भाग ३

” अरे होरे सदा !! त्या तिथे सायकलच वाटते!!”

सायकल म्हणताच बाबांच्या मनात एक विचार आला. या सायकला विकून आपण दुर्बिणी साठी पैसे उभा करू शकतो. बाबा लगबगीने आत घरात गेले. आणि सदाच्या आईला बोलू लागले.
“लता सदाच्या दुर्बिणीच प्रश्न सुटला! मी ही माझी सायकल विकून त्याला दुर्बीण घेऊन देणार आता!!
“आहो पण ती सायकल तुम्हाला तुमच्या शाळेत असताना बक्षीस म्हणून मिळाली आहे!!” सदाची आई एकदम म्हणाली.
“मुलाच्या स्वप्नासमोर मला हे बक्षीस काही नाही लता !! आणि या बक्षिसांने दिली की साथ तब्बल २५ वर्ष !! आता या सायकलने ते चंद्र नी तारे सदासाठी जवळ येतील!!” बाबा सायकलकडे पाहत म्हणाले.
“पुन्हा एकदा विचार करा!! तुम्हाला ही सायकल किती प्रिय आहे माहितेय मला !! “”
“आता फक्त दुर्बीण आपल्या सदासाठी!!”

सायकल !! सदाच्या स्वप्नांचा रस्ता सोपा करण्यासाठी विकायची, पण हे करावं लागणारच ना !! नाहीतर मग सदाला ते चंद्र जवळून कसे पाहता येतीन. सायकल !! कामावर जाताना रोज पुसायचो मी तिला !! खूप साथ दिली मला तिने!! लता आणि मी पहिले याचं सायकल वर गेलो होतोत फिरायला!!  कशी डौलाने दिसतेय पाहा ती माझी सोबतीन सायकल…!! बाबांच्या मनात विचारांचा काहूर होता. रात्रभर नुसता विचार मनाला भंडावून सोडत होता. अशाच विचारात सकाळचं उन सरवत्र पसरलं. घरात लगबग सुरू झाली.

“लता आज जाऊन येतो त्या राजू सायकलवाल्याकडे पाहतो किती म्हणतोय ते!! पण काय ग लता हा सदा काय अभ्यास करतोय मोठमोठ्याने !! आज जागही त्याच्या आवाजानेच आली!! “
“काही कळत नाही आहो!! फक्त चंद्र नी तारे एवढंच काय ते कळलं मला !! ” सदाची आई मिश्किल हसत म्हणाली.
बाबा सदाला हाक मारत म्हणाले.
“सदा आज शाळेत नाही कारे जायचं??”
सदा शेजारच्या खोलीतून बाहेर येत म्हणाला,
“जायचय तर आज तर विशेष जायचं आहे!!”
“बरं बरं आटोप पटकन आता निघायचं आहे !! मला उशीर होतोय !!” बाबा घड्याळाकडे पाहत म्हणाले.

दोघेही आवरून निघाले. आज बाबांची सायकल नेहमी पेक्षा जरा हळूच चालली होती. कदाचित पुन्हा कधीच न परतून येण्यासाठी ती चालली होती. बाबा आज सदाला काही बोलतही न्हवंते. कित्येक वर्षांची सोबतीन आज सोडून जातानाही कायम सोबत रहायचं वचन देऊन जात तर नसेन ना , बाबांच्या डोळ्यात एक टिपूस आला होता. पण तो सदाला दिसायच्या आत बाबांनी पुसला.

