भाग ३

सुमेधा रात्रभर सायली जवळ बसून होती. तिथेच ती झोपी गेली होती. सकाळी दरवाजाची कडी वाजल्याचां आवाज झाला आणि तिला जाग आली. सकाळी सकाळी सुमेधाची सासू तिला भेटायला आली होती. दरवाजा उघडत सुमेधा म्हणाली.
“सासूबाई तुम्ही सकाळी सकाळी ??”
“गावाकडे मनच लागेना!! तुला भेटावसं वाटलं म्हणून आले परत !! ” सुमेधाची सासू घरात येत म्हणाली.
“बरं झालं तुम्ही आलात !! ” सुमेधा आत जात म्हणाली.

कित्येक वेळ ती घरातलं सगळ आवरत होती. एक चहाचा कप ती सासुबाईकडे देत म्हणाली.
“गावाकडे कसे आहेत सगळे !! “
“मजेत आहेत !! रमण बद्दल कळालं म्हणून विचारपूस करत होते!! “
सुमेधा हातातल्या चहाचा घोट घेत फक्त पाहात होती.
“इतकं चागलं पोर माझं !! त्या दारू पायी गेलं !! की मारलं कोणास ठाऊक!! ” सासू पदराने डोळे पुसत म्हणाल्या.
“म्हणायचं तरी काय आहे तुम्हाला ??”सुमेधा अचानक बोलून गेली.
“जिवंतपणी मारलं माझ्या पोराला तू !! त्याची बायको झालीस !! पण फक्त शरीराने!! “
“काय बोलताय तुम्ही सासूबाई ??” सुमेधा हातातला चहाचा कप खाली ठेवत म्हणाली. तिला हे सगळं अनपेक्षित होत.

“२५ वर्षांपूर्वी झाल त्याची शिक्षा तू त्याला प्रत्येक क्षणाला दिलीस !! मारलस माझ्या पोराला !! “
“सासूबाई मी कशाला मारू त्यांला !!बायको म्हणून सारी कर्तव्य पार पाडलीचना मी !! ” सुमेधाला खूप काही बोलायचं होत पण ती शांत झाली.
“फक्त कर्तव्यच केलीस तू !! ” सासूबाई तिरस्काराने सुमेधाकडे पाहत म्हणाल्या.
त्या दोघींच्या आवाजाने सायलीला जाग आली. ती लगबगीने बाहेर आली. आजीला समोर पाहून ती आई जवळ जाऊन उभी राहिली.
“माझच चुकलं !! तुझ्यासारख्या रांडेच्या पदरात माझ पोर टाकलं!! आणि मारल मी !! क्षणाक्षणाला !! २५ वर्ष !! “
“सासूबाई !! तोंडाला येईल ते काय बोलताय!! ” एव्हाना आता सुमेधाचा ही पारा चढला होता.
आईचं हे रूप पाहून सायली थोडी घाबरली होती.
“नाही माझच चुकलं!! चुकलचं माझं !! ” अस म्हणत सुमेधाची सासू तडक बाहेर निघून गेली.
सायली आजीच्या मागे जाणार तोच.
“सायली !! कुठेही जाऊ नकोस !! जाऊ दे त्यांना !! ” सुमेधा राग शांत करत बोलली.
सायली काहीच न बोलता आत निघून गेली. सुमेधाने घराचं दार बंद करून घेतलं.

“तुम्हाला झाकायला जागा आहे म्हणून तुम्ही पुरुष !! माझ्या आयुष्याची लाज काढली तरी तुमचंच पुरुषपण जपत राहायचं आम्ही !! कशासाठी रे !! फक्त लाज राखायला!! करा हवा तेवढा छळ करा !! वाटेल तेव्हा अंगा खाली घ्या !! आणि पुन्हा आमच्याच लाजेचे लखतर आमच्याच मढ्यावर ओढून मोकळे व्हा!! २५ वर्ष या माणसाने दुसर केलं तरी काय!!” सुमेधा डोळ्यातून ओघळत्या अश्रूनसोबत त्या तिच्याच नशिबाशी बोलत होती.

“एक बायको म्हणून मी त्यांची राहिलेच ना !! परपुरूषाचा स्पर्शही या देहाला कधी माहीत नाही !! आज मला कळतेय की काल एवढी लगबग का होती माझी!! मनोजला भेटायची !! कारण त्याने माझ्यावर प्रेम केलं !! मनसोक्त प्रेम केलं!! फक्त प्रेम केलं !! कोणतीही अपेक्षा न ठेवता !! ” सुमेधा डोळ्यातले अश्रु पुसत उठू लागली.

