भाग ४

जळत्या दीव्या सोबत ती रात्र अखंड जळत राहिली. सुमेधा त्या रात्री कित्येक अश्रुंशी बोलत होती. पण ऐकणार ते कोण! मनातल्या विचारांचं गाठोड उघडायचं तरी कुठे !! कित्येक आणि कित्येक विचार.

सकाळ होताच सुमेधा सगळं घर नीट आवरून घेऊ लागली. कोणत्याही क्षणी मनोज येईल आणि मग!! या विचारांनी ती काम करत होती. सायली कित्येक वेळ खोलीतून बाहेर आलीच नाही. सुमेधा अखेर तिला उठवायला गेली.

“सायली !! सायली!! उठ आता चल !!”
कित्येक वेळ हाक मारल्या नंतर सायली उठून बाहेर आली.
“आई !! ” सायली सुमेधा कडे पाहत म्हणाली.
“काय ग??” सुमेधा काम करत करतच तिला बोलत होती.
“आई !! काल जे झालं त्याबद्दल मला माफ कर !! “
“अरे !! त्यात काय एवढं !! जा बर आवरून घे !! मनोज सर कधीही येतील !! “
“हो आई !! पण मला माफ कर !! आयुष्यात आपण कोणावर प्रेम करावं की करू नये !! हे सांगण्याचा अधिकार किंवा त्याबद्दल बोलायचा हक्क आपल्याला नसतोच !! “
सुमेधा हातातलं काम बाजूला ठेवून सायलीकडे बघू लागली.
“बाळ !! कोणावर प्रेम होईल हे जस आपल्या हातात नसतं !! तसच कोणावर प्रेम कर हे पण आपण नाही सांगू शकत !! सगळं मनच ते बोलत! “
सायली एक हास्य देत सुमेधाकडे पाहू लागली.
“जा आवर पटकन !! “
सायली आईकडे पाहत निघून गेली.

“आज कदाचित मनातलं सारं बोलून मोकळं व्हावं असं का वाटतं. मनोज कधीही येईल!! आणि कित्येक जुन्या आठवणींना घेऊन येईल. त्या बागेतील त्याची आणि माझी पहिली भेट आणि बाबांना मी त्याच्यावर प्रेम करतेय हे सांगणं !! किती ते धाडस होत न माझ!! अखंड प्रेम करत राहिले मी त्याच्यावर !! लग्न केलं रमण सोबत पण हे मन त्याचंच राहील !! शेवट पर्यंत !!! ” सुमेधा कित्येक विचार करत सारं काम करत होती.

अचानक दरवाजा वाजला. सुमेधा चमकुण दरवाज्याकडे पाहू लागली. आणि लगबगीने दरवाजा उघडायला गेली.समोर मनोज होता. एक स्मित हास्य करत तो म्हणाला.
“खूप वेळ लागला तुझ घर शोधायला!!”
“होका !! येणा !! “
मनोज घरात येत म्हणाला.
“थोडा उशीरच झाला !!
“बस ना !! मी पाणी आणते तुझ्यासाठी!! “
मनोज समोरच्या सोफ्यावर बसला. सुमेधा पाणी आणायला आत गेली. शेजारच्या टेबलावर सुमेधा आणि रमणचां फोटो तो बघू लागला. तितक्यात सुमेधा जवळ येत म्हणाली.
“२० वर्षां पुर्वीचा आहे फोटो!! “
“हो !! ते कळलं मला !! वय बोलत माणसाचं !! फोटोतही!! “
मनोज पाण्याचा ग्लास घेत म्हणाला.
तितक्यात सायली तिथे आली. आपल्या सरांना समोर पाहून गोंधळली.
“ये ना !! ” सुमेधा तिच्याकडे पाहत होती.
“सर तुम्ही माझ्या आईला ओळखता हे माहीतच नव्हतं मला !! काल आई म्हणाली मला !! “
सायली अगदी सहज मनोजला बोलू लागली.
“आम्ही दोघे जुने मित्र आहोत !! आम्ही दोघेच कित्येक वर्षानी भेटतोय !! दोन दशकं गेली आणि पुढे ५ वर्ष !! “
मनोज सायलीकडे पहात बोलला.

