागली नाही. प्रिती त्याच्यासाठी आता फक्त एक भुतकाळ होता. पण तो भुतकाळ पुन्हा वर्तमान होऊन आला तर काय करावं हेच त्याला कळल नव्हतं. तिच्या त्या अचानक समोर येण्याने त्याला क्षणभर का होईना भूतकाळाच्या त्या जुन्या आठवणीत नेलं होतं.

 विचारात रात्र अशीच सरून गेली. उगवतीच्या सूर्याने नवी स्वप्ने देऊ केली. सकाळी लवकर उठून अनिकेत ऑफिसला जायला निघाला. सगळी आवरा आवर करत असताना. मोबाईलची मेसेज टोन वाजते. अनिकेत मेसेज पाहून क्षणभर विचारात पडतो आणि मेसेज वाचू लागतो.

” अनिकेत !! तुझ ते काल मला अचानक भेटन खरंच खूप छान होत. तुझ्या आयुष्यातून मी गेल्यानंतर, पुन्हा मी तुला खूप शोधलं, पण तू मला पुन्हा कधीच भेटला नाहीस!! पण आता देवाने आपली भेट पुन्हा घडवून आणली आहे !! मला तुला पुन्हा भेटायचं आहे!! भेटशील ??”

अनिकेत मेसेज वाचून क्षणभर विचारात पडतो. काहीच प्रतिक्रिया न देता मोबाईल बंद करून आवरू लागतो.पुन्हा मेसेज टोन वाजते.अनिकेत पुन्हा मेसेज वाचू लागतो.

“तुझा राग मी समजू शकते. पण त्याच कारण तरी काय हे ऐकुन घेशील का??मला पुन्हा भेटशील का ??” 

अनिकेत पुन्हा मोबाईल बाजूला ठेवून देतो. तेवढ्यात श्वेता त्याच्या जवळ येते. हातातील नाश्ता त्याला देत म्हणते.

“काय झालं ?? आज एवढा उशीर का होतोय तुला ??बरा आहेस ना ??” 

“मी बरा आहे !! मला काय होणार आहे !! ” अनिकेत हसत बोलतो. तेवढ्यात शेजारी ठेवलेला मोबाईल पुन्हा वाजतो.

“काय रे !! कोणाचा मेसेज येतोय !! बघत का नाहीयेस !!”

 “कंपनीचा आहे !! जाऊदे चल मी निघतो !!”

  श्वेताला खोट बोलून अनिकेत ऑफिसला निघून जातो. ऑफिसमध्ये सुद्धा त्याला काय करावं काहीच कळत नाही. कित्येक मेसेज येऊन गेल्यानंतर प्रिती त्याला फोन करते. कित्येक वेळा फोन वाजून गेल्यानंतर अखेर अनिकेत फोन उचलतो.

“हॅलो!!”

“प्रिती बोलते !!”

अनिकेत काहीच बोलत नाही.

“अनिकेत मला तुला भेटायचं आहे !!तू अस का करतोयस ??”

“पण मला तुला भेटायचं नाहीये आता !!” अनिकेत रागात येऊन बोलतो.

“आणि प्लीज !! हे मेसेजेस करणं !! बंद कर!!”

“एवढा राग आहे माझ्याबद्दल ??”

 “राग नाहीये !! पण आता तू ती प्रिती नाहीयेस आणि मी तो अनिकेत पण राहिलो नाहीये !!”

“हे बघ अनिकेत एवढा माझा द्वेष करू नकोस !! Please एकदा भेट !! तिथेच !आज संध्याकाळी ! “

“ठीक आहे !! अगदी शेवटचं !!”

अनिकेत भेटण्याचं ठरवून मेसेजेस आणि कॉल्स मधून सुटका करून घेतोय अस त्याला वाटलं. आयुष्याची कित्येक वर्षे सरून गेल्या नंतर काय बोलायचं आहे, पण ती पुन्हा का आयुष्यात आली या विचाराने त्याला पुरत हैराण करून सोडलं होत.बघता बघता संध्याकाळ झाली, अनिकेत प्रितीला भेटायला जातो. तेव्हा ती तिथे त्याच्या आधीच येऊन बसलेली असते. दोघेही समोरासमोर कित्येक क्षण गप्प बसतात आणि अखेर प्रितीच बोलायल सुरुवात करते.