सायली स्वयंपाक घरात आवरत होती. सुमेधा तिथे येताच ती एकदम सावरली.
“आई !! आजी एवढी का चिडली होती !! “
“काही नाही ग !! असच !! ” सुमेधा सायलीकडे पाहतही नव्हती.
“आई !! मला एवढं तरी कळतं की नक्की काय झालंय ते !!! आजी जे काही म्हणत होती ते !! “
“बाळा !! आयुष्यात कितीही श्रीमंत झालात तरी प्रेम नाही विकत घेता येत !! त्यासाठी समोरच्याला जीव लावावा लागतो !!”
सायली सुमेधाकडे पाहत म्हणाली.
“म्हणजे तुझ बाबांवर प्रेम नव्हतं ??”
“एक पत्नी म्हणून मी सारी कर्तव्य केली !! पण एक स्त्री म्हणून कधीच नाही !! मी फक्त त्यांची पत्नी होते !! “
“म्हणजे तुझ बाबा वर प्रेम नव्हतं तर!! “
सुमेधा काहीच न बोलता गप्प राहिली.
पण सायली मनातून पुरती गोंधळली. तिच्यासाठी हे आईचं नवीनच रूप होत. आईच्या मनात बाबा बद्दल प्रेमचं नाही हे ऐकुन ती अबोल झाली.

सुमेधा मात्र या सगळ्या गोष्टीतून आता सावरण्याचा प्रयत्न करत होती.
“माझ्याही अश्या असण्याला काही कारणे आहेत बाळं !! एक स्त्री मनातून खूप कठोर असते !! कारण तिने स्त्रित्वाचे कित्येक घाव सोसलेले असतात!! अंतरीच्या या पटलावर कित्येक गोष्टी आहेत ज्या तुला मी वेळ आल्यावर नक्की सांगेन !! बाळ तुझ्या आईला वाईट समजू नकोस !! ” सुमेधा आपल्या मना सोबतच व्दंव्द करत होती.

सायली मात्र आता सुमेधाला जास्त बोलत नव्हती. मोजकेच पण तुटक बोलत होती.
“बाळ सायली !! तुझे ते शिक्षक आहेत ना मनोज देसाई ते उद्या आपल्या घरी येणार आहेत !! ” सुमेधा सायलीकडे बघत म्हणाली !
“ठीक आहे !! ” सायली खाली मान घालून काहीतरी लिहिण्यात व्यस्त होती.
“विचारलं नाहीस का ते ??”
“का ??” सायली वर सूमेधाकडे पहात म्हणाली.
“ते माझे जुने मित्र आहेत !! परवा तुला सोडायला आले होते तेव्हा भेट झाली माझी !! “
“बरं !! “
“सायली काय झालंय तुला !! माझ्याशी नीट बोलत नाहीस !! तुटक तुटक वागतेस !! काय झालं आहे तुला ??”
“कुठ काय?? काही नाही !!!
“तुला याचाच राग आलाय ना की मी तुझ्या बाबांवर प्रेम का केलं नाही ते !! बाळा प्रेम मनातून होत !! आणि जे मन, दुसऱ्याच प्रेम प्रेमाने जिंकत ना !! त्याला प्रेम म्हणतात !! यापुढे मी काही बोलू शकत नाही !! तुझे बाबा आहेत ते!! तू नक्कीच त्याच्यावर प्रेम कर आणि करत राहा !! मला त्याविषयी काहीच बोलायचा हक्क नाही!!” सुमेधा अगदी मनापासून बोलत होती. डोळ्यातले अश्रू पुसत होती.

ती काहीच न बोलता खोलीत निघून गेली. सायली कित्येक वेळ बाहेरच बसून होती. आपण आईशी अस वागायला नव्हतं पाहिजे अस मनातून तिला वाटत होत.
सुमेधा कित्येक वेळ खोलीतल्या त्या जळत्या दीव्याकडे पहात होती .

अखंड जळत राहिले मी
माझेच मला विसरून
अखेरच्या क्षणी उरले
ते कलकांचे काजळ जगी

क्रमशः

✍योगेश खजानदार

READ MORE

सखी सोबती ती || Marathi Virah Kavita ||

साऱ्या नभात ती, रंग जणू उधळावी !! साऱ्या आयुष्याची, साथ ती व्हावी !! सावल्यात तेव्हा, कूठे ती शोधावी !! सावली होऊन , हृदयात ती राहावी !!

शोधु नकोस ..

