Skip to content

मराठी कथाकविता.com
  • मुखपृष्ठ
  • कथा
  • कविता
  • मराठी लेख
  • दिनविशेष
  • कॅटेगरीज
  • अध्यात्मिक
  • माहिती
  • संपर्क
  • Call +919923777633 Email Khajandar_yogesh@yahoo.in

मुखपृष्ठ » अध्यात्मिक

श्रीगुरुचरित्र अध्याय २९ || Gurucharitr Adhyay 29 ||

Category अध्यात्मिक
श्रीगुरुचरित्र अध्याय २९ || Gurucharitr Adhyay 29 ||

Content

  • अध्याय २९
Share This:

अध्याय २९

श्रीगणेशाय नमः ॥
श्रीसरस्वत्यै नमः ॥
श्रीगुरुभ्यो नमः ॥

नामधारक विनवी सिद्धासी । मागें कथा निरोपिलीसी ।
भस्ममाहात्म्य श्रीगुरुसी । पुसिलें त्रिविक्रमभारतीनें ॥ १ ॥

पुढें कथा कवणेपरी । झाली असे गुरुचरित्रीं ।
निरोप द्यावा सविस्तारीं । सिद्धमुनि कृपासिंधु ॥ २ ॥

ऐसें विनवी शिष्यराणा । ऐकोनि सिद्ध प्रसन्नवदना ।
सांगतसे विस्तारुन । भस्ममाहात्म्य परियेसा ॥ ३ ॥

श्रीगुरु म्हणती त्रिविक्रमासी । भस्ममाहात्म्य मज पुससी ।
एकचित्त करुनि मानसीं । सावधान ऐक पां ॥ ४ ॥

पूर्वापरी कृतयुगीं । वामदेव म्हणिजे योगी ।
प्रसिद्ध गुरु तो जगीं । वर्तत होता भूमीवरी ॥ ५ ॥

शुद्ध बुद्ध ब्रह्मज्ञानी । गृह-दारादि वर्जूनि ।
कामक्रोधादि त्यजूनि । हिंडत होता महीवरी ॥ ६ ॥

संतुष्ट निःस्पृह असे मौनी । भस्म सर्वांगीं लावोनि ।
जटाधारी असे मुनि । वल्कल-वस्त्र व्याघ्राजिन ॥ ७ ॥

ऐसा मुनि भूमंडळांत । नाना क्षेत्रीं असे हिंडत ।
पातला क्रौंचारण्यांत । जेथें नसे संचार मनुष्यमात्राचा ॥ ८ ॥

तया स्थानीं असे एक । ब्रह्मराक्षस भयानक ।
मनुष्यादि जीव अनेक । भक्षीतसे परियेसा ॥ ९ ॥

ऐशा अघोर वनांत । वामदेव गेला हिंडत ।
ब्रह्मराक्षस अवलोकित । आला धांवोनि भक्षावया ॥ १० ॥

ब्रह्मराक्षस क्षुधाक्रांत । आला असे भक्षूं म्हणत ।
करकरां दांत खात । मुख पसरुनि जवळी आला ॥ ११ ॥

राक्षस येतां देखोनि । वामदेव निःशंक धीरें मनीं ।
उभा असे महाज्ञानी । पातला राक्षस तयाजवळी ॥ १२ ॥

राक्षस मनीं संतोषत । ग्रास बरवा लाधला म्हणत ।
भक्षावया कांक्षा बहुत । येवोनि धरिला आलिंगोनि ॥ १३ ॥

आलिंगितां मुनीश्र्वरासी । भस्म लागलें राक्षसासी ।
जाहलें ज्ञान तयासी । जातिस्मरण जन्मांतरींचें ॥ १४ ॥

पातक गेलें जळोनि । राक्षस झाला महाज्ञानी ।
जैसा लागतां चिंतामणि । लोह सुवर्ण केवीं होय ॥ १५ ॥

जैसा मानससरोवरास । वायस जातां होय हंस ।
अमृत पाजितां मनुष्यास । देवत्व होय परियेसा ॥ १६ ॥

जैसें कां जंबूनदींत । घालितां मृत्तिका कांचन त्वरित ।
तैसा जाहला पापी पुनीत । मुनीश्र्वराचे अंगस्पर्शें ॥ १७ ॥

समस्त मिळती कामना । दुर्लभ सत्पुरुषाचें दर्शन ।
स्पर्श होतां श्रीगुरुचरण । पापावेगळा होय नर ॥ १८ ॥

ब्रह्मराक्षस भयानक । काय सांगो त्याची भूक ।
गजतुरंग मनुष्यादिक । नित्य आहार करी सकळ ॥ १९ ॥

इतुकें भक्षितां तयासी । न वचे भूक परियेसीं ।
तृषाकांत समुद्रासी । प्राशन करितां न वचे तृषा ॥ २० ॥

ऐसा पापिष्ट राक्षस । होतां मुनीचा अंगस्पर्श ।
गेली क्षुधा-तृषा-आक्रोश । झाला ज्ञानी परियेसा ॥ २१ ॥

राक्षस ज्ञानी होऊनि । लागला मुनीश्र्वराचे चरणी ।
त्राहि त्राहि गुरुशिरोमणि । तूं साक्षात् ईश्र्वर ॥ २२ ॥

तारी तारी मुनिवरा । बुडालों अघोर सागरा ।
उद्धरावें दातारा । कृपासिंधु जगदिशा ॥ २३ ॥

तुझ्या दर्शनमात्रेसीं । जळल्या माझ्या पापराशी ।
तूं कृपाळू भक्तांसी । तारीं तारीं जगद्गुरु ॥ २४ ॥

येणेंपरी मुनिवरास । विनवीतसे राक्षस ।
वामदेव कृपासुरस । पुसतसे तये वेळीं ॥ २५ ॥

वामदेव म्हणे तयासी । तुवा कवणाचा कवण वंशीं ।
ऐसा अघोर ठायीं वससी । मनुष्यमात्र नसे ते ठायी ॥ २६ ॥

ऐकोनि मुनीचें वचन । ब्रह्मराक्षस करी नमन ।
विनवीतसे कर जोडोन । ऐक त्रिविक्रम मुनिराया ॥ २७ ॥

म्हणे राक्षस तये वेळीं । आपणासी ज्ञान जहालें सकळी ।
जातिस्मरण अनंतकाळीं । पूर्वापरींचें स्वामिया ॥ २८ ॥

तयामध्यें माझे दोष । उत्कृष्ट जन्म पंचवीस ।
दिसतसे प्रकाश । ऐक स्वामी वामदेवा ॥ २९ ॥

पूर्वजन्म पंचविसी । होतों राजा यवन-देशीं ।
‘ दुर्जेय ‘ नाम आपणासी । दुराचारीं वर्तलों जाण ॥ ३० ॥

म्यां मारिले बहुत लोक । प्रजेसी दिधलें दुःख ।
स्त्रिया वरिल्या अनेक । राज्यमदेंकरुनियां ॥ ३१ ॥

वरिल्या स्त्रियांव्यतिरिक्त । बलात्कारें धरिल्या अमित ।
एक दिवस देवोनि रति । पुनरपि न भोगीं तयांसी ॥ ३२ ॥

