नको शास्त्र अभ्यास व्युत्पत्ति मोठी ।
जडे गर्व ताठा अभीमान पोटीं ।
कसा कोणता नेणवे आजपारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १ ॥
नको कंठ शोषूं बहू वेदपाठी ।
नको तूं पडूं साधनाचे कपाटीं ।
घडे कर्म खोटें बहू तो दगा रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २ ॥
तुला ही तनू मानवी प्राप्त झाली ।
बहू जन्मपुण्यें फळालागिं आली ।
तिला तूं कसा गोंविसी वीषमा रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३ ॥
जरी ही तनू रक्षिसी पुष्ट कांहीं ।
तरी भोग तो रोग होईल देही ।
विपत्ती पुढें ते न ये बोलतां रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४ ॥
खुळे हस्तपादादि हे मग्न होती ।
दिली मंद होवोनियां कर्ण जाती ।
तनू कंप सर्वांगि होती कळा रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ५ ॥
कफें कंठ हा रोध होईल जेव्हां ।
अकस्मात तो प्राण जाईल तेव्हां ।
तुला कोण तेथें सखे सोयरे रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ६ ॥
तुझें बाल्य तारुण्य गेलें निघोनी ।
कळेना कसे लोक जाती मरोनी ।
करीसी मुलांची स्वहस्तें क्रिया रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ७ ॥
दुराशा नकोरे परस्त्री धनाची ।
नको तूं करुं नीच सेवा जनाची ।
पराधीन कैसा भला दिससी रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ८ ॥
मदें डोलसी बोलसी साधुवृंदा ।
कसें हीत तूं नेणसी बुद्धिमंदा ।
रिकामाचि तूं गुंतसी वाउगा रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ९ ॥
बहू व्याप संताप तो मूळ पापा ।
गतायुष्य द्रव्य नये कोटि बापा ।
कळेना कसें कोणता तो नफा रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १० ॥
तुझे आप्त द्रव्यार्थे नुस्तेचि होती ।
तनू हेचि ते माजि ते बोळवीती ।
असें जाणुनी हीत माझें करारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ११ ॥
कुटुंबी स्त्रिया पुत्र ते दास दासी ।
बहु पोशिसी सोसुनी दुःखराशी ।
त्यजी भार काबाड ओझें कितीरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १२ ॥
बहू इच्छिसी कीर्ति सन्मान कांही ।
सुखाचा कधीं अंतरीं लेश नाही ।
फुकाचें मुखीं नाम तें कां नये रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १३ ॥
रवीसूत ते दूत विक्राळ येती ।
तुझ्या लिंगदेहासि ओढोनि नेती ।
तुला खंडिती मुंडिती दंडितीरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १४ ॥
नको वीषयीं फारसा मस्त होऊं ।
नको मानदंभा मध्यें चित्त रोवूं ।
नको भस्म लाऊं जटाभार कांरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १५ ॥
नको फार मंत्राग्निच्या मंत्रदीक्षा ।
नको जारणामारणादी अपेक्षा ।
कळायुक्त चातुर्यता वीकळारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १६ ॥
नको याग अष्टांग तो घोर प्राणा ।
नको कृच्छ्रचांद्रायणीं हट्ट जाणा ।
अपभ्रंश हा मार्ग कीं वोखटारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १७ ॥
कदापी घडेना व्रतें यज्ञ दानें ।
नसे द्रव्य गांठीं करावें जपानें ।
घडेना घडे यद्यपी कां फुकारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १८ ॥
नसे सत्य कांहीं दिसे दों दिसांचें ।
तुला लूटिती चोरटे लोक साचे ।
स्त्रिया पुत्र कामा न येती तुलारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ १९ ॥
नको तूं कदापी करुं तीर्थयात्रा ।
तनू-दंडणीं क्षीणता सर्व गात्रा ।
करी ग्रस्त आयुष्य तूं कोणसारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २० ॥
तुला येम पाशीं करीं बद्ध जेव्हां ।
कसा कोण तो सोडवी सांग तेव्हां ।
यमाला कदापी दया ते नये रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २१ ॥
तपस्वीं मनस्वी बहू पार गेले ।
दुजी सृष्टिकर्ते असे थोर मेले ।
चिरंजीव अल्पायु गेले कितीरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २२ ॥
बहू कामधंद्यामधें मग्न होसी ।
किती नांवरुपा जगीं मीरवीसी ।
कशाला तुला उंट घोडे नगारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २३ ॥
ह्मणे देश माझे भुमी गांव वाडे ।
शिबीकासनी बैससी उंच लोडें ।
कसा उंच तूं मंचकीं लोळसीरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २४ ॥
दशग्रीव लंकापुरीं मस्त झाला ।
अकस्मात मृत्युपुरीमाजि गेला ।
