ती रात्र खुप काही सांगत होती. खिडकीतून बाहेर बघत मानसी एकटक लुकलुकत्या तार्‍यांकडे बघत होती. मनात विचारांचा नुसता गोंधळ झाला होता. तेवढ्यात किरण खोलीत येत मानसीचे ते रुप न्याहाळु लागला. तिच्या जवळ जात तो तसाच उभा राहिला. त्याच्याकडे न पहाताच ती त्याला म्हणु लागली’किरण या आकाशतल्या चांदण्याच खरंच मला कौतुक वाटतं!!’

‘का बरं?’ किरण ही त्या चांदण्याकडे पाहु लागला.

‘बघ ना इतक्या दुर असुनही कसे ते आपलेसे वाटतात. यामध्ये कुठतरी आपणही हरवलो आहोत याची जाणीव करतात. पण तरीही कधी ते परके असे वाटतंच नाहीत. प्रत्येक चांदणी आपल्याशी काहीतरी बोलतेय असं वाटतं.’ मानसी मनातल सगळं सांगु लागली.

‘मानसी काय झालंय सांगशील का?’

‘काही नाही रे, असच वाटल म्हणुन म्हटले, पण बघ ना नात्यांच ही असच असत ना? म्हणजे प्रत्येक नातं हे एक चांदणी सारखं असतं, आपल्या आयुष्यात ते सतत लुकलुकत असतं , कधी दिसेनास होतात तर कधी लख्ख प्रकाश पाडतात अगदी पौर्णिमेच्या चांदण्यान सारखं. आणि कधी अचानक नकळत तुटुनही जातात.’

मानसी डोळ्यातल पाणी टिपत म्हणतं होती.

‘पार्थ ची आठवण येतेय?’

‘नाही रे , पण आजही तो आपल्यात आहे असच वाटतं, कोणत्याही क्षणी तो आई म्हणतं माझ्याकडे येईन आणि मला बिलगुन त्या डब्यातला खाऊ दे म्हणुन हट्ट करेन असं वाटतं.’

‘मानसी आता पार्थला विसरायला हवं!’

किरणच्या या वाक्या सरशी मानसी पुर्ण कोसळली, तिला काय बोलावं तेच कळेना. किरणच्या कुशीत जाऊन ती कित्येक वेळ आसवे गाळत होती. त्या चांदण्यात आपल्या बाळाला शोधत होती. पण एक चांदणी केव्हाच तुटुन गेली होती अगदी कायमची.

‘किरण आपला पार्थ कधीच कारे येणार नाही?’

‘मानसी आपला पार्थ आपल्या जवळच आहे, आपल्या मनात , आपल्या आठवणीत अगदी कायमचा.

मानसी आता स्वतःला सावरते झाली. किरणच्या खांद्यावर डोक ठेवुन कित्येक वेळ ती आकाशातल्या चांदण्या पहात राहिली. मनात पार्थला साठवत राहिली अगदी पौर्णिमेच्या चांदण्यांसारखे लख्ख.

“कुठेतरी आजही
तुझी आठवण कायम आहे
त्या चांदण्या मध्ये मी तुला
का उगाच शोधते आहे
अश्रुचा हा सागर जणु
मला का आज बोलतो आहे
आठवणींच्या लाटां मध्ये
तु कुठे हरवला आहे
येशील का रे आज पुन्हा
ही ओढ मझ अनावर आहे
तुझ्यासाठी मी पुन्हा
तिथेच येऊन उभी आहे
तुटलेला हा तारा जणु
क्षणभर का थांबला आहे
माझी आठवणही त्याला
कदाचित येत आहे!!”

समाप्त

-योगेश खजानदार

READ MORE

अखेर || AKHER LOVE POEM MARATHI ||

एकांतात राहशील ही तु बुडत्या सुर्याकडे पहाणार तो मी नसेल मोकळेपणाने कधी हशील ही तु पण हसवणारा मी नसेल

अखेर || AKHER MARATHI KAVITA ||

मी हरलो नाही मृत्युच्याही डोळ्यात पाहुन अखेर मी हरलो नाही मी एकटा ही नाही अंताच्या या प्रवासात अखेर मी एकटा नाही

अनोळखी नाते..|| NATE PREMACHE || KAVITA ||

नकोच आता भार आठवांचा नकोच ती अधुरी नाती नकोच ती सावली आपुल्यांची नकोच त्या अधुऱ्या भेटी बरेच उरले हातात त्या रिक्त राहिली तरीही नाती डोळ्यातल्या आसवांना विचारे वेदनेची गोष्ट ती…

अबोल नाते… || ABOL NATE POEM ||

नको अबोला नात्यात आता की त्यास त्याची सवय व्हावी अबोल भाषेतूनी एक आता गोड शब्दाची माळं व्हावी