एके दिवशीं एकीसी । रति देऊनि त्यजीं तिसी ।
ठेविलें अंतर्गृहासी । पुनरपि तीतें न देखें नयनीं ॥ ३३ ॥

ऐसें अनेक स्त्रियांसीं । ठेविलें म्यां अंतर्गृहासी ।
मातें शापिती अहर्निशी । दर्शन नेदी म्हणोनियां ॥ ३४ ॥

समस्त राजे जिंकोनियां । आणीं स्त्रिया धरोनियां ।
एकेक दिवस भोगूनियां । त्यातें ठेविलें अंतर्गृहासी ॥ ३५ ॥

जेथें स्त्रिया सुरुपें असती । बळें आणोन देई मी रति ।
ज्या न येती संतोषवृत्तीं । तया द्रव्य देऊनि आणवीं ॥ ३६ ॥

विप्र होते माझे देशी । ते जाऊनि राहिले आणिक देशी ।
जाऊनि आणी त्यांचे स्त्रियांसी । भोगीं आपण उन्मत्तपणें ॥ ३७ ॥

पतिव्रता सुवासिनी । विधवा मुख्य करोनि ।
त्यांते भोगी उन्मत्तपणी । रजस्वला स्त्रियांसी देखा ॥ ३८ ॥

विवाह न होतां कन्यांसी । बलात्कारें भोगी त्यांसी ।
येणेंपरी समस्त देशीं । उपद्रविलें मदांधपणें ॥ ३९ ॥

ब्राह्मणस्त्रिया तीन शत । शतचारी क्षत्रिया ते ।
वैश्यिणी वरिल्या षट्शत । शूद्रस्त्रिया सहस्त्र जाण ॥ ४० ॥

एक शत चांडाळिणी । सहस्त्र वरिल्या पुलिंदिनी ।
पांच शत स्त्रिया डोंबिणी । रजकिणी वरिल्या शत चारी ॥ ४१ ॥

असंख्यात वारवनिता । भोगिल्या म्यां उन्मत्तता ।
तथापि माझे मनीं तृप्तता । नाही झाली स्वामिया ॥ ४२ ॥

इतुक्या स्त्रिया भोगून । संतुष्ट नव्हे माझें मन ।
विषयासक्त मद्यपान । करीं नित्य उन्मत्तें ॥ ४३ ॥

वर्ततां येणेंपरी देखा । व्याधिष्ठ झालों यक्ष्मादिका ।
परराष्ट्रराजे चालोनि ऐका । राज्य हिरतलें स्वामिया ॥ ४४ ॥

ऐसेपरी आपणासी । मरण जाहलें परियेसी ।
नेले दूतीं यमपुरासी । मज नरकामध्यें घातले ॥ ४५ ॥

देवांचीं सहस्त्र वर्षे देखा । दहा वेळ फिरविलें ऐका ।
पितृसहित आपण देखा । नरक भोगिले येणेंपरी ॥ ४६ ॥

पुढें जन्मलों प्रेतवंशीं । विद्रुप देही परियेसीं ।
सहस्त्र शिश्र्ने अंगासी । लागली असती परियेसा ॥ ४७ ॥

येणेंपरी दिव्य शत वर्षें । कष्टलों बहु क्षुधार्थे ।
पुनरपि पावलों यमपंथ । अनंत कष्ट भोगिले ॥ ४८ ॥

दुसरा जन्म आपणासी । व्याघ्रजन्म जीवहिंसी ।
अजगर जन्म तृतीयेसी । चवथ जाहलों लांडगा ॥ ४९ ॥

पांचवा जन्म आपणासी । ग्रामसूकर परियेंसी ।
सहावा जन्म जाहलों कैसी । सरडा होऊनि जन्मलों ॥ ५० ॥

सातवा जन्म झालों श्र्वान । आठवा जंबुक मतिहीन ।
नवम जन्म रोही-हरण । दहावा झालों ससा देखा ॥ ५१ ॥

मर्कट जन्म एकादश । घारीं झालों मी द्वादश ।
जन्म तेरावा मुंगूस । वायस जाहलो चतुर्दश ॥ ५२ ॥

जांबुवंत झालों पंचादश । रानकुक्कुट मी षोडश ।
जन्म जाहलों परियेस । पुढें येणेपरि अवधारी ॥ ५३ ॥

सप्तदश जन्मीं आपण । गर्दभ झालों अक्षहीन ।
मार्जारयोनीं संभवून । आलों स्वामी अष्टादशेसी ॥ ५४ ॥

एकुणिसावे जन्मासी । मंडूक झालों परियेसीं ।
कांसवजन्म विंशतीसी । एकविसावा मत्स्य झालों ॥ ५५ ॥

बाविसावा जन्म थोर । झालों तस्कर उंदीर ।
दिवांध झालों मी बधिर । उलूक जन्म तेविसावा ॥ ५६ ॥

जन्म चतुर्विंशतीसी । झालों कुंजर तामसी ।
पंचविंशती जन्मासी । ब्रह्मराक्षस आपण देखा ॥ ५७ ॥

क्षुधाक्रांत अहर्निशीं । कष्टतसें परियेंसीं ।
निराहारी अरण्यवासी । वर्ततसे स्वामिया ॥ ५८ ॥

तुम्हां देखतां अंतःकरणीं । वासना झाली भक्षीन म्हणोनि ।
यालागीं आलों धांवोनि । पापरुपी आपण देखा ॥ ५९ ॥

तुझा अंगस्पर्श होतां । जातिस्मरण झालें आतां ।
सहस्त्र जन्मींचें दुष्कृत । दिसतसे स्वामिया ॥ ६० ॥

मातें आतां जन्म पुरे । तुझ्या अनुग्रहें मी तरें ।
घोरांघार संसार । आतां यातना कडे करी ॥ ६१ ॥

तूं तारक विश्र्वासी । म्हणोनि मातें भेटलासी ।
तुझी दर्शनमहिमा कैसी । स्पर्श होतां ज्ञान झालें ॥ ६२ ॥

भूमीवरी मनुष्य असती । तैसा रुप दिससी यति ।
परि तुझी महिमा ख्याति । निरुपम असे दातारा ॥ ६३ ॥

महापापी दुराचारी । आपण असे वनांतरीं ।
तुझे अंगस्पर्शमात्रीं । ज्ञान जाहलें अखिल जन्मांचें ॥ ६४ ॥

कैसा महिमा तुझ्या अंगीं । ईश्र्वर होशील कीं जगीं ।
आम्हां उद्धरावयालागीं । आलासी स्वामी वामदेवा ॥ ६५ ॥

ऐसें म्हणतां राक्षसासी । वामदेव सांगे संतोषीं ।
भस्ममहिमा आहे ऐशी । माझे अंगींची परियेसा ॥ ६६ ॥

सर्वांग माझें भस्मांकित । तुझे अंगा लागलें क्वचित ।
त्याणें झालें तुज चेत । ज्ञाप्रकाश शत जन्मांतरीचें ॥ ६७ ॥

भस्ममहिमा अपरांपर । परि ब्रह्मादिकां अगोचर ।
याचि कारणें कर्पूरगौर । भूषण करी सर्वांगीं ॥ ६८ ॥