चिरंजीव हें राज्य बीभीषणारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २५ ॥
अधोमूख विष्टेमध्यें मायपोटीं ।
पचे पिंड हा सोसिसी दुःखकोटी ।
स्मरेना कसें लाज नाहीं तुलारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २६ ॥
असें भोगुनी पंचचत्वारिमासीं ।
पुढें दैवयोगें सख्या जन्मलासी ।
कसा वीसरे ध्यान सोहं पुढेंरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २७ ॥
कळे वायुचा स्पर्श होतांचि जेव्हां ।
रडे बाळ सोहं ह्मणे जीव तेव्हां ।
पुढे खेळ नाना परी खेळसीरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २८ ॥
दिसंदीस मातापिता बंधु जाणे ।
परा रोग नाना करी तेथ ठाणें ।
जरी दैवयोगें पुढें वांचलारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ २९ ॥
करी लग्न मुंजी पितामाय त्याचे ।
करी शाहणा मारुनी रुप साचें ।
करी पोटधंदा बरा लागलारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३० ॥
बहु पाळिलें पोशिलें मायबापीं ।
निघे भिन्न निंदूनियां पापरुपी ।
स्त्रियेचे मुळें सर्व ही दुर्गतीरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३१ ॥
शतायू नव्हे पूर्ण आयुष्य कांही ।
असें हीत आहीत अद्यापि पाहीं ।
अशाही मध्यें बालतारुण्य सारें ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३२ ॥
करीसील धर्माश्रमा अस्त जेव्हां ।
बहू घातपाती घरीं होय तेव्हां ।
भरी पोट पोशी कुटुंबी बरारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३३ ॥
रवीऊदयो अस्त तों पोटधंदा ।
स्तवी आर्जवी तो करी येरनिंदा ।
कळेना पुढें काय होणार तें रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३४ ॥
बहू ढीग मागें पुढें मोहरांचे ।
मदोन्मत्त होवोनियां तेथ नाचे ।
असे गर्व त्यालागिं नर्कासि थारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३५ ॥
अलंकार नाना तनू सज्जवीतो ।
मना दर्पणीं पाहूनी रंजवीतो ।
कळेना जळे सर्पणीं रुप तें रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३६ ॥
बहू द्रव्य गांठी पुन्हां मेळवीशी ।
गुरु विप्र बंधू कसे चाळवीसी ।
दुरावा कशाला मशाला पुढेंरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३७ ॥
जरी क्षीण देहीं परी वृद्धकाळीं ।
करीती स्त्रिया सूत पणतू टवाळी ।
धना ऊचकी लागतां गूज कीरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३८ ॥
रवी जे घडी हाणतां काळ जेव्हां ।
श्रुती शब्द हे गर्जती तास तेव्हां ।
ह्मणे क्षीण आयुष्य गेलें तुझेरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ३९ ॥
कशी जन्मुनी माय त्वां वांझ केली ।
कशी लाज वंशा कुळा लावियेली ।
भूमिभार घोडा पशु हा खरारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४० ॥
कसा कोणता काळ येईल जेव्हां ।
दिनासारिखा काळ नेईल तेव्हां ।
तुझें वित्त तारुण्य लोपेल सारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४१ ॥
तुला खंडिती दंडिती येम पाकीं ।
तुला खंडुनि अग्निकुंडांत टाकी ।
तुला ओढिती तोडिती सांडसेंरे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४२ ॥
असा उंच भोगोनियां कल्पकोटी ।
पुन्हां जन्म घे लक्ष चौर्यांशि कोटी ।
महासंकटीं हिंपुटी लोक सारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४३ ॥
नको सोंग छंदे करुं ढोंग कांहीं ।
नको शिष्य शाखामठीं सुख नाहीं ।
अहंतेमुळें नाश होतो तपा रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४४ ॥
नको चाउटी वाउगी या जनाशीं ।
हरीचिंतनीं ध्यान लावी मनासी ।
अमोलीक हा काळ जातो वृथारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४५ ॥
महाघोर हा थोर संसार मोाठा ।
कळे संतसंगें समूळींच खोटा ।
कळे भक्तिमुक्ति विरक्तीच गारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४६ ॥
त्यजा दुष्टसंगासि पाहा भल्यासीं ।
करा हीत येऊं नका गर्भवासीं ।
जसें अंतिंचें दुःख होते जिवारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४७ ॥
बहू भोगितां पूढती नर्क आहे ।
असें जाणुनी त्या सुखामाजि राहें ।
प्रपंचीं उगा कां गपा मारिसी रे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४८ ॥
कळे साधनें याविणें सर्व निंदी ।
हरे राम हा मंत्र जो त्यासि वंदी ।
हरे राम हे माळिकाक्षा धरारे ।
हरे राम हा मंत्र सोपा जपारे ॥ ४९ ॥
॥ इति रामदासस्वामीकृत श्रीराममंत्राचे श्र्लोक संपूर्ण ॥
