एकांत || LONELY || MARATHI POEM ||

 "हवी होती साथ,
 पण सोबती कोण??
 वाट पाहुनी!!
 शेवटी एकांत!!

 डोळ्यात अश्रु,
 का केला हट्ट??
 मनी प्रश्न!!
 शेवटी एकांत!!

 सोबती आज,
 आठवणींचे गीत??
 मन आज गाते!!
 शेवटी एकांत!!"

 -योगेश खजानदार 

*ALL RIGHTS RESERVED*

TOP POEMS

नव्या वाटा || NAVYA VAATA || MARATHI POEM ||

नव्या वाटांच्या शोधात पाखरांनी घेतली भरारी उठ तूही आता सोडून दे कालची काळजी

जिद्द || JIDD MARATHI KAVITA ||

नव्या वाटांवर चालताना मी अडखळलो असेन ही पण जिंकण्याची जिद्द आजही मनात आहे सावलीत या सुखाच्या क्षणभर थांबलो असेल ही तळपत्या उन्हात चालण्यास आजही मी समर्थ आहे

शेवटचं एकदा बोलायचं होत || LOVE POEM || MARATHI ||

"शेवटचं एकदा मला, बोलायचं होत!! प्रेम माझ तुला, सांगायच होत!! सोडुन जाताना मला, एकदा पहायच होत!! डोळ्यातली आसवांना, बोलायचं होत!!

वचन || VACHAN || MARATHI KAVITA ||

वचन दिलं होतं नजरेस फक्त तुलाच साठवण्याचं तुझ्या सवे आठवणींचा पुन्हा ती स्वप्ने पहाण्याच मिटलेल्या डोळ्यातही ह्रदयात तुला ठेवण्याचं तुझ्या आठवणीत अश्रुना त्या सावरण्याचं

माझे मन || VIRAH KAVITA || LOVE POEM ||

माझे मन का बोलते तु आहेस जवळ वार्‍यात मिसळून सर्वत्र दरवळत कधी शोधले तुला मी मावळतीच्या सावलीत तु मात्र आहेस मिटलेल्या कळीत

आई बाबा || Aai Baba || Marathi kavita sangrah ||

आई तुळशी समोरचा दिवा असते बाबा त्याचा मंद प्रकाश असतात आई अंगणातील रांगोळी असते बाबा त्या रांगोळीतला रंग असतात आई देवासमोर लावलेली निरांजन असते बाबा त्याची ज्योत असतात

अंतर || कथा भाग ४ || MARATHI LOVE STORY ||

"तुझ्या आवडती coffee!!!" प्रिया योगेश समोर येऊन म्हणाली. "थॅन्क्स!!" योगेश प्रिया कडे पाहत म्हणाला. आणि कित्येक वेळ प्रिया कडे पाहतच राहिला. ज्या व्यक्तीने आपल्यावर प्रेम केले तिला आपण साथ द्यायला हवी होती.

शर्यत ( कथा भाग ५) || Sharyat katha bhag 5 ||

"तो तिकडं पाणी भरतोय !! तुझ्या इलाजाचे पैसे नव्हते त्याच्याकडे, म्हणून करतो म्हणाला काम !!" शांताला हे कळताच तिला रडू कोसळलं. आपल्या पदराला मुठीत आवळून आपला हुंदका तिने दाबला आणि पटकन उठली, तरातरा चालत ती विहीर जवळ आली. "कशासाठी एवढी कष्ट ?? मी जगावं म्हणून ना ?? पण तुमच्या जीवाचा तरी विचार करा !!" शांता सखाच्या जवळची कळशी घेत म्हणाली. "शांता मग करायचं तरी कोणासाठी सांग ना ?? हे शरीर देवाने एवढं टिकवल ते उगाच नाही !! जा बस तिथे माझं झालाच आहे !! " " नाही ! मीपण मदत करणार तुम्हाला !!" "नाही म्हटलं ना !! जा !!"

आई || कथा भाग ११ || मराठी कथा || Story ||

दुसरा दिवस सर्व आवरा आवर करण्यातच गेला. बाबा आणि समीर त्या तिघींना पुण्याला सोडण्यासाठी जायचं ठरलं. जायच्या दिवशीही सगळे आवरा आवर करत होते. समीर आणि शीतल मध्येच काही राहील तर नाहीना याची शहानिशा करत होते. बाबा त्रिशाला आपल्या कडेवर घेऊन सर्व घरात फिरत होते. आज त्रिशा पुण्याला जाणार या विचाराने त्यांच्या मनात घालमेल होत होती. एका आजोबाला आपल्या नातीपासून दूर राहण्याच दुःख काय असतं जणू ते व्यक्तही करू शकत नव्हते. घरभर फिरून खेळत असताना समोर दरवाजा वाजतो, बाबा दरवाजा उघडतात. समोर एक अनोळखी व्यक्ती पाहून बाबा त्याला विचारतात,

बंगला नंबर २२ || कथा भाग १ || शोध || Marathi Horror Story ||

श्रीधरला मागून आवाज आला. तो मागे वळून पाहतो तर तिथे कोणीच नव्हतं. कित्येक वेळ तो त्याला शोधत राहिला. पण ते मूल त्याला काही सापडलं नाही. अखेर त्याला ते मुल मुख्य दरवाजातून बाहेर पळून जाताना दिसलं. त्यानंतर श्रीधर बेडरूममध्ये वाचत बसला. वाचता वाचता झोपी गेला.

सुनंदा || कथा भाग ४ || MARATHI KATHA ||

ये आजे , श्याम उठतं का नाहीये !! " सुनंदा आजीकडे पहात म्हणाली. "बाळा मी आले रे !! तुझी आई !! उठ ना पटकन!! चल बर आपण वैद्यांकडे जाऊयात!!

नकळत || कथा भाग २ || MARATHI PREM KATHA ||

समीर नजर चुकवून गेला हे त्रिशाने पाहिलं. ती काहीच न बोलता समोर असलेल्या आकाशला बोलू लागली. पण तिची नजर समीर तिच्यापासून दूर जात आहे याकडेच होती.मनात कित्येक विचार करत होती. "आज कित्येक वर्षांनंतर समीर भेटला. पण मला तो माझा समीर वाटलाच नाही. मला टाळून तो कधीच गेला नव्हता. पण आज कदाचित मी दुसऱ्याच समीरला भेटले. जो मला पाहून निघून गेला. "

Leave a Reply