“बाबा आज जातानाही आपण दोघे बरोबर जायचं?” तुम्ही येतान ना मला न्ह्यायला ??” सदा बाबांना विचारत होता.
“बाबा!!! बाबा !! काय झाल ???”
“काही नाहीरे सदा ?? ” येईन मी !! “
सदा सायकल वरून उतरत होता . बाबा कडे कित्येक वेळ पाहत होता. बाबा आता राजू सायकल वाल्याकडे आले.
“राजु , अरे कसा आहेस ??”
“काय विनायक शेठ, कसं काय येणं केलं आमच्याकडे आज ?? सायकल काय त्रास देते की काय ” अस म्हणून राजु दात सर्व दिसतील इतका मोठा हसला.
“विकायची आहे सायकल !!” बाबा जड शब्दाने बोलले.
“विनायक शेठ आहो , काय म्हणताय हे ?? पण का ??”
“पैशाचही गरज आहे थोडी!!” बाबा एकदम म्हणाले.
“विनायक शेठ या सायकलला तुम्ही किती जपता !! अशी एकदम विकून टाकायची म्हणजे ??”
“पर्याय नाहीरे दुसरा!!”
“हे बघा विनायक शेठ, हा व्यवहार आहे म्हणून, तुम्हाला मी पैसे देईल पण ही सायकल मी कोणाला विकू नाही शकणार!! तुमचं मन मी जाणतो!! तुम्ही पुन्हा मला माझे पैसे द्या आणि ही सायकल घेऊन जा !!! ”

  बाबा सायकल राजूकडे ठेवून पायीच कामावर गेले. मुलाच्या स्वप्नासाठी आपल मन तिथे ठेवून गेले.

आज दिवस तसा त्यांना जाता जात न्हवता. आज संध्याकाळी सदाला घेऊन जाताना सायकल नाही दिसली तर त्याला काय सांगावं हा प्रश्न त्यांना पडला. पण खिशातील पैश्याकडे पाहून त्यांना त्याच्या दुर्बिणी शिवाय दुसरे काही दिसलेच नाही …

क्रमशः

✍योगेश खजानदार

READ MORE

मैत्री || MAITRI KAVITA ||

एकट वाटेन ज्यावेळी साथ नसेल कोणाची साद घाल भावा साथ मिळेल मित्रांची मैत्री तुझी नी माझी साथ कशाला कोणाची आठवणींत आपल्या साथ होती मैत्रीची

तुझी आणि माझी मैत्री || FRIENDSHIP POEM IN MARATHI||

तुझी आणि माझी मैत्री समुद्रातील लाट जणु प्रत्येक क्षण जगताना आनंदाने उसळणारी तुझी आणि माझी मैत्री ऊन्ह आणि सावली जणु सतत सोबत असताना साथ न सोडणारी

मी एक क्षण || MI EK KSHAN || KAVITA ||

मनात माझ्या विचारात तु!! हे प्रेम सखे मझ आठवणीत तु!! क्षण हे जगावे सोबतीस तु!! नकोच चिंता मोकळ्या मनात तु!!

माणुसकीला जाग मित्रा || MANUSKI MARATHI BHASHA ||

बास कर नाटक माणुसकीची दगडाला फासलेल्या शेंदुराची अरे ते कधी बोलत नाही देव आहे की कळत नाही अमाप पैसा लुठताना तिजोरी कुठे भरत नाही

आयुष्य || AAYUSHYA MARATHI KAVITA

आयुष्याचा हिशोब काही केल्या जुळेना! सुख दिल वाटुन हाती काही उरेना! दुखाच्या बाजारात दाखल कोणी होईना! गिर्‍हाईक मात्र त्याला काही केल्या येईना!

उठावं || UTHAV MARATHI POEM ||

"अस्तित्वाच्या जाणिवेने लाचार जगन का पत्कराव स्वाभिमानाने ही तेव्हा स्वतःही का मरावं नसेल त्यास होकार मनाचा मग शांत का बसावं

मी मात्र || MARATHI POEMS ||

वाटा शोधत होत्या मला मी मात्र स्वतःतच गुंतलो होतो बेबंद वार्‍या सोबत उगाच फिरत बसलो होतो वळणावर येऊन सखी ती सोबत येण्यास तयार होती मी मात्र परक्याच्या घरात उगाच भांडत…

