“दादा !!” रामा ने हाक मारली. 
“कोण आहे रे!!”
“दादा !! तुम्हाला भेटायला कोणी तरी आलय बाहेर?!!”
“बर थांब!! आलो मी !!बसा म्हणं !!”

कोण आलं आहे. पहायला सुहास बाहेर गेला. समोर एक स्त्री बसली होती. सुहास तिच्याकडे पहाताच थोडा गोंधळुन गेला. ती शितल होती. कित्येक वर्षां पुर्वीच प्रेम पुन्हा त्याच्या समोर होतं.

“शितल !! किती दिवसांनी भेटतेयस !”
“यावं लागलं रे मला!! तुझ्या शब्दांनी खेचुन आणलं मला आज!” सुहास ने लिहिलेलं पुस्तक तिच्या हातात होतं.

“तु वाचलंस पुस्तक??”
“हो!! वाचलं मी!! तुझ माझ्यावर इतक प्रेम होतं हे मला कधी कळलंच नाही! !”

सुहासला काय बोलावं तेच कळेना. शितल अशी आपल्याला भेटायला येईल याचा त्याने कधी विचारही केला नव्हता 

“तु अशीच पुन्हा परतावी
मी किती तुझी वाट पाहावी
तुझं कळेल हे प्रेम किती
परतुन ती सांज यावी!!

किती गोड लिहिलंयस हे तु!!” शितलने सुहासच्या पुस्तकातील काही ओळी म्हणुन दाखवल्या.
“तु निघुन गेल्यावर मला काहीच कळेना! तुझ्यावर रागावु की स्वतःवर  तेच कळेना! शेवटी मनातल कुठेतरी मोकळं करायचं होतं!! या शब्दांनी आधार दिला!!’ सुहास डोळ्यातील अश्रू पुसत म्हणाला.
“सगळं मनासारखं होतं अस नाही रे! ‘ शितलंही आता मनातील दुख डोळ्यातुन टिपत होती!! 
“आपण का वेगळे झालो याच पुन्हा मला बोलायचं नाहीये! !’ पण सुहास मी ही खुप वाट पाहिली रे तुझी!!”
“शितल मी बंधनात अडकलो होतो!!  ज्या शब्दांनी आज माझ प्रेम पुन्हा मला भेटायला आणलं त्याच शब्दांनी त्यावेळी माझा घात केला!!” सुहास शितलच्या हातातील पुस्तकाकडे बघत बोलत होता.
“बाकी, आज माझ्या प्रेमानेच माझ्या पुस्तकाची स्तुती केली !! छान वाटलं.!! “
“पण असं समजु नकोस हं !! मी भेटायला आले म्हणुन माझा रुसवा जाईल! जवळं होतास त्यावेळी कधी ऐकवली नाहीस पण आता तुला माझ्यासाठी कविता ऐकुन दाखवावी लागेन बरं!!”
शितलं गोड हसतं म्हणाली.
“या पुस्तकातीलच एक ऐकवु??” सुहास तिच्याकडचे पुस्तक हातात घेत म्हणाला.

“हो ऐकवं ना!!’

“पुन्हा जगावे ते क्षण
तुझ्या सवे आज सखे
तु समोर असताना
व्यक्त व्हावे मन जसे

ती सांज तो वारा
पुन्हा ती वाट दिसे
ते नभ ही पाहता
चांदणी ती एकाकी असे

आठवणीत शोधताना
तु आसवात दिसे
चंद्र हा हरवला
मनी का सल असे

शब्दांत तुझ पहाताना
एक भास का दिसे
तु पुन्हा भेटावीस
मन हे अधीर दिसे

पुन्हा जगावे ते क्षण
तुझ्या सवे आज सखे!!! “

सुहास शितलकडे बघुन कविता म्हणाला. 

“व्वा खुप छान! सुहास !! खरंच आज मला खुप बरं वाटलं तुला भेटुन!! मनातल सगळं बोलुन !! ” शितलं डोळ्यातील अश्रू टीपत म्हणाली.

“मला ही बरं वाटलं तु मला भेटायला आलीस.!! आपलं एकमेकांवर प्रेम होतं आणि ते तसंच राहिलं!!  क्षणांनी थोडी धुळ केली तर या पुस्तकाने साफ करायची!! आपलं प्रेम नेहमी चिरतरुण राहिलं!! सुहास शितल कडे पाहुन गालातल्या गालात हसला.
शितलाही सुहासचं नवलं वाटलं. काळाने जरी वेगळं केल तरी सुहास शब्दांनी, मनाने तिच्यावर आजही तसाच प्रेम करत होता.

“पुस्तकाच नावं बाकी मस्त आहे!! ..”शब्द की भावना!” शितल पुस्तकाकडे बघत होती.

खुप वेळ झालाय हे शितलंला लक्षातच आलं नाही. घड्याळात पहात ती म्हणाली.. 
बर…  येते मी ! पुन्हा भेटायला येईल नक्की !! काळजी घे!”

एवढं बोलुन शितल निघुन गेली. सुहास तिला जाताना नुसता पाहत होता. ओठांवर एक गोठ हसु होतं पुस्तकात शब्द होते आणि मनात भावना .. 