“भेटायला आलास याचा खूप आनंद झाला !!”

अनिकेत अगदी थोड हसू चेहऱ्यावर आणून बोलतो.

“मलाही झाला असता तर बर झालं असत !!”

प्रिती काहीच बोलत नाही. क्षणभर शांत राहते आणि बोलते.

“दहा वर्ष लोटली या सगळ्या गोष्टींना !! राग आजही आहे ??”

अनिकेत फक्त तिच्याकडे पाहत राहतो.

“आजही तितकच प्रेम करतोस माझ्यावर ??” प्रिती अगदिक होऊन विचारते .

“नाही !! ” अनिकेत क्षणात बोलतो.

“श्वेता!! तुझी बोयको तुम्ही मजेत आहात!! पाहून छान वाटलं !!”

अनिकेत फक्त ऐकत राहतो.

“दहा वर्षात कित्येक वेळा तुझी आठवण मला आली !! पण मी खूप शोधूनही मला तू सापडला नाहीस !!”

“सूरज प्रेम करत नाही तुझ्यावर ??” अनिकेत तिला विचारतो.

“करतो रे !! खूप करतो !! पण तुझी आठवण काही गेली नाही !!”

“एवढंच प्रेम होत तर जायचंच नव्हतं ना मला सोडून मग !! “

“ती माझी चूक होती !!” प्रिती डोळ्यातले अश्रू पुसत म्हणाली.

“नाही प्रिती !! चूक नाही !! तो तू विचार करून केलेला निर्णय होता!! ” अनिकेत आता मोकळेपणाने बोलू लागला.

“म्हणजे??” प्रिती प्रश्नार्थक नजरेने पाहत म्हणाली.

“म्हणजे !! मी भिकारी आणि तो सूरज श्रीमंत !! मी देऊन देऊन काय दिलं असतं !! पण सुरजचा पैसा , संपत्ती याची भुरळ पडली तुला!!” 

“काय बोलतोयस तू अनिकेत !! अस काही नाहीये !! “

“मग कोणताही विरोध नसताना !! सर्वांची आपल्या नात्याला संमती असतानाही अचानक तू त्याच्याशी लग्न करण्याचा निर्णय का केलास ?? आणि जाऊ देना !! मला या विषयात आता पडायचं नाहीच !! मी निघतो !!” अनिकेत उठून निघतो.

“थांब अनिकेत !! आता मी तुला माझ्या आयुष्यातून जाऊ देणार नाहीये !!”प्रिती त्याला अडवत म्हणते.

“आता खूप उशीर झालाय प्रिती !!!bye!!” अनिकेत निघून जातो.

 अनिकेत गेल्यानंतर कित्येक वेळ प्रिती तिथेच बसून राहते. तिला तिचेच विचार छळु लागतात.

 
“अनिकेत बोलला त्यात काय चूक आहे प्रिती ! तू नात्याचा व्यवहार केलास!! तू पाहिलंस नात श्रीमंत आहे की गरीब !!तू मन कधी ओळखुच शकली नाहीस !! हो प्रिती तू चुकली आहेस !! तुझ्या आयुष्यात पैसा खूप आला !! पण प्रेम ?? नाहीना !! बघ !! अनिकेतने पुन्हा प्रेम केलं !! त्याच्या आयुष्यात श्वेता आली !! त्याच्यावर ती खूप प्रेम करते !! तुझ काय ?? फक्त पैश्यात नाती मोजणारा नवरा ?? की एक उजाड आयुष्य ?? प्रेम कुठे आहे तुझ प्रिती !! ते बघ तुझ खर प्रेम तर तुझ्यापासून दूर जातंय!! ” अचानक प्रिती भानावर येते आणि स्वतःला बोलते.

“नाही !! त्याला मी जाऊ देणार नाही !! तो माझा आहे !! तो माझा आहे !!”

क्रमशः 

✍️©योगेश खजानदार