तुझी साथ || TUJHI SATH MARATHI POEM||

तुझी साथ हवी होती मला सोबत चालताना वार्‍या सारख पळताना पावसात भिजताना आणि ऊन्हात सावली पहाताना!! तुझी साथ हवी होती मला दुःखात रडताना आनंदाने हसताना

मला शोधताना || MLA SHODHATANA POEM MARATHI||

मला माझ्यात पाहताना तु स्वतःत एकदा शोधुन बघ डोळ्याच्या या पापण्यांन मध्ये मला एकदा सहज बघ मी तिथेच असेन तुझी वाट पहात मला एकदा भेटुन बघ मनातल्या भावनांना ओठांवरती आणुन…

मुसाफिर || MUSAFIR KAVITA ||

कदाचित त्या वाटा ही तुझीच आठवण काढतात तुझ्या सवे चाललेल्या क्षणास शोधत बसतात पाऊलखुणा त्या मातीतून भुतकाळाची साक्ष देतात एकट्या या मुसाफिरास

जुने मित्र || OLD FRIENDS MARATHI POEM ||

जुने मित्र आता हरवलेत कोणी खुप busy झाले तर कोणी खुप भाव खाऊ लागलेत खरंच जुने मित्र आता हरवलेत वेळ पाहुन आता भेटु लागले भेटुनही काही मित्र आता

बार्शी तुझा रस्त्यावर भरोसा हाय काय!!! Barshi Poems

बार्शी तुझा रस्त्यावर भरोसा हाय काय!!हाय काय!! कित्येक जीवाची पर्वा इथे नाही!! नाही!! खड्ड्यात रस्ता दिसत नाही!! नाही!! तरीही कोणी ऐकत नाही! नाही!! बार्शीचा रस्ता लई भारी!! भारी!!

जीवन || LIFE POEM IN HINDI

कभी पंछियों से पूछना गिरना क्या होता है तेज हवाओं में कभी उड़ना क्या होता है हवा भी रोक सके ना उसे ऐसा होसला क्या होता है कभी पेड़ से…

तुला लिहिताना..!! || Tula Lihitana Kavita Marathi ||

मनातल्या तुला लिहिताना जणु शब्द हे मझ बोलतात कधी स्वतः कागदावर येतात तर कधी तुला पाहुन सुचतात न राहुन स्वतःस शोधताना तुझ्या मध्येच सामावतात

आली दिवाळी..!! || Diwali Poem In Marathi ||

चकली गोलच का करायची म्हणून पोट्टे विचारत होते दिवाळी जवळ आली आता म्हणून घरात फराळ बनत होते शंकरपाळी मध्ये शंकर कुठे आहे पोट्टे उगाच शोधत होते

सत्य ..!! satya Marathi Poem ||

मी बंदिस्त आणि शांत जरी माझ्या मनाची शांती अटळ आहे या बंधांचे आज जणु खूप तुझ्यावर उपकार आहे हसून घे वेड्या आज तुझा जयजयकार आहे

माणूस म्हणुन || Manus Mhanun Kavita ||

शोधायचं आहे आज माझेच एकदा मला कधी कोणत्या वळणावर भेटायचं आहे मला

पांथस्थ || Panthast EK Kavita ||

वाऱ्यास पुसूनी ती वाट पुढची त्या सावलीतला मी एक पांथस्थ हवी थोडी विश्रांती नी घोटभर पाणी पुढच्या प्रवासास मी आहे सज्ज

बोलकी एक गोष्ट || Ek Gosht Marathi kavita ||

अबोल या नात्याची बोलकी एक गोष्ट आहे मनातल्या भावनेस शब्दांचीच एक साथ आहे

बलात्कार || BALATKAR MARATHI POEM

सुरुवात होती या जगात माझी चूक नी बरोबर काही माहीत नव्हते माणुसकीच्या बुरख्यात येऊन राक्षस मला दिसले नव्हते