कदाचित आता मी पुन्हा तुला भेटणार ही नाही मनातल माझ्या कधी आता तुला सांगणारं ही नाही हसत माझ्या भावनांचा पाऊस ही कधी येईल त्या पावसात तुला आता मी दिसणार ही…

शोधीसी रे तुला

आस लागे जीवा साथ दे तु मला वाट ती हरवली शोधीसी रे तुला राख झाली मना जाळते जाणीवा मन हे तरीही शोधीसी रे तुला

माहितेय मला

माहितेय मला तु माझी नाहीस!!! माझ्या स्वप्नातली आयुष्यात नाहीस!! दुरवर उभा मी वाट पहात तुझी!! माहितेय मला

मनातील प्रेम

मनातले सांगायचे कदाचित राहुन गेले असेनही पण डोळ्यातले भाव माझ्या तु वाचले नाहीस ना हात तुझा हातात घेऊन तुला थांबवायचे होते ही पण तु जाताना तुझा हात मी सोडला नाही…

मनातल प्रेम

मला काही ऐकायचंय तुला काही सांगायचंय मनातल्या प्रेमाला कुठे तरी बोलायचंय लाटां सोबत दुर जाताना डोंगराशी भेटायचंय आठवणींच्या नदीला समुद्राशी बोलायचंय

मन माझ

मन माझ आजही तुलाच का बोलत तुटलेल्या नात्याला जोड का म्हणत नको विरह तुझा सोबत तुझी मागत

मन

शब्दांची गरज नाहीये नातं समजण्या साठी भावना महत्वाची समजलं तर आकाश छोटे सामावले तर जगही कमी पडेल नातं जपण्यासाठी अशी व्यक्ती असावी

फक्त तुझेच आहे

आजही हे मन फक्त तुझच आहे साथ न तुझी मझ क्षण तुझेच आहे मी न राहिलो मझ श्वास जणु साद ही ह्रदय हे माझे नी नाव तुझेच आहे

प्रेमात पडल ना की असच होतं

प्रेमात पडल ना की असच होतं आकाशातले चंद्र तारे चांदण्याच होतं धडधडनार ह्रदय ही दिल होतं तासन तास वाट पहान झुरन होतं भान जान म्हणजे आठवणीत रमण होतं प्रेमात पडल…

प्रेम मला कधी कळलचं नाही .. !!

प्रेम मला कधी कळलचं नाही बागेतल्या फुलांकडे कधी वळलच नाही मनातल्या कोपर्‍यात कधी कोण दिसलच नाही म्हणुनच प्रेम मला कधी कळलचं नाही. . तिचं हसणं कधी पाहिलंच नाही त्याच रहस्य…

प्रेम ते

नभातील चंद्रास आज त्या चांदणीची साथ आहे तुझ्या सवे मी असताना मंद प्रकाशाची साथ आहे हात तुझा हातात घेऊन रात्र ती पहात आहे चांदणी ती मनातले जणु चंद्रास आज सांगत…

प्रेम किती मझ

मी भान हरपून ऐकतच राही तुझ्या शब्दातील गोड भावना!! हे रिक्त मन पाहुन चौफेर नजर शोधता स्थिर राहीना!!

तुझे लाजणे !! ||BEst Marathi Poems || Kavita Sangrah || COUPLE IMAGES||

किती आठवांचा उगा अट्टाहास नव्याने तुला ते जणू पाहताच!! सोबतीस यावी ही एकच मागणी तुझ्यासवे त्या जणू बोलतात !! चांदणी ती पाहता तुला शोधणे रात्रीस त्या जणू हरवणे !! चांदणे…

तु हवी होतीस

माझ्या एकट्या क्षणात तु हवी होतीस कुठे हरवले ते मन तु पाहात होतीस नसेल अंत आठवणीस तु खुप दुर होतीस साद या वेड्या मनाची तु ऐकायला हवी होतीस

तु सोबत असावी !! Tu Sobat Asavi ||Prem Kavita Marathi

वाफाळलेला चहा, आणि गप्पाची मैफिल असावी !! तू मनसोक्त बोलताना, जणु स्वतःत हरवून जावी !! कधी नकळत हसू तुझे, जणु पावसाची चाहूल व्हावी !!! नजरेत तुझ्या पाहताच, माझी ओढ का…

ऐक ना !! थोड सांगायचं होत तुला !! || marathi katha kavita Aani barach kahi ||

ऐक ना !! नव्याने भेटायचं होत तुला !! पुन्हा त्या वाटेवर, हरवून जायचं होत तुला !! कधी नकळत तेव्हा , माझ्यात शोधायचं होत तुला !! वळवणावरती वळताना, अश्रू लपवायचे होते…

एकदा तु सांग ना

धुंद हे सांज वारे छळते तुला का सांग ना? का असे की कोण दिसे एकदा तु सांग ना!! डोळ्यात हे भाव जणु विरह हा तो कोणता भावनेस शब्द दे एकदा…

एकदा

बघ एकदा माझ्याकडे तो मीच आहे तुझ्या पासुन दुर तो आज ही तुझाच आहे तु विसरली अशील ते मी तिथेच जगत आहे भुतकाळाचा अर्थ काय माझं सगळं तिथेच आहे

एक कविता

आज अचानक मला आठवणीचे तरंग दिसले प्रवासातील आपण दोघे आज मी एकटीच दिसले दुरावलास तु नकळत व्यर्थ ते कारण दिसले कळता मझ चुक ही किती हे काळ दिसले