तिघे कित्येक वेळ बोलत होते. सोबत जेवणही केलं.जेवण झाल्यानंतर सायली आपल्या खोलीत निघून गेली.सुमेधा आणि मनोज घराच्या अंगणात बसून बोलू लागले.

“खूप वर्षांनी भेटलास त्याचा खूप आनंद झाला..!! रमण गेला त्याच दुःख होत पण त्याहूनही दुःख एकटेपणाच होत !! ” सुमेधा मनोजकडे बघू लागली.
“आयुष्यात सहवास लागतोच ना कोणाचा तरी !! पण तो सहवास आपल्या आवडत्या व्यक्तीचा असेल तर बर वाटत !! नाहीतर एकांत कधीही गोडच वाटतो !! माझ्यासारखा !! “
सुमेधाला या बोलण्यात कित्येक दुःख साचल्याच जाणवलं.
“खरंय तुझं !! आवडत्या व्यक्तीचा सहवास असेल तर आयुष्य छान वाटतं !! नाहीतर सहवासात असेन तरी मन एकटच राहत !! माझ्यासारखं !! ” सुमेधा मनोजकडे एकटक पाहू लागली.
“इतकंच एकटं होत हे मन तर कधी आपल्या लोकांना शोधावं अस वाटल नाही ??”
“मन अडकून पडलं होत!! रक्ताच्या नात्यात !! “
“म्हणजे आजही मी शून्यच आहे !! ” मनोज अगदी भरल्या मनाने म्हणाला.
“काही गोष्टी बांधून ठेवतात रे मनोज !! “
“मला त्या गोष्टी ऐकायच्या आहेत !! ” मनोज अगदी निर्धाराने बोलला.
सुमेधा कित्येक क्षण अबोल राहिली. मनाशी कित्येक विचार करून ती बोलली लागली.
“तुला ऐकायचे आहे ना!! मी रमण सोबत का लग्न केले ते !! “
मनोज होकारार्थी मान डोलावु लागला.
“तर ऐक मग !! ” सुमेधा आता मनमोकळे बोलू लागली.
“तुझ्या आणि माझ्या प्रेमाबद्दल मी जेव्हा घरी सांगितल तेव्हा बाबांचा साफ नकार होता!! तुझ्याकडे मला द्यायला काहीच नाही असं त्यांना वाटत होत!! त्याच काळात रमणच स्थळ माझ्यासाठी आल. मुलगा श्रीमंत आहे !! खूप कमावतो असे वाटून बाबांना स्थळ आवडल.!!” मनोज सगळं मनापासून ऐकत होता.

“पण माझा लग्नाला साफ नकार होता!! बघायचाही कार्यक्रम झाला!! मला बघताच मी रमणला आवडले!! पण काही दिवसात बाबांनी त्यांना नकार कळवून टाकला!! रमणला हे खरच वाटेना !! आणि तो मला पाहताच प्रेमात पडला होता!! त्याला हा नकार नको होता!! नंतर कित्येक दिवस तो माझ्या मागे होता!! सुमेधा भरल्या डोळ्यांनी सांगू लागली.

“पुन्हा एक दिवस तो मला बाहेरच भेटला!! मला बळजबरी करत त्याच्या घरी घेऊन गेला.!! घरी त्यावेळी कोणीच नव्हते !! २ दिवस माझ्यावर अत्याचार करत होता. इकडे आई आणि बाबा दोघेही माझा शोध घेत होते!! पुन्हा घरी आल्यावर सगळी हकीकत मी दोघांनाही सांगितली!! पण समाज !! लाज !! आणि इज्जत !! या गोष्टीत तो माझ्यावरचा बलात्कार माझ्या घरच्यानीच झाकून घेतला!! ” मनोजला काय बोलावे कळत नव्हते. तो फक्त ऐकत होता.
“तरीही मी माझ्या निर्णयावर ठाम होते!! अशात काही महिने गेले !! माझ्या पोटात बाळं आहे असं कळताच बाबां गप्प झाले !! पण आई मला कित्येक विनवण्या करू लागली. अखेर मी लग्नाला होकार दिला !! “
सुमेधा शांत झाली.