अबोल प्रेम || ABOL PREM MARATHI POEM ||

न कळावे तुला कधी शब्दांन मधील भाव सखे मन ओतले त्यातुन तरी अबोल तुझ न प्रेम दिसे मी लिहावे किती सांग तरी प्रेम हे का शुन्य असे एक ओढ मझ…

अबोल राहून…!! || ABOL RAHUN KAVITA ||

अबोल राहून खूप काही बोलताना तिच्याकडे फक्त बघतच रहावं तिच्या प्रत्येक नखऱ्याला डोळ्यात फक्त साठवून घ्यावं नसावी कसली भीती तिला तिच्यासारखं आपणही बिंधास्त रहावं

अल्लड ते हसू …!! SMILE MARATHI KAVITA ||

अल्लड ते तुझे हसू मला नव्याने पुन्हा भेटले कधी खूप बोलले माझ्यासवे कधी अबोल राहीले बावरले ते क्षणभर जरा नी ओठांवरती जणू विरले अल्लड ते हसू मला का पुन्हा तुझ्यात…

अस्तित्व || ASTITV EK KAVITA ||

स्वतःच अस्तित्व शोधताना मी कुठेतरी हरवुन जाते समाज, रुढी, परंपरा यात आता पुरती मी बुडून जाते कोणाला मी हवीये तर कोणासाठी बोज होऊन जाते एक स्त्री म्हणून जगताना आज खरंच…

अहंकार || AHANKAR || POEM ||

मन आणि अहंकार बरोबरीने चालता दिसे तुच्छ कटाक्ष बुद्धी ही घटता व्यर्थ चाले मीपणा आपुलकी दुर दिसता तुटता ती नाती

आजही तु तशीच आहेस. . || LOVE POEM ||

काळाने खुप पानं बदलली पण आजही तु तशीच आहेस खरंच सांगु तुला एक तु आजही आठवणीत आहेस एकांतात चहा पिताना तु माझ्या ओठांवर आहेस कधी ह्दयात कधी मनात माझ्या क्षणात…

आठवण || AATHVAN MARATHI KAVITA ||

धुंध त्या सांजवेळी मन सैरभैर फिरत आठवणींना वाट मिळे डोळ्यात दिसत तु आहेस ही जाणीव तु नाहीस हा भास मनही हल्ली गंमत करत

आयुष्य || MARATHI CHAROLI ||

आयुष्य , Life Quotes

आवाज || AAWAZ MARATHI KAVITA ||

आवाज आता दबुन गेला शक्ती आता संपुन गेली वाईटाच्या मार्गावर अखेर माणुसकी ही मरुन गेली कोणी कोणाला बोलायचं नाही अत्याचाराशी लढायचं नाही निर्दोष लोकं फुकट मेली गुन्हेगार इथे सुटुन गेली

आशिर्वाद द्यावा, तू आज गजानना || GANPATI BAPPA MORAYA || POEM ||

आशिर्वाद द्यावा, तू आज गजानना !! परतीच्या वाटेवरी, क्षण हा रेंगाळला !!

उध्वस्त वादळात..!! ||Udhvast Vadalat Marathi Kavita ||

"न उरल्या कोणत्या भावना शेवट असाच होणार होता वादळास मार्ग तो कोणता त्यास विरोध कोणता होता राहिल्या तुटक्या काहीं आठवणी त्यास आधार काहीच नव्हता पापण्यात साठवून ठेवण्यास कोणताच अर्थ उरला…

एक कळी… !! || EK KALI MARATHI KAVITA ||

एकदा वेलीवरची कळी उगाच रुसुन बसली काही केल्या कळेना फुगून का ती बसली बोलत नव्हती कोणाला पाना मागे लपुन बसली हसत नव्हती कशाला अबोल होऊन बसली

एक जिद्द म्हणजे तरी काय ??|| Motivational quotes|| Must Read

ध्येयवेड्या माणसास नकोच खंत कोणती !! मार्ग एक चालताच , नसावी त्यास भीती !! प्रयत्न जणू असे करावे, हरण्याची नसावी गिनती !! रुतेल तो काटा अपयशाचा, पण मन नसेल दुःखी…

एक तु || EK TU MARATHI KAVITA ||

कसे सांगु तुला माझ्या मनातील तु या शब्दा सवे सखे गीत गातेस तु  मी पाहता तुला अबोल होतेस तु मी बोलता तुला गोड हसतेस तु

एक तु || EK TU LOVE POEM ||

एक आभास मनाला तु पुन्हा मझ दिसताना पाहुनही मझ न पहाताना ..एक तु!! तुझ पापण्यात भरताना नजरेतूनी पहाताना पुन्हा का हवीशी.. एक तु!!

एक तु || EK TU MARATHI KAVITA ||

एक सांजवेळ आणि तु गुलाबी किरणातील गोड भास तु मंद वारा आणि झुळूक तू मन माझे आणि विचार तु मला न भेटावी की हरवतेस तु मनास का एक आस तु