ईश्र्वरें वंदिल्या वस्तूसी । वर्णितां अशक्य आम्हांसी ।
तोचि शंकर व्योमकेशी । जाणें भस्ममहिमान ॥ ६९ ॥

जरी तूं पुसती आम्हांसी । सांगेन दृष्टांत परियेंसी ।
आम्ही देखिलें दृष्टीसीं । अपार महिमा भस्माचा ॥ ७० ॥

विप्र एक द्रविडदेशीं । आचारहीन परियेसीं ।
सदा रत शूद्रिणीसी । कर्मभ्रष्ट वर्तत होता ॥ ७१ ॥

समस्त मिळोनि विप्रयाति । तया द्विजा बहिष्कारिती ।
मातापिता दाईज गोती । त्यजिती त्यासी बंधुवर्ग ॥ ७२ ॥

येणेंपरि तो ब्राह्मण । प्रख्यात झाला आचारहीन ।
शूद्रिणीतें वरुन । होता काळ क्रमूनियां ॥ ७३ ॥

ऐसा पापी दुराचारी । तस्करविद्येने पोट भरी ।
आणिक स्त्रियांशीं व्यभिचारी । उन्मत्तपणें परियेसा ॥ ७४ ॥

वर्ततां ऐंसें एक दिवसीं । गेला होता व्यभिचारासी ।
तस्करविद्या करितां निशीं । वधिलें त्यासी एके शूद्रें ॥ ७५ ॥

वधूनियां विप्रासी । ओढोनि नेलें तेचि निशीं ।
टाकिलें बहिर्ग्रामेसी । अघोर स्थळीं परियेसा ॥ ७६ ॥

श्र्वान एक तये नगरीं । बैसला होता भस्मावरी ।
क्षुधाक्रांत अवसरी । गेला हिंडत प्रेतघ्राणीं ॥ ७७ ॥

देखोनि तया प्रेतासी । गेला श्र्वान भक्षावयासी ।
प्रेतावरी बैसून हर्षी । क्षुधानिवारण करीत होता ॥ ७८ ॥

भस्म होतें श्र्वानाचे पोटी । लागलें प्रेताचे ललाटीं ।
वक्षःस्थळीं बाहुवटीं । लागलें भस्म परियेसा ॥ ७९ ॥

प्राण त्यजितां द्विजवर । नेत होते यमकिंकर ।
नानापरि करीत मार । यमपुरा नेताति ॥ ८० ॥

कैलासपुरींचे शिवदूत । देखोनि आले तें प्रेत ।
भस्म सर्वांगीं उद् धूळित । म्हणती यातें कवणें नेलें ॥ ८१ ॥

यातें योग्य शिवपुर । केवीं नेलें ते यमकिंकरें ।
म्हणोनि धांवती वेगवक्त्रें । यमकिंकरा मारावया ॥ ८२ ॥

शिवदूत येतां देखोनि । यमदूत जाती पळोनि ।
तया द्विजातें सोडूनि । गेलें आपण यमपुरा ॥ ८३ ॥

जाऊनि सांगती यमासी । गेलों होतों भूमीसी ।
आणित होतों पापियासी । अघोररुपेंकरुनियां ॥ ८४ ॥

तें देखोनि शिवदूत । धांवत आलें मारु म्हणत ।
हिरोनि घेतलें प्रेत । वधीत होते आम्हांसी ॥ ८५ ॥

आतां आम्हां काय गति । कधीं न वचों त्या क्षिती ।
आम्हांसी शिवदूत मारिती । म्हणोनि विनवीती यमासी ॥ ८६ ॥

ऐकोनि दूतांचे वचन । यम निघाला कोपून ।
गेला त्वरित ठाकून । शिवदूतांजवळी देखा ॥ ८७ ॥

यम म्हणे शिवदूतांसी । कां माझ्या किंकरांसी ।
हिरोनि घेतले पापियासी । केवीं नेतां शिवमंदिरा ॥ ८८ ॥

याचें पाप असे प्रबळ । जितकी गंगेंत असे वाळू ।
तयाहूनि अधिक केवळ । अघोररुप असे देखा ॥ ८९ ॥

नव्हे योग्य हा शिवपुरासी । यातें बैसवोनि विमानेसीं ।
केवीं नेतां मूढपणेसीं । म्हणोनि कोपे यम देखा ॥ ९० ॥

ऐकोनि यमाचें वचन । शिवदूत सांगती विस्तारुन ।
प्रेतकपाळीं लांछन । भस्म होतें परियेसा ॥ ९१ ॥

वक्षःस्थळीं ललाटेसी । बाहुमूळीं करकंकणेसी ।
भस्म लाविलें प्रेतासी । केवी अतळती तुझे दूत ॥ ९२ ॥

आम्हां आज्ञा ईश्र्वराची । भस्मांकित तनु मानवाची ।
जीव आणावा त्या नराचा । कैलासपदीं शाश्र्वत ॥ ९३ ॥

भस्म कपाळीं असत । केवीं आतळती तुझे दूत ।
तात्काळीं होतों वधित । सोडिलें आम्हीं धर्मासी ॥ ९४ ॥

पुढें तरी आपुल्या दूतां । चुद्धि सांगा तुम्ही आतां ।
जे नर असती भस्मांकितां । त्यातें तुम्ही न आणावें ॥ ९५ ॥

भस्मांकित नरासी । दोष न लागती परियेसीं ।
तो योग्य होय स्वर्गासी । म्हणोनि सांगती शिवदूत ॥ ९६ ॥

शिवदूत वचन ऐकोन । यमधर्म गेला परतोन ।
आपुलें दूतां पाचारुन । सांगतसे परियेसा ॥ ९७ ॥

यम सांगे आपुले दूतां । भूमीवरी जाऊनि आतां ।
जे कोण असतील भस्मांकित । त्यांतें तुम्ही न आणावें ॥ ९८ ॥

अनेकपरी दोष जरी । केले असत धुरंधरीं ।
त्यांतें न आणावें आमुचे पुरीं । त्रिपुंड्र टिळक नरासी ॥ ९९ ॥

रुद्राक्षमाळा ज्याचे गळां । असेल त्रिपुंड्र टिळा ।
त्यातें तुम्ही नातळा । आज्ञा असे ईश्र्वराची ॥ १०० ॥

वामदेव म्हणे राक्षसासी । या विभुतीची महिमा असे ऐशी ।
आम्ही लावितों भक्तीसीं । देवादिकां दुर्लभ ॥ १०१ ॥

पाहें पां ईश्र्वर प्रीतीसीं । सदा लावितो भस्मासी ।
ईश्र्वरें वंदिल्या वस्तूसी । कवण वर्णूं शके सांग मज ॥ १०२ ॥

ऐकोनि वामदेवाचें वचन । ब्रह्मराक्षस करी नमन ।
उद्धारावें जगज्जीवना । ईश्र्वर तूंचि वामदेवा ॥ १०३ ॥

तुझे चरण मज भेटले । सहस्त्र जन्मींचें ज्ञान जाहले ।
कांहीं पुण्य होतें केलें । त्याणें गुणें भेटलासी ॥ १०४ ॥

आपण जघीं राज्य करितां । केलें पुण्य स्मरलें आतां ।
तळें बांधविलें रानांत । दिल्ही वृत्ति ब्राह्मणांसी ॥ १०५ ॥

इतुकें पुण्य आपणासी । घडलें होतें परियेसी ।
वरकड केले सर्व दोषी । राज्य करितां स्वामिया ॥ १०६ ॥

जघीं नेलें यमपुरासी । यमें पुसिलें चित्रगुप्तासी ।
माझें पुण्य त्या यमासी । चित्रगुप्तें सांगितलें ॥ १०७ ॥

तधीं मातें यमधर्मे आपण । सांगितलें होतें हें पुण्य ।
पंचविशति जन्मीं जाण । फळासी येईल म्हणोनि ॥ १०८ ॥

तया पुण्यापासोन । भेटी जाहली तुझे चरण ।
करणें स्वामी उद्धारण । जगद्गुरु वामदेवा ॥ १०९ ॥

या भस्माचें महिमान । कैसें लावावे विधान ।
कवण मंत्र उद्धारण । विस्तारुन सांग मज ॥ ११० ॥

वामदेव म्हणे राक्षसासी । विभूतीचें धारण मज पुससी ।
सांगेन आतां विस्तारेसीं । एकचित्तें ऐक पां ॥ १११ ॥

पूर्वी मंदरगिरिपर्वतीं । क्रीडेसी गेले गिरिजापति ।
कोटि रुद्रादिगणसहिती । बैसले होते वोळगेसी ॥ ११२ ॥

तेहतीस कोटि देवांसहित । देवेंद्र आला तेथें त्वरित ।
अग्नि वरुण यमसहित । कुबेर वायु आला तेथें ॥ ११३ ॥

गंधर्व यक्ष चित्रसेन । खेचर पन्नग विद्याधरण ।
किंपुरुष सिद्ध साद्य जाण । आले गुह्यक सभेसी ॥ ११४ ॥

देवाचार्य बृहस्पति । वसिष्ठ नारद तेथें येती ।
अर्यमादि पितृसहिती । तया ईश्र्वर वोळगेसी ॥ ११५ ॥

दक्षादि ब्रह्मा येर सकळ । आले समस्त ऋषीकुळ ।
उर्वशादि अप्सरामेळ । आले त्या ईश्र्वरसभेसी ॥ ११६ ॥

चंदिकासहित शक्तिगण देखा । आदित्यादि द्वादशार्का ।
अष्ट वसू मिळोन ऐका । आले ईश्र्वर सभेसी ॥ ११७ ॥

अश्र्विनी देवता परियेसी । विश्र्वेदेव मिळून निर्दोषी ।
आले ईश्र्वरसभेसी । ऐके ब्रह्मराक्षसा ॥ ११८ ॥

भूतपति महाकाळ । नंदिकेश्र्वर महानीळ ।
काठीकर दोघे प्रबळ । उभे पार्श्र्वी असती देखा ॥ ११९ ॥

वीरभद्र शंखकर्ण । मणिभद्र षट्कर्ण ।
वृकोदर देवमान्य । कुंभोदर आले तेथें ॥ १२० ॥

कुंडोदर मंडोदर । विकटकर्ण कर्णधार ।
धारकेतु महावीर । भूतनाथ तेथें आला ॥ १२१ ॥

भृंगी रिटी भूतनाथ । नानारुपी गण समस्त ।
नानावर्ण मुखें ख्यात । नानावर्ण-शरीर-अवयवी ॥ १२२ ॥

रुद्रगणांची रुपें कैसीं । सांगेन ऐका विस्तारेसीं ।
कित्येक कृष्णवर्णेसी । श्र्वेत-पीत-धूम्रवर्ण ॥ १२३ ॥

हिरवे ताम्र सुवर्ण । लोहित चित्रविचित्र वर्ण ।
मंडूकासारिखें असे वदन । रुद्रगण आले तेथें ॥ १२४ ॥

नानाआयुधें-शस्त्रेंसी । नाना वाहनें भूषणेसी ।
व्याघ्रमुख कित्येकांसी । किती सूकर-गजमुखी ॥ १२५ ॥

कित्येक नक्रमुखी । कित्येक श्र्वान-मृगमुखी ।
उष्ट्रवदन कित्येकी । किती शरभ-शार्दूलवदनें ॥ १२६ ॥

कित्येक भैरुंडमुख । सिंहमुख कित्येक ।
दोनमुख गण देख । चतुर्मुख गण कितीएक ॥ १२७ ॥

चतुर्भुज गण अगणिक । कितीएका नाहीं मुख ।
ऐसे गण तेथें येती देख । ऐक राक्षसा एकचित्तें ॥ १२८ ॥

एकहस्त द्विहस्तेसीं । पांच सहा हस्तकेसीं ।
पाद नाहीं कितीएकांसी । बहुपादी किती जाणा ॥ १२९ ॥

कर्ण नाहीं कित्येकांसी । एककर्ण अभिनव कैसी ।
बहुकर्ण परियेसीं । ऐसे गण येती तेथें ॥ १३० ॥

कित्येकांसी नेत्र एक । कित्येका चारी नेत्र विचित्र ।
किती स्थूळ कुब्जक । ऐसे गण ईश्र्वराचे ॥ १३१ ॥

ऐशापरीच्या गणांसहित । बैसला शिव मूर्तिमंत ।
सिंहासन रत्नखचित । सप्त प्रभावळीचें ॥ १३२ ॥

आरक्त एक प्रभावळी । तयावरी रत्नें जडलीं ।
अनुपम्य दिसे निर्मळी । सिंहासन परियेसा ॥ १३३ ॥

दुसरी एक प्रभावळी । हेमवर्ण पिवळी ।
मिरवीतसे रत्ने बहळीं । सिंहासन ईश्र्वराचे ॥ १३४ ॥

तिसरिये प्रभावळीसी । नीलवर्ण रत्नें कैसी ।
जडली असती कुसरीसीं । सिंहासन ईश्र्वराचें ॥ १३५ ॥

शुभ्र चतुर्थ प्रभावळी । रत्नखचित असे कमळीं ।
आरक्तवर्ण असे जडली । सिंहासन शंकराचें ॥ १३६ ॥

वैडूर्यरत्नखचित । मोतीं जडलीं असतीं बहुत ।
पांचवी प्रभावळी ख्यात । सिंहासन ईश्र्वराचें ॥ १३७ ॥

सहावी भूमि नीलवर्ण । भीतरी रेखा सुवर्णवर्ण ।
रत्नें जडलीं असतीं गहन । अपूर्व सिंहासन ईश्र्वराचें ॥ १३८ ॥

सातवी ऐसी प्रभावळी । अनेक रत्नें असे जडली ।
जे कां विश्र्वकर्म्यानें रचिली । अपूर्व देखा त्रिभुवनांत ॥ १३९ ॥

ऐशा सिंहासनावरी । बैसलासे त्रिपुरारि ।
कोटिसूर्य तेजासरी । भासतसे परियेसा ॥ १४० ॥

महाप्रळयसमयासी । सप्तावर्ण-मिळणी जैसी ।
तैसिया श्र्वासोश्र्वासेसीं । बैसलासे ईश्र्वर ॥ १४१ ॥

भाळनेत्र ज्वाळमाळा । संवर्ताग्नि जटामंडळा ।
कपाळीं चंद्र षोडशकळा । शोभतसे सदाशिव ॥ १४२ ॥

तक्षक देखा वामकर्णी । वासुकी असे कानीं दक्षिणीं ।
तया दोघांचे नयन । नीलरत्नापरी शोभती ॥ १४३ ॥

नीलकंठ दिसे आपण । नागहार आभरण ।
सर्पांचेंचि करी कंकण । मुद्रिकाही देखा सर्पाचिया ॥ १४४ ॥

मेखला तया सर्पाचें । चर्मपरिधान व्याघ्राचें ।
शोभा घंटा दर्पणाचे । ऐसेपरी दिसतसे ॥ १४५ ॥

कर्कोटक-महापद्म । केलीं नूपुरें पाईंजण ।
जैसा चंद्र-संपूर्ण । तैसा शुभ्र दिसतसे ॥ १४६ ॥

म्हणोनि कर्पूरगौर म्हणती । ध्यानीं ध्याइजे पशुपति ।
ऐसा भोळाचक्रवर्ती । बैसलासे सभेंत ॥ १४७ ॥

रत्नमुकुट असे शिरीं । नागेन्द्र असे केयुरीं ।
कुंडलांची दिप्ति थोरी । दिसतसे ईश्र्वर ॥ १४८ ॥

कंठीं सर्पांचे हार । नीलकंठ मनोहर ।
सर्वांगीं सर्पांचे अलंकार । शोभतसे ईश्र्वर ॥ १४९ ॥

शुभ्र कमळें अर्चिला । कीं चंदनें असे लेपिला ।
कर्पूरकेळीनें पूजिला । ऐसा दिसे ईश्र्वर ॥ १५० ॥

दहाभुजा विस्तारेसीं । एकेक हातीं आयुधेंसी ।
बैसलासे सभेसी । सर्वेश्र्वर शंकर ॥ १५१ ॥

एके हातीं त्रिशूळ देखा । दुसरा डमरु सुरेखा ।
येरे हातीं खड्ग तिखा । शोभतसे ईश्र्वर ॥ १५२ ॥

पानपात्र एका हातीं । धनुष्य-बाणें कर शोभती ।
खट्वांग फरश येरे हातीं । अंकुश करी मिरवीतसे ॥ १५३ ॥

मृग धरिला असे करीं देखा । ऐसा तो हा पिनाका ।
दहाभुजा दिसती निका । बैसलासे सभेंत ॥ १५४ ॥

पंचवक्त सर्वेश्र्वर । एकेक मुखाचा विस्तार ।
दिसतसे सालंकार । सांगेन ऐका श्रोतेजन ॥ १५५ ॥

कलंकाविणें चंद्र जैसा । किंवा क्षीरफेन ऐसा ।
भस्मभूषणें रुपें कैसा । दिसे मन्मथातें दाहोनियां ॥ १५६ ॥

सूर्य-चंद्र-अग्निनेत्र । नागहार कटिसूत्र ।
दिसे मूर्ति पवित्र । सर्वेश्र्वर परियेसा ॥ १५७ ॥

शुभ्र टिळक कपाळीं । बरवा शोभे चंद्रमौळी ।
हास्यवदन केवळीं । अपूर्व देखा श्रीशंकर ॥ १५८ ॥

दुसरें मुख उत्तरेसी । शोभतसे विस्तारेसीं ।
ताम्रवर्णाकार कमळेसी । अपूर्व दिसे परियेसा ॥ १५९ ॥

जैसें दाडिंबाचे फूल । किंवा प्रातःरविमंडळ ।
तैसें मिरवे मुखकमळ । ईश्र्वरांचें परियेसा ॥ १६० ॥

तिसरें मुख पूर्वदिशीं । गंगा अर्धचंद्र शिरसी ।
जटाबंधन केली कैसी । सर्पवेष्टित परियेसा ॥ १६१ ॥

चवथें मुख दक्षिणेसी । मिरवे नीलवर्णेसी ।
विक्राळ दाढा दारुणेसीं । दिसतसे तो ईश्र्वर ॥ १६२ ॥

मुखंहूनि ज्वाला निघती । तैसा दिसे तीव्रमूर्ति ।
रुंडमाळा शोभती । सर्पवेष्टित परियेसा ॥ १६३ ॥

पांचवें असे ऐसें वदन । व्यक्ताव्यक्त असे जाण ।
साकार निराकार सुगुण । सगुण निर्गुण ईश्र्वर ॥ १६४ ॥

सलक्षण निर्लक्षण । ऐसें शोभतसे वदन ।
परब्रह्म वस्तु तो जाण । सर्वेश्र्वर पंचमुखी ॥ १६५ ॥

काळ व्याळ सर्प बहुत । कंठी माळा मिरवे ख्यात ।
चरण मिरवीती आरक्त । कमळापरी ईश्र्वराचे ॥ १६६ ॥

चंद्रासारिखीं नखें देखा । मिरवी चरणीं पादुका ।
अळंकार-सर्प ऐका । शोभतसे परमेश्र्वर ॥ १६७ ॥

व्याघ्रांबर पांघरुण । सर्प बांधले असे आपण ।
गांठी बांधिली असे जाण । नागबंधन करुनियां ॥ १६८ ॥

नाभीं चंद्रावळी शोभे । हृदयीं कटाक्ष रोम उभे ।
परमार्थ मूर्ति लाभे । भक्तजनां मनोहर ॥ १६९ ॥

ऐसा रुद्र महाभोळा । सिंहासनीं आरुढला ।
पार्वतीसहित शोभला । बैसलासे परमेश्र्वर ॥ १७० ॥

पार्वतीचे शृंगार । नानापरीचें अलंकार ।
मिरवीतसे अगोचर । सर्वेश्र्री परियेसा ॥ १७१ ॥

कनकचाफे गोरटी । मोतियांचा हार कंठी ।
रत्नखचित मुकुटी । नागबंदी दिसतसे ॥ १७२ ॥

नानापरीच्या पुष्पजाति । मुकुटावरी शोभती ।
तेथे भ्रमर आलापिती । परिमळालागीं परियेसा ॥ १७३ ॥

मोतियांची थोर जाळी । मिरवीतसे मुकुटाजवळी ।
रत्नें असतीं जडलीं । शोभायमान दिसतसे ॥ १७४ ॥

मुख दिसे पूर्णचंद्र । मिरवतसे हास्य मंद ।
जगन्माता विश्र्वंद्य । दिसतसे परमेश्र्वरी ॥ १७५ ॥

नासिक बरवें सरळ । तेथें मिरवे मुक्ताफळ ।
त्यावरी रत्नें सोज्ज्वळ । जडलीं असती शोभायमान ॥ १७६ ॥

अधर पवळवेली दिसे । दंतपंक्ति रत्न जैसे ।
ऐसी माता मिरवतसे । जगन्माता परियेसा ॥ १७७ ॥

कानीं तानवडें भोंवरिया । रत्नखचित मिरवलिया ।
अलंकार महामाया । लेइली असे जगन्माता ॥ १७८ ॥

पीतवर्ण चोळी देखा । कुच तटीं शोभे निका ।
एकाजवळी रत्नें अनेका । शोभतसे कंठीं हार ॥ १७९ ॥

कालव्याल सर्प थोर । स्तनपान करिती मनोहर ।
कैसे भाग्य दैव थोर । त्या सर्पांचे परियेसा ॥ १८० ॥

आरक्त वस्त्र नेसली । जैसें दाडिंब पुष्पवेली ।
किंवा कुंकुमें डंवरिली । गिरिजा माता परियेसा ॥ १८१ ॥

बाहुदंड सुरेखा । करीं कंकण मिरवे देखा ।
रत्नखचित मेखळ देखा । लेहली असे अपूर्व जे ॥ १८२ ॥

चरण शोभती महा बरवे । असती नेपुरें स्वभावें ।
ऐसें पार्वती-ध्यान घ्यावें । म्हणती गण समस्त ॥ १८३ ॥

अष्टमीच्या चंद्रासरिसा । मिरवें टिळक कपाळीं कैसा ।
त्रिपुंड्र टिळा शुभ्र जैसा । मोतियांचा परियेसा ॥ १८४ ॥

नानापरीचे अलंकार । अनेकपरीचे श्रृंगार ।
कवण वर्णूं शके पार । जगन्माता अंबिकेचा ॥ १८५ ॥

ऐसा शंभु उमेसहित । बैसलासे सभेंत ।
तेहतीस कोटी परिवारासहित । इंद्र उभा वोळगेसी ॥ १८६ ॥

उभे समस्त सुरवर । देवऋषि सनत्कुमार ।
आले तेथें वेगवक्त्र । तया ईक्ष्वरसभेसी ॥ १८७ ॥

सनत्कुमार तये वेळीं । लागतसे चरणकमळीं ।
साष्टांग नमन बहाळीं । विनवीतसे शिवासी ॥ १८८ ॥

जय जया उमाकांता । जय जया शंभु विश्र्वकर्ता ।
त्रिभुवनीं तूंचि दाता । चतुर्विध पुरुषार्थ ॥ १८९ ॥

समस्त धर्म आपणासी । स्वामी निरोपिलें कृपेसीं ।
भवार्णवीं तरावयासी । पापक्षयाकारणें ॥ १९० ॥

आणिक एक आम्हां देणें । मुक्ति होय अल्पपुण्यें ।
चारी पुरुषार्थ येथे गुणें । अनायासें साधिजे ॥ १९१ ॥

एर्‍हवीं समस्त पुण्यासी । करावें कष्ट असमसहासीं ।
हितार्थ सर्व मानवांसी । निरोपावें स्वामिया ॥ १९२ ॥

ऐसें विनवी सनत्कुमार । मनीं संतोषोनियां ईश्र्वर ।
सांगता झाला कर्पूरगौर । सनत्कुमार मुनीसी ॥ १९३ ॥

ईश्र्वर म्हणे तये वेळीं । ऐका देव ऋषि सकळीं ।
घडे धर्म तात्काळीं । ऐसें पुण्य सांगेन ॥ १९४ ॥

वेदशास्त्रसंमतेसीं । असे धर्म परियेसीं ।
अनंत पुण्य त्रिपुंड्रेसी । भस्मांकित परियेसा ॥ १९५ ॥

ऐकोनि विनवी सनत्कुमार । कवणें विधीं लाविजे नर ।
कवण ‘ स्थान ‘ ; ‘ द्रव्य ‘ परिकर । ‘शक्ति’,’देवता’ कवण असे ॥ १९६ ॥

कवण ‘कर्तु’, किं ‘प्रमाण’ । कोण मंत्रे लाविजे आपण ।
स्वामी सांगा विस्तारुन । म्हणोनि चरणीं लागला ॥ १९७ ॥

ऐसी विनंति ऐकोनि । सांगे शंकर विस्तारोनि ।
गोमय-द्रव्य, देवता अग्नि । भस्म करणें परियेसा ॥ १९८ ॥

पुरातनीचे यज्ञस्थानीं । जे का असे मेदिनी ।
पुण्य बहुत लावितांक्षणी । भस्माकिंत परियेसा ॥ १९९ ॥

‘ सद्योजाता’दि मंत्रेसीं । घ्यावें भस्म तळहस्तासी ।
अभिमंत्रावें भस्मासी । ‘अग्निरित्या’दि मंत्रेकरोनि ॥ २०० ॥

‘मानस्तोके’ ति मंत्रेसीं । समर्दावे अंगुष्ठेसीं ।
‘त्र्ंयबका’दि मंत्रेसी । शिरसीं लाविजे परियेसा ॥ २०१ ॥

‘ त्र्यायुषे’ ति मंत्रेसीं । लाविजे ललाट भुजांसी ।
त्याणेंचि मंत्रें परियेसी । स्थानी स्थानी लाविजे ॥ २०२ ॥

तीनी रेखा एके स्थानीं । लावाव्या त्याच मंत्रांनी’ ।
अधिक न लाविजे भ्रुवांहुनि । भ्रुसमान लाविजे ॥ २०३ ॥

मध्यमानामिकांगुळेसीं । लाविजे पहिले ललाटेसी ।
प्रतिलोम -अंगुष्ठेसी । मध्यरेषा काडिजे ॥ २०४ ॥

त्रिपुंड्र येणेपरी । लाविजे तुम्ही परिकरी ।
एक एक रेखेच्या विस्तारीं । सांगेन ऐका एकचित्तें ॥ २०५ ॥

नव देवता विख्यातेसी । असती एकेक रेखेसी ।
‘अ’ कार गार्हपत्यासी । भूरात्मा रजोगुण ॥ २०६ ॥

ऋग्वेद आणि क्रियाशक्ति । प्रातःसवन असे ख्याति ।
महादेव-देव म्हणती । प्रथम रेखा येणेंपरी ॥ २०७ ॥

दुसरे रेखेची देवता । सांगेन ऐका विस्तारता ।
‘ उकार ‘ दक्षिणाग्नि देवता । नभ सत्व जाणावें ॥ २०८ ॥

यजुर्वेद म्हणिजे त्यासी । मध्यंदिन-सवन परियेसीं ।
इच्छाशक्ति अंतरात्मेसीं । महेश्र्वर-देव जाणा ॥ २०९ ॥

तिसरी रेखा मधिलेसी । ‘ म ‘ कार आहवनीय परियेसीं ।
परमात्मा दिव हर्षी । ज्ञानशक्ति तमोगुण ॥ २१० ॥

तृतीयसवन परियेसीं । सामवेद असे त्यासी ।
शिवदैवत निर्धारेंसी । तीनि रेखा येणेंविधि ॥ २११ ॥

ऐसें नित्य नमस्कारुनि । त्रिपुंड्र लाविजे भस्मेंनि ।
महेश्र्वराचें व्रत म्हणोनि । वेदशास्त्रें बोलताति ॥ २१२ ॥

मुक्तिकामें जे लाविती । त्यासी नाहीं पुनरावृत्ति ।
जें जें मनीं संकल्पिती । लाधे चारी पुरुषार्थ ॥ २१३ ॥

ब्रह्मचारी-गृहस्थासी । वानप्रस्थ-यतीसी ।
समस्तीं लाविजे हर्षीं । भस्मांकित त्रिपुंड्र ॥ २१४ ॥

महापापी असे आपण । उपपातकी जरी जाण ।
भस्म लावितां तत्क्षण । पुण्यात्मा तोचि होय ॥ २१५ ॥

क्षत्रिय-वैश्य-शूद्र-स्त्रीवध्यासी । गोहत्यादि-पातकासी ।
वीरहत्या-आत्महत्येसी । शुद्धात्मा करी भस्मांकित ॥ २१६ ॥

विधिपूर्वक मंत्रेसीं । जे लाविती भक्तिसीं ।
त्यांची महिमा अपारेसीं । एकचित्तें परियेसा ॥ २१७ ॥

जरी नेणे मंत्रासी । त्याणें लाविजे भावशुद्धीसीं ।
त्याची महिमा अपारेसीं । एकचित्तें परियेसा ॥ २१८ ॥

परद्रव्यहारक देखा । परस्त्रीगमन ऐका ।
असेल पापी परनिंदका । तोही पुनीत होईल जाणा ॥ २१९ ॥

परक्षेत्रहरण देखा । परपीडक असेल जो कां ।
सस्य आराम तोडी का । ऐसा पातकी पुनीत होई ॥ २२० ॥

गृहदाहादि केला दोष । असत्यवादी परियेस ।
पैशुन्यपण पापास । वेदविक्रय पाप जाणा ॥ २२१ ॥

कूटसाक्षी व्रतत्यागी । कौटिल्य करी पोटालागीं ।
ऐसीं पापें सदा भोगी । तोही पुनीत होय जाणा ॥ २२२ ॥

गाई-भूमि-हिरण्यदान । म्हैषी-तीळ-कंबळदान ।
घेतलें असेल वस्त्रान्न । तोही पुनीत होय जाणा ॥ २२३ ॥

धान्यदान जलादिदान । घेतलें असेल नीचापासून ।
त्याणें करणें भस्मधारण । तोही पुनीत होय जाणा ॥ २२४ ॥

दासी-वेश्या-भुजंगीसीं । वृषलस्त्री-रजस्वलेंसीं ।
केलें असती जे कां दोषी । तोही पुनीत होय जाणा ॥ २२५ ॥

कन्या विधवा अन्य स्त्रियांशीं । घडला असेल संग जयासी ।
अनुतप्त होऊनि परियेसीं । भस्म लावितां पुनीता ॥ २२६ ॥

रस-मांस-लवणादिका । केला असेल विक्रय जो कां ।
पुनीत होय भस्मसंपर्का । त्रिपुंड्र लावितां परियेसा ॥ २२७ ॥

जाणोनि अथवा अज्ञानता । पाप घडलें असंख्याता ।
भस्म लावितां पुनीता । पुण्यात्मा होय जाणा ॥ २२८ ॥

नाशी समस्त पापांसी । भस्ममहिमा आहे ऐशी ।
शिवनिंदक पापियासी । न करी पुनीत परियेसा ॥ २२९ ॥

शिवद्रव्य-अपहारकासी । निंदा करी शिवभक्तांसी ।
न होय निष्कृति त्यासी । पापावेगळा नव्हे जाणा ॥ २३० ॥

रुद्राक्षमाळा जयाचे गळां । लाविला असेल त्रिपुंड्र टिळा ।
अन्य पापी होय केवळा । तोही पूज्य तीन्ही लोकीं ॥ २३१ ॥
\
जितुकी तीर्थे भूमीवरी । असतील क्षेत्रें नानापरी ।
स्नान केलें पुण्य-सरी । भस्म लावितां परियेसा ॥ २३२ ॥

मंत्र असती कोटी सात । पंचाक्षरादि विख्यात ।
अनंत आगम असे मंत्र । जपिलें फळ भस्मांकिता ॥ २३३ ॥

पूर्वजन्म-सहस्त्रांती । सहस्त्र जन्म पुढें होती ।
भस्मधारणें पापें जातीं । बेचाळिस वंशादिक ॥ २३४ ॥

इहलोकीं अखिल सौख्य । होतीं पुरुष शतायुष्य ।
व्याधि न होती शरीरास । भस्म लावितां नरासी ॥ २३५ ॥

अष्टैश्र्वर्ये होतीं त्यासी । दिव्य शरीर परियेसीं ।
अंती ज्ञान होईल निश्र्चयेसीं । देहांतीं तया नरा ॥ २३६ ॥

बैसवोनि दिव्य विमानीं । देवस्त्रिया शत येऊनि ।
सेवा करिती येणें गुणीं । घेऊनि जाती स्वर्गभुवना ॥ २३७ ॥

विद्याधर सिद्धजन । गंधर्वादि देवगण ।
इंद्रादि लोकपाळ जाण । वंदिती समस्त तयासी ॥ २३८ ॥

अनंतकाळ तया स्थानीं । सुखें असती संतोषोनि ।
मग जाती तेथोनि । ब्रह्नलोकीं शाश्र्वत ॥ २३९ ॥

एकशत कल्पवरी । रहाती ब्रह्मलोकीं स्थिरी ।
तेथोनि जाती वैकंठपुरीं । विष्णुलोकीं परियेसा ॥ २४० ॥

ब्रह्मकल्प तीनवरी । रहाती नर वैकुंठपुरीं ।
मग पावती कैलासपुरीं । अक्षय काळ तेथें रहाती ॥ २४१ ॥

शिवसायुज्य होय त्यासी । संदेह सोडोनियां मानसीं ।
लावा त्रिपुंड्र भक्तीसीं । सनत्कुमारादि सकळिक हो ॥ २४२ ॥

वेदशास्त्रादि उपनिषदार्थ । सार पाहिलें मीं अवलोकित ।
चतुर्विध पुरुषार्थ । भस्मधारणें होय जाणा ॥ २४३ ॥

ऐसें त्रिपुंड्रमहिमान । सांगितलें ईश्र्वरें विस्तारुन ।
लावा तुम्ही सकळ जन । सनत्कुमारादि ऋषीश्र्वर हो ॥ २४४ ॥

सांगोनि सनत्कुमारासी । गेला ईश्र्वर कैलासासी ।
सनत्कुमार महाहर्षी । गेला ब्रह्मलोकाप्रती ॥ २४५ ॥

वामदेव महामुनि । सांगती ऐसे विस्तारोनि ।
ब्रह्मराक्षसें संतोषोनि । नमन केलें चरणकमलासी ॥ २४६ ॥

वामदेव म्हणे राक्षसासी । भस्ममाहात्म्य आहे ऐसी ।
माझें अंगस्पर्शेसीं । ज्ञान तुज प्रकाशिलें ॥ २४७ ॥

ऐसें म्हणोनि संतोषीं । अभिमंत्रोनि भस्मासी ।
देता झाला राक्षसासी । वामदेव तया वेळीं ॥ २४८ ॥

ब्रह्मराक्षस तया वेळीं । लावितां त्रिपुंड्र कपाळीं ।
दिव्यदेह तात्काळीं । तेजोमूर्ति जाहला परियेस ॥ २४९ ॥

दिव्य अवयव झालें त्यासी । जैसा सूर्यसंकाशी ।
झाला आनंदरुप कैसी । ब्रह्मराक्षस तया वेळीं ॥ २५० ॥

नमन करुनि योगीश्र्वरासी । केली प्रदक्षिणा भक्तिसी ।
विमान आले तत् क्षणेसी । सूर्यसंकाश परियेसा ॥ २५१ ॥

दिव्य विमानीं बैसोनि । गेला स्वर्गासी तत्क्षणीं ।
वामदेव महामुनीं । दिधला तयासी परलोक ॥ २५२ ॥

वामदेव महादेव । मनुष्यरुप दिसतो स्वभाव ।
प्रत्यक्ष जाणा तो शांभव । हिंडे भक्त तारावया ॥ २५३ ॥

त्रयमूर्तीचा अवतारु । वामदेव तोचि गुरु ।
करावया जगदोद्धारु । हिंडत होता भूमीवरी ॥ २५४ ॥

भस्ममाहात्म्य असे थोरु । विशेष हस्तस्पर्श गुरु ।
ब्रह्मराक्षसासी दिधला वरु । उद्धार गति परियेसा ॥ २५५ ॥

समस्त मंत्र असती । गुरुविणें साध्य नव्हती ।
वेदशास्त्रें वाखाणिती । ‘ नास्ति तत्त्वं गुरोः परम् ‘ ॥ २५६ ॥

सूत म्हणे ऋषेश्र्वरांसी । भस्ममाहात्म्य आहे ऐसी ।
गुरुहस्तें असे विशेषीं । तस्माद् गुरुचि कारण ॥ २५७ ॥

येणेंपरी त्रिविक्रमासी । सांगती श्रीगुरु विस्तारेसीं ।
त्रिविक्रमभारती हर्षी । चरणांवरी माथा ठेवित ॥ २५८ ॥

नमन करुनि श्रीगुरुसी । निघाला आपुले स्थानासी ।
झालें ज्ञान समस्तांसी । श्रीगुरुच्या उपदेशें ॥ २५९ ॥

येणेंपरी सिद्धमुनि । सांगते झाले विस्तारुनि ।
ऐकतो शिष्य नामकरणी । भक्तिभावेंकरुनियां ॥ २६० ॥

म्हणोनि सरस्वती-गंगाधर । सांगे गुरुचरित्रविस्तार ।
भक्तिभावें ऐकती नर । लाधे चारी पुरुषार्थ ॥ २६१ ॥

इति श्रीगुरुचरित्रामृते परमकथाकल्पतरौ
श्रीनृसिंहसरस्वत्युपाख्याने सिद्ध-नामधारकसंवादे
भस्ममहिमावर्णनं नाम एकोनत्रिंशोऽध्यायः ॥

श्रीगुरुदत्तात्रेयार्पणमस्तु ॥

श्रीगुरुचरित्र अध्याय २८
श्रीगुरुचरित्र अध्याय ३०
Tags श्रीगुरुचरित्र अध्याय २९ Gurucharitr Adhyay 29

RECENTLY ADDED

नमामि नारायणपादपङ्कजम् स्तोत्रम् || Devotional ||
नमामि नारायणपादपङ्कजम् स्तोत्रम् || Devotional ||
मयूरेश स्तोत्रं || MayureshStotr || DEVOTIONAL || ADHYATMIK ||
समंत्रकं श्रीगणपति स्तोत्रम् || Stotr || Devotional ||
महालक्ष्मी चालीसा || Chalisa || Devotional ||
ब्रह्माकृत सावित्रीदेवी स्तोत्र || Stotr || Devotional ||
श्री योगेश्वरी देवी, अंबाजोगाई
श्रीयोगेश्र्वरी सहस्त्रनाम || Devotional ||

TOP POST’S

Dinvishesh

दिनविशेष २७ मार्च || Dinvishesh 27 March ||

१. अब्राहम गेंसेर यांनी रॉकेलचे पेटंट केले. (१८५५) २. अँड्र्यू रँकिंग यांनी लघवीच्या भांड्याचे पेटंट केले. (१८५६) ३. मध्य प्रदेश सरकारचा तानसेन पुरस्कार पंडीत भीमसेन जोशी यांना देण्यात आला. (१९९२) ४. सुहरतो हे इंडोनेशियाचे राष्ट्राध्यक्ष झाले. (१९६८) ५. भारताने यशस्वीरित्या लो ऑर्बिटल Satellite ला ballistic missile टेस्ट मध्ये ध्वस्त केले आणि भारत "स्पेस पॉवर" म्हणुन ओळखला जाऊ लागला. (२०१९)
cheerful indian girlfriend near boyfriend in nature

एक वचन || EK VACHAN || MARATHI PREM KAVITA ||

तिच्या मनात खुप काही आहे, पण त्याच्या सहवासात तिला काही सुचतच नाही. क्षणात खूप जगतेय ती त्याच्यासवे आणि मग अलगद आयुष्यभराची साथ मागते आहे ..!! नकळत तेव्हा क्षणही थांबले आहेत ..!! .. मनातल्या तिच्या भावना जणू म्हणतात ..
श्रीगुरुचरित्र अध्याय १४

श्रीगुरुचरित्र अध्याय २३ || Gurucharitr Adhyay 23 ||

श्रीगणेशाय नमः ॥ श्रीसरस्वत्यै नमः ॥ श्रीगुरुभ्यो नमः ॥ विनवी शिष्य नामांकित । सिद्धासी असे विनवीत । पुढील कथाविस्तारत । निरोपावें दातारा ॥ १ ॥ सिद्ध म्हणे ऐक बाळा । श्रीगुरुची अखिल लीळा । तोचि विप्र प्रकट करिता झाला । वांझ महिषी वर्ते ज्याचे गृहीं ॥ २ ॥
photo of man holding umbrella walking beside building while its raining

आठवणी || AATHVANI || MARATHI POEM||

हळुवार त्या पावसाच्या सरी कुठेतरी आजही तशाच आहेत तो ओलावा आणि त्या आठवणी आजही मनात कुठेतरी आहेत चिंब भिजलेले ते क्षण आजही पुन्हा भेटत आहेत
Dinvishesh

दिनविशेष २९ जून || Dinvishesh 29 June ||

१. पंडीत हृदयनाथ मंगेशकर यांना नटसम्राट बालगंधर्व पुरस्कार जाहीर करण्यात आला. (२००१) २. फ्रेहरर फ्रँकेंथुर हे ऑस्ट्रियाचे राष्ट्राध्यक्ष झाले. (१९११) ३. अर्जेंटिनाने फुटबॉल विश्वकप जिंकला. (१९८६) ४. छत्तीसगढ येथे पोलिसांनी १६ नक्षलवाद्यांना कंठस्नान घातले. (२०१२) ५. सेशेल्सला ब्रिटीश सत्तेतून स्वातंत्र्य मिळाले. (१९७६)

© 2022 - ALL RIGHTS RESERVED
facebook twitter youtube instagram pinterest