“पण तू त्याचवेळी पोलीसात तक्रार का केली नाहीस ??”
“समाजात काय इज्जत राहील !! माझ्यावर बलात्कार झालाय हे जर बाहेर कळाल तर काय होईल अशा कित्येक भीती मला घरच्यांनी दाखवल्या !! आणि असही रमण लग्नासाठी चालून आलेल स्थळ होतच ना!! अस म्हणून २५ वर्षाचा त्याचा आणि माझा नरक सहवास सुरू झाला!! !!”सुमेधा डोळ्यातले अश्रू पुसून म्हणाली.
“तुला माहितेय मनोज !! एक गोष्ट आजही माझ्या मनात आहे !! स्मरणात आहे !! माझ्यावर नाहीतर माझ्या दिसण्यावर प्रेम करणाऱ्या रमणे मला आपलस केल्या नंतरचे ते हास्य!! आजही मला लक्षात आहे !! “सुमेधा उठतं म्हणाली.

क्रमशः

✍योगेश खजानदार

READ MORE

प्रेम || PREM MARATHI POEM || LOVE ||

तिला कळावे मला कळावे शब्द मनातील असे शब्द तयाचे शब्द न राहिले हासु उमटे जिथे

दिवस माझे नी तुझे || DIVAS MAJHE TUJHE || MARATHI KAVITA ||

दिवस माझे नी तुझे गोड त्या स्वप्नातले चांदण्या रात्रीचे क्षण परतुन आज यावे सखे सोबत तुझी अंधारल्या त्या रात्री लागी मनाला ओढ आज मिठीत यावे

प्रेम आणि तु || PREM AANI TU || MARATHI KAVITA ||

प्रेम केलं तरी राग येतो नाही केलं तरी राग येतो तुच सांग प्रेम आहे की नाही पाहील तरी राग येतो नाही पाहिल म्हणून राग येतो खर सांग चोरुन पाहतेस की…

नकळत तेव्हा कधी || NAKALAT TEVHA || PREM KAVITA ||

नकळत तेव्हा कधी चुक ती झाली होती प्रेम झाल अचानक जेव्हा ती लाजली होती ठरवल होत तेव्हाच आपल्याला हीच पाहिजे होती कस विचारू तिला जेव्हा ती अनोळखी होती

एकदा तु सांग ना || DHUND HE SANJ VAARE || SANJ KAVITA |

धुंद हे सांज वारे छळते तुला का सांग ना? का असे की कोण दिसे एकदा तु सांग ना!! डोळ्यात हे भाव जणु विरह हा तो कोणता भावनेस शब्द दे एकदा…

प्रेम || PREM KAVITA || LOVE ||

सतत तिच्या विचारात राहणं तिच्या साठी चार ओळी लिहणं लिहुनही ते तिलाच न कळनं यालाच प्रेम म्हणतात का? न राहुनही तिला बघावं डोळ्यात मग साठवावं अश्रु मध्ये दिसावं यालाच प्रेम…

वचन || PROMISE || LOVE POEM ||

ऐक ना एकदा मन हे बोलती हरवली सांज ही सुर का छेडली नभात ही चांदणी पुन्हा का पाहुणी चंद्रास ओढ का तुज पाहता क्षणी उतरुन ये या गोड स्वप्नातुनी मिठीत…

नजरेतूनी बोलताना || PREMACHYA KAVITA ||

नजरेतूनी बोलताना तु स्वतःस हरवली होती ती वेळही अखेर क्षणासाठी थांबली होती ती वाट ती सोबत ती झुळुक ही धुंद होती तुझे शब्द ऐकण्यास ती सांज आतुर होती

बरंच काही बोलताना… !! || AVYAKT PREM KAVITA || MARATHI ||

बरंच काही बोलताना ती स्वतःत नव्हती हरवलेल्या आठवणीत खोलं क्षणात होती विखुरलेल्या मनात कुठे दिसत नव्हती माझ्या सावलीस शोधताना स्वतः अंधारात होती

तुझे रुसणे || LOVE POEM ||

न कळावे मनाला काही तुझे हे भाव सखे तु रुसताना ओठांवरती हळुवार ते एक हास्य दिसे कसे समजावे डोळ्यांना ही ते पाहतात ती तुच असे रागावलेल्या कडां मध्ये ही माझे…

गुलाबाची पाकळी… !! GULABACHI PAKALI || LOVE POEM |

गुलाबाची ती पाकळी मला आजही बोलते तुझ्या सवे घालवलेले क्षण पुन्हा शोधते शब्दांच्या या वहीत लिहून काहीतरी ठेवते सुकुन गेली तरी पुन्हा सुगंध आजही देते

अबोल मी || ABOL MI || MARATHI KAVITA ||

कधी कधी वाटतं अबोल होऊन रहावं तुझ्याकडे पहात नुसत तुझ बोलन ऐकावं पापण्यांची उघडझाप न करता एकटक तुझ्याकडे पहावं आणि तुझ्या बरोबर सतत राहुन फक्त तुझाच होऊन जावं

मनातील..! || MARATHI LOVE POEM ||

"तो ओठाचा स्पर्श अजुनही जाणवतो मला माथ्यावर तुझ्या भावना अबोल होऊन बोलल्या त्या मनावर माझीच तु आणि तुझाच मी एक जाणीव होती नात्यावर विसरुन जाईल जग हे सारे जादु कसली…

भावना || BHAVANA Marathi KAVITA ||

कधी हळुवार यावी कधी वादळा सारखी यावी प्रेमाची ही लाट आता सतत मनात का असावी? तु सोबत यावी ऐवढीच ओढ लागावी मनातल्या भावनांची जणु नाव किनारी का जावी?

Valentines day special..

गुलाबाची ती पाकळी मला आजही बोलते तुझ्या सवे घालवलेले क्षण पुन्हा शोधते शब्दांच्या या वहीत लिहून काहीतरी ठेवते सुकुन गेली तरी पुन्हा सुगंध आजही देते

वेडी प्रित .. || VEDI PREET || LOVE POEM ||

आठवणींचा समुद्र आहे जणु तु सतत लाट होऊन का यावीस कधी मन ओल करुन माझे तु पुन्हा का परतावी वार्‍यासवे कधी वाहताना मी तुझी वाट त्यास सांगावी ती प्रत्येक झुळुक…

तुझ्यात मी || TUJHYAT MI || LOVE POEM ||

शोधते मी स्वतःस कुठेतरी तुझ्यातच तेव्हा हरवुन जाते तुझ्याकडे पाहतंच राहावे मन का मज ते सांगत राहते डोळ्यात तुझ्या पाहताच तुझ्याकडेच का ओढली जाते मिठीत तुझ्या यावे आज ती रात्र…

वाट || VAAT MARATHI KAVITA ||

मी वाट पाहिली तुझी पण तु पुन्हा आलीच नाही वाटेवरती परतुन येताना तुझी सोबत भेटलीच नाही क्षणात खुप शोधताना तुला स्वतःस मी सापडलो नाही मी आणि तुझ्यात तो माझाच मी…

आठवणी…! || AATHVANI || MARATHI POEM||

हळुवार त्या पावसाच्या सरी कुठेतरी आजही तशाच आहेत तो ओलावा आणि त्या आठवणी आजही मनात कुठेतरी आहेत चिंब भिजलेले ते क्षण आजही पुन्हा भेटत आहेत

कविता संसाराची!! || KAVITA SANSARACHI || POEM ||

संसाराच्या या कवितेत कधी मी बोलेल तर कधी ती प्रश्न माझे असतील आणि उत्तरे देईल ती सांभाळून घ्या हा मला आता सांगते आहे मी चुकलंच काही सांगताना त्याचीं माफी मागते…