समाप्त

✍️योगेश

READ MORE

सांजवेळी || SANJVELI || KAVITA || MARATHI ||

जीवनातल्या या क्षणी आज वाटते मनी हरवले गंध हे हरवी ती सांजही क्षण न मला जपले ना जपली ती नाती दुर त्या माळावरी होत आहे मावळती

शब्द || SHABD CHAROLI || MARATHI ||

"शब्द हे विचार मांडतात शब्द हे नाते जपतात शब्द जपुन वापरले तर कविता बनतात शब्द अविचारी वापरले तर टिका बनतात

आठवण || AATHVAN MARATHI KAVITA ||

धुंध त्या सांजवेळी मन सैरभैर फिरत आठवणींना वाट मिळे डोळ्यात दिसत तु आहेस ही जाणीव तु नाहीस हा भास मनही हल्ली गंमत करत

स्त्री || STREE || HINDI || MARATHI || POEMS ||

जब जहा दुनिया बेबस ताकद बनकर तु खडी स्त्री तेरी शक्ती अपार संहार करने तु खडी माता तु जननी है तु प्यार की मुरत खडी प्रेम का सागर है तु…

मनाचा अंत || MANACHA ANT || POEM || MARATHI ||

"साथ न कोणी एकटाच मी विचारांचा शोध मनाचा तो अंत प्रवास एकांती वाट कोणाची बाकी दिसे का मनाचा तो अंत

घर || GHAR MARATHI KAVITA ||

एक होत छान घर चार भिंती चार माणस अंगणातल्या ओट्यावर प्रेम आणि आपली माणसं दुरवर पाहीला स्वार्थ हसत आला घरात प्रत्येकाच्या मनात

शब्द व्हावे बोलके || LOVE POEM || KAVITA ||

ओठांवरच्या शब्दांना मार्ग हवे मोकळे तु आहेस जवळ पण, शब्द व्हावे बोलके हे प्रेम नी भावना नकळत जे घडते अबोल त्या बंधनात शब्द व्हावे बोलके

शेवटचं एकदा बोलायचं होत || LOVE POEM || MARATHI ||

"शेवटचं एकदा मला बोलायचं होत!! प्रेम माझ तुला सांगायच होत!! सोडुन जाताना मला एकदा पहायच होत!! डोळ्यातली आसवांना बोलायचं होत!! का कसे कोण जाणे नात हे तुटत होत!! चुक तुझी…

अहंकार || AHANKAR || POEM ||

मन आणि अहंकार बरोबरीने चालता दिसे तुच्छ कटाक्ष बुद्धी ही घटता व्यर्थ चाले मीपणा आपुलकी दुर दिसता तुटता ती नाती

सावली || SAWALI MARATHI POEM ||

आठवणींची सावली प्रेम जणु मावळती दूरवर पसरावी चित्र अंधुक लांबता ही सोबती दुर का ही चालती का मझ तु सोडती विरह नकळत

काजळ || KAJAL || MARATHI POEM ||

आठवणींचा दिवा मनात पेटता जणु प्रेमाच्या या घरात प्रकाश चहूकडे भिंतीवरी सावली चित्र जणु चालती पाहता मी एकटी डोळे ओलावले

पुन्हा प्रेम || PUNHA PREM || KAVITA ||

भिती वाटते आज पुन्हा प्रेम करायला मोडलेले ह्रदय परत जोडायला नको येऊस पुन्हा मझ सावरायला न राहीले हे मन

राख || RAKH || MARATHI POEM ||

"सांभाळला तो पैसा न जपली ती नाती स्वार्थ आणि अहंकार ठणकावून बोलती निकामी तो पैसा शब्द हेच सोबती आपुलेच सर्व..

एकांत || LONELY ||MARATHI POEM ||

हवी होती साथ पण सोबती कोण?? वाट पाहुनी!! शेवटी एकांत!! डोळ्यात अश्रु का केला हट्ट?? मनी प्रश्न!! शेवटी एकांत!!

साद || SAAD || RAIN POEM ||

सुगंध मातीचा पुन्हा दरवळु दे पड रे पावसा ही माती भिजु दे शेत सुकली पिक करपली शेतकरी हताश रे नकोस करु थट्टा जीव माझा तुझ्यात रे

मैत्री || FRIENDSHIP || MARATHI POEM ||

तुझी आणि माझी मैत्री समुद्रातील लाट जणु प्रत्येक क्षण जगताना आनंदाने उसळणारी तुझी आणि माझी मैत्री ऊन्ह आणि सावली जणु सतत सोबत असताना साथ न सोडणारी

हे धुंद सांज वारे || SAANJ VAARE || LOVE POEM ||

हे धुंद सांज वारे बेधुंद आज वाहे सखे सोबतीस मनी हुरहुर का रे?? मी बोलता अबोल शब्द तेही व्यर्थ समजुन हे इशारे लगबग तुझ ती का रे??

जीवन || LIFE || MARATHI POEM ||

माहितेय मला जीवना अंती सर्व इथेच राही मोकळा हात अखेर मोकळाच राही जीवन तुझे नाव ते संपूर्ण होऊनी अखेर शुन्य राही

परिवर्तन || PARIVARTAN KAVITA ||

खुप काही घडाव नजरेस ते पडाव मला काय याचे मौन असेच राहणार!! सत्य समोर इथे बोलेल कोण ते शांत आहेत ओठ भिती अशीच राहणार!!

जीवन प्रवास || JIVAN MARATHI POEM ||

जीवन एक प्रवास जणु फुल गुलाबाचे!! काट्यात उमलुन टवटवीत राहायचे!! हळुवार उमलुन क्षणीक जगायचे!! तोच आनंद खरा मनी मानायचे!!