जन्म
१. राम कदम, भारतीय जनता पक्षाचे नेते (१९७२)
२. सुभाष घई, चित्रपट दिग्दर्शक (१९४३)
३. रतन साळगावकर, मराठी हिंदी चित्रपट अभिनेत्री (१९२४)
४. फ्रेडरिक द ग्रेट, प्रशियाचे महाराजा (१७१२)
५. रिया सेन, हिंदी बंगाली चित्रपट अभिनेत्री (१९८१)
६. शरोन टेत , अमेरिकन अभिनेत्री (१९४३)
मृत्यु
१. विन्स्टन चर्चिल, ब्रिटनचे पंतप्रधान (१९६५)
२. पंडीत भीमसेन जोशी, शास्त्रीय गायक (२०११)
३. होमी जे. भाभा, भारतीय भौतिकशास्त्रज्ञ (१९६६)
४. पदमराजन , निर्माते, पटकथालेखक (१९९१)
५. गोपाल राज्वानी, भारतीय राजकीय नेते (२०००)
६. जॉर्ज गोबेल, विनोदी अभिनेते (१९९१)
घटना
१. अल्बर्ट सर्रौत हे फ्रान्सचे पंतप्रधान झाले. (१९३६)
२. कॉन्सेप्सीयोन चिली येथे झालेल्या भूकंपात तीस हजारांपेक्षा जास्त लोकांचा मृत्यु झाला. (१९३९)
३. बुखारेस्ट ही रुमानयाचीराजधानी झाली. (१८६२)
४. बर्मा शेल या तेल कंपनीचे राष्ट्रीयीकरण करण्यात आले आणि भारत रिफायनरीज या नावाने ओळखली जाऊ लागली. (१९७६)
५. इंदिरा गांधी यांनी भारताच्या तिसऱ्या पंतप्रधान म्हणून शपथ घेतली. (१९६६)
६. स्वातंत्रवीर सावरकर यांनी पुण्यातील फर्ग्युसन महाविद्यालयात प्रवेश घेतला. (१९०१)
७. राष्ट्राध्यक्ष डोनाल्ड ट्रम्प यांनी ट्रान्स स्पेसिफिक पार्टनरशिप करारातून माघार घेतली. (२०१७)
महत्त्व
१. राष्ट्रीय बालिका दिवस
READ MORE
एकांतात राहशील ही तु बुडत्या सुर्याकडे पहाणार तो मी नसेल मोकळेपणाने कधी हशील ही तु पण हसवणारा मी नसेल
मी हरलो नाही मृत्युच्याही डोळ्यात पाहुन अखेर मी हरलो नाही मी एकटा ही नाही अंताच्या या प्रवासात अखेर मी एकटा नाही
नकोच आता भार आठवांचा नकोच ती अधुरी नाती नकोच ती सावली आपुल्यांची नकोच त्या अधुऱ्या भेटी बरेच उरले हातात त्या रिक्त राहिली तरीही नाती डोळ्यातल्या आसवांना विचारे वेदनेची गोष्ट ती…
नको अबोला नात्यात आता की त्यास त्याची सवय व्हावी अबोल भाषेतूनी एक आता गोड शब्दाची माळं व्हावी
न कळावे तुला कधी शब्दांन मधील भाव सखे मन ओतले त्यातुन तरी अबोल तुझ न प्रेम दिसे मी लिहावे किती सांग तरी प्रेम हे का शुन्य असे एक ओढ मझ…
अबोल राहून खूप काही बोलताना तिच्याकडे फक्त बघतच रहावं तिच्या प्रत्येक नखऱ्याला डोळ्यात फक्त साठवून घ्यावं नसावी कसली भीती तिला तिच्यासारखं आपणही बिंधास्त रहावं
अल्लड ते तुझे हसू मला नव्याने पुन्हा भेटले कधी खूप बोलले माझ्यासवे कधी अबोल राहीले बावरले ते क्षणभर जरा नी ओठांवरती जणू विरले अल्लड ते हसू मला का पुन्हा तुझ्यात…
स्वतःच अस्तित्व शोधताना मी कुठेतरी हरवुन जाते समाज, रुढी, परंपरा यात आता पुरती मी बुडून जाते कोणाला मी हवीये तर कोणासाठी बोज होऊन जाते एक स्त्री म्हणून जगताना आज खरंच…
मन आणि अहंकार बरोबरीने चालता दिसे तुच्छ कटाक्ष बुद्धी ही घटता व्यर्थ चाले मीपणा आपुलकी दुर दिसता तुटता ती नाती
काळाने खुप पानं बदलली पण आजही तु तशीच आहेस खरंच सांगु तुला एक तु आजही आठवणीत आहेस एकांतात चहा पिताना तु माझ्या ओठांवर आहेस कधी ह्दयात कधी मनात माझ्या क्षणात…
धुंध त्या सांजवेळी मन सैरभैर फिरत आठवणींना वाट मिळे डोळ्यात दिसत तु आहेस ही जाणीव तु नाहीस हा भास मनही हल्ली गंमत करत
आवाज आता दबुन गेला शक्ती आता संपुन गेली वाईटाच्या मार्गावर अखेर माणुसकी ही मरुन गेली कोणी कोणाला बोलायचं नाही अत्याचाराशी लढायचं नाही निर्दोष लोकं फुकट मेली गुन्हेगार इथे सुटुन गेली
आशिर्वाद द्यावा, तू आज गजानना !! परतीच्या वाटेवरी, क्षण हा रेंगाळला !!
"न उरल्या कोणत्या भावना शेवट असाच होणार होता वादळास मार्ग तो कोणता त्यास विरोध कोणता होता राहिल्या तुटक्या काहीं आठवणी त्यास आधार काहीच नव्हता पापण्यात साठवून ठेवण्यास कोणताच अर्